Zondag 4 december

’s Morgens naar Zwaanshoek en Maddy heeft zeker 4 fazanten gescored. Alles is zo mooi, het is koud en het landschap is bedekt met een heel dun laagje ijs. June en Blaine vinden het ijs op de sloten heel interessant. Genieten. ’s Middags zijn we op tijd om te zoeken naar de lichtgevende halsband en we lopen naar de hoek waar ik denk dat Maddy het heeft verloren. Ella zoekt aan de ene kant en ik aan de andere kant. Ik probeer me te visualiseren hoe de band eruit ziet, waar het kan zijn, ik denk aan een tak ergens. Oh, ik zie Maddy uit een strook bosjes komen en verbaas me dat ze daar ook is geweest. Hmm, toch maar even goed kijken. De bosjes kan ik niet in, het is heel dicht en veel doornstruiken. Ik loop de bocht om, kijk goed in de bosjes en wat zie ik daar…… ja de band. Het hangt inderdaad aan een tak en het is open. Maddy is dus aan een tak blijven hangen met die band en die is losgeschoten. De batterij zou die hier ook nog liggen? Ja hoor op de grond ligt het. Zou ie het nog doen? Ook dat nog, het brandt weer. We zijn zo blij!!!! Maddy krijgt het weer om en zo voelen wij ons prettiger met die lichtgevende dondersteen.

Maandag 5 december

De tweede lichtgevende band, een blauwe, arriveert ook vandaag. We hebben er nu twee. In de duinen gaan we zoeken naar de rode band die Maddy anderhalve week geleden heeft verloren. Het wordt te snel donker en tot nu toe heeft het zoeken niets opgeleverd. Jammer hoor.

Dinsdag 6 december

Sint is weer naar Spanje en overal komen de kerstspullen te voorschijn, met een jonge Blaine lijkt een kerstboom mij geen goed idee….. We zoeken nog één keer in de duinen naar de rode band, weer niet gevonden en nu zijn we er klaar mee. Geen GG meer, in het nieuw
e jaar gaan we beginnen met de vervolgcursus. Dat zal EG B zijn.

Woensdag 7 december

Gezellig? Ontspannen?

Zo zou ik onze duinwandeling niet willen beschrijven. Maddy verdwijnt weer in een heel diep hol, Ella heeft heel veel moeite om haar eruit te halen. Ik hoor haar zelfs op afstand schelden en tieren en dat gebeurd niet vaak. Loslopen kan ze wel vergeten nu. Blaine heeft iets gevonden, het is al te donker om het te zien. Ze loopt steeds van ons weg en ik kan het niet pakken. Dan zie ik dat het een stuk konijn is, volgens mij de kop. Ze kauwt er al lustig op los en ik raak een beetje in paniek, fout natuurlijk. Ook word ik boos, nog fouter. Afijn, ze komt absoluut niet wanneer ik roep, ik loop naar haar toe, ren weg, niets helpt. Ja en als het zolang duurt is het konijn wel verdwenen….

Domper

Ik rij met Blaine de A44 op om naar de jachttraining in Vinkeveen te gaan en het gaat al meteen mis. File en wat voor een, stapvoets rijden we, een half uur duurt het voordat we bij afrit Oude Wetering zijn. Dit ga ik niet redden, er is een vertraging van een uur, op de A 4 staat het ook vast. Er is een ongeluk gebeurd bij Hoofddorp en er is nu een politieonderzoek gaande. Wat doen we? Ik heb al geappt naar de trainer dat er een file is. Ik besluit om de afslag te nemen en terug te gaan, out of the blue besluit ik ook nog om naar Nieuw-Vennep te gaan, daar ben ik nu vlakbij. Gaan Blaine en ik toch nog even trainen, het gebeurt nooit meer dat we met zijn tweeën zijn. Ik heb wel door dat een ‘dubbel vooruit’ niet door mij alleen gedaan kan worden. Dit moet ik aan de trainer overlaten.

Donderdag 8 december

Blaine heeft tot nu toe niets overgehouden van haar wellicht bedorven maaltijd van konijn. Nee, ze kon niet tot de kerstmaaltijd wachten…..

Eten

Maddy heeft nog steeds veel trek in eten, ze kan het de hele dag door wel doen. Dit kan niet, ze is niet één van de slankste. Ze heeft iets ontdekt hoor. Blaine eet langzaam, heel langzaam, ze kauwt echt op de brokjes. Maddy en June slikken het heel door volgens mij. Maddy pikt nog net niet brokjes uit de etensbak van Blaine, maar wel van haar toetje. De honden krijgen bij ons altijd 2 scheppen macaroni of rijst met karnemelk toe. Heerlijk vinden ze dit. Blaine en June kunnen wel wat meer gebruiken, Maddy niet. Blaine knoeit erg met haar eten, dit komt op de rand van haar bak terecht of er naast. Maddy weet er wel raad mee, zij likt eerst de rijst van de grond op, dan van de rand en zo stiekempjes aan gaat ze steeds verder in de bak. Maar dan komen wij in actie!

 

Vrijdag 9 december

Je bent gewaarschuwd, onsmakelijk

Ella ruimt de ontlasting op van Blaine, tenminste het moet wel van haar zijn. Het is ontlasting +, zeg maar. Ella durft niet heel goed te kijken, maar het lijkt wel of ze een stukje oor in de ontlasting ziet. Dat kan wel kloppen, want ik weet bijna zeker dat ik ook een oor zag voordat ie in Blaine verdween. Ik zei het toch, ik heb je gewaarschuwd!!

Zaterdag 10 december

Maddy

We gaan naar Zwaanshoek, misschien zijn er fazanten. We gaan meteen het veld in, de wind staat gunstig en we lopen goed. Maddy gaat helemaal los, meteen pakt ze het veld goed aan. Ze rent naar rechts, neemt een diepe bocht en rent naar links en zo rent ze het hele veld af, prachtig om te zien. Het bosje heeft ze overgeslagen en ik leid haar daar naar toe en ja hoor ze heeft meteen succes. Een fazanten haan vliegt op. Ook rent ze naar het andere veld aan de overkant van de sloot en weer vliegen er twee fazanten op. Blaine heeft ook nog succes en stoot een haan op, jammergenoeg heeft ze meer interesse in muizen. Even later vliegt er weer een fazant op, prachtig. We lopen nog even aan de overkant en doen wat oefeningen, zelfs Maddy haalt een dummy. In een ander bosje staan Maddy en daarachter June prachtig voor, ook Blaine komt er aan en er wordt een fazant opgestoten. Wat een mooi hondenwerk van vooral Maddy. Heb genoten.

Schijnzwanger

Maddy zit tegen haar 8e/9e week aan van de schijnzwangerschap en ze is wat pieperig, sleept af en toe met een speeltje en is heel aanhalerig. Toch merken we er buiten niets van, ze rent nog steeds de duinen door, graaft alle holen uit, maar vanmiddag is ze best braaf en is ze niet lang weggeweest.

Trimmer

Het is al bijna donker en we lopen op het fietspad. Ik verwacht niemand meer in de duinen, geen fietsers, geen trimmers. Toch rent er ineens een trimmer langs ons heen en ik probeer Blaine naar me toe te lokken. Helaas springt ze toch snel tegen hem op, twee keer zelfs. Maar hij is een schatje: “geeft niets, laat maar los en laat haar lopen”, zegt hij. “Ja het geeft wel, het is zo irritant,  ze is wel jong”, roep ik als excuus. “Echt het geeft niet”. “Maar niet iedereen is zoals jij”, roep ik nog. Hij moet er om lachen.