Zondag 6 juli
Laatste training Hubertus. De groep is niet compleet, diegene die er wel zijn verdienen een pluim. Gisterenavond speelde Nederland in de kwartfinale op het WK in Brazilië tegen Costa Rica. En het werden strafschoppen die Nederland won. De wedstrijd begon om 22.00 uur, met verlenging en strafschoppen was het rond 01.00 uur afgelopen. En er dan gewoon weer staan hè om 09.30 uur op het Hubertusterrein. Ik moet wel zeggen dat we allemaal niet zo erg gemotiveerd zijn, ach het is de laatste les voor de zomerstop. Lees het verslag.
Weer ziekjes
Maddy is weer niet lekker, het ging juist beter, maar gisteravond heeft ze toch weer overgegeven, al haar eten kwam er weer uit.
‘s Morgens heeft ze echt geen trek in eten. Met veel pijn en moeite gaat er iets in, fijn op deze laatste training en met het oog op de reünie later vandaag. Tijdens de training vertel ik aan Angela, van Kees, dat ik gisteren naar de Dobbeplas ben geweest en ineens gaat er bij haar een lichtje branden. “Hé er is blauwalg in de Dobbeplas, dat heeft in de krant gestaan”. Aha, dat verklaart het overgeven en ziek zijn. “Maar er stonden helemaal geen borden bij de Dobbeplas en het water zag er niet vies uit”, zeg ik tegen Angela. Vorige week zondag was Maddy ook ziek en toen ben ik ook zaterdags naar de Dobbeplas geweest.
Drukke zondag
Voor aanvang van de training kom ik Lilian tegen, nog zo’n diehard. Gaudi, Lilian’s korthaar, vermaakt zich prima met Maddy. Het wordt een drukke zondag, eerst trainen en dan naar Nunspeet. Ruud en Annelies, de fokkers van Maddy, hebben een reunie georganiseerd met alle door hen gefokte honden. 6 nestjes hebben ze tot nu toe gefokt. Er was wat verwarring rondom de datum, eerst 6 juni, toen 13 juni en het werd dus 6 juni en dat is bij mij niet doorgedrongen. Ella, Wil en June gaan mee naar Den Haag, want om nu weer eerst naar Noordwijkerhout te rijden zie ik niet zitten. Ella, Wil en June gaan in de tussentijd wandelen en rond 11.00 uur loopt Wil met June het Hubertusterrein op, Ella blijft in de auto. Wil hoopt Maddy en mij te zien tijdens het trainen, maar hij kan ons niet vinden, omdat we helemaal achterin trainen. Kwart over 11 hou ik het voor gezien en ja hoor daar staat pa met June bij het bos, ik laat Maddy los en zij rent blij naar hen toe. Voor de zekerheid vraag ik nog even aan Laura, zij traint met haar Langhaar en is ook dierenarts, of het kwaad kan zo’n blauwalg besmetting. Laura controleert haar buik en vraagt of ze koorts heeft, ik vertel dat ik dat gisterenavond opgemeten heb en Maddy had geen koorts. Laura denkt dat het wel meevalt en wat geruster lopen we het terrein af.
Op naar Nunspeet
Bij de auto eten en drinken we nog wat en vervolgens rijden we naar Nunspeet. Lekkere wegen en we kunnen goed doortuffen, op een parkeerplaats doe ik nog even een andere broek aan. 13.00 uur redden we niet, het wordt een half uur later, want het is best een eind rijden. We komen uit bij een bos en moeten via een bospad verder rijden, gaat dit wel goed? We stuiten op een hek, die vanzelf open gaat en we rijden een omheind gebied binnen, het is een prachtige bosrijke omgeving. Even later zien we het ‘leen’ huis van Ruud en Annelies, wat een ruimte. Iedereen zit nog aan de lunch en wij kunnen aanschuiven. Een aantal bekende en nog meer onbekende mensen zien we met hun Weimaraners van jong tot oud.
Wandelroute met een kwis
Tuurlijk heeft Annelies weer wat spelletjes verzonnen voor ons en we worden in twee groepen verdeeld. Heel leuk! Rob en Els zijn er ook en Els zit in mijn groep. Tijdens de wandeling hangt er van alles aan de bomen met vragen die we moeten beantwoorden en opschrijven. Veel foto’s zijn het, waar we één van de gefokte honden van Annelies op kunnen herkennen. Dat valt niet mee en we hebben er ook veel fout. Een aantal vragen heb ik al eens eerder tijdens een uitje bij Annelies gehad… Maar we beginnen met een boottochtje, dat bijna eindigt met een natpak. June en Maddy zwemmen gezellig mee. Gelukkig roeit een ervaren jongeman ons naar de overkant, aan de waterkant zien we aan een boom een foto hangen. Wil gaat staan en probeert de foto te pakken, alleen is hij niet meer zo stabiel en hij valt bijna om. Hierdoor kantelt de boot zo erg dat we bijna met z’n drieën in het water liggen. Gelukkig kunnen we het tegenhouden. Wel zijn mijn schoenen en achterwerk nat. Grote hilariteit natuurlijk en de mensen aan de overkant lachen zich rot.
Apporteren
Het is een lange wandeling in een prachtige omgeving en de honden hebben het super naar hun zin. Wel barst het van de teken, steeds zitten de honden helemaal onder. Ook zijn er reeën en dat is helemaal feest voor ze. Na de wandeling krijgen de honden een grote kluif, ik heb zo’n hekel aan die dingen, zeker in een groep met honden. Dat is vragen om moeilijkheden. Maddy mag niet omdat ze last van haar maag heeft, maar ze weet ze wel overal te scoren. Steeds heeft ze weer een brok kluif, ik word er gek van. Hierna mogen de honden nog hun apporteerkunsten laten zien en dat valt tegen, veel honden moeten geholpen worden. Maddy en June vinden apporteren leuk, dit doen ze ook in huis, zodoende is het voor hun een koud kunstje om iets leuks te pakken wat even verder op een kleed ligt. Ze hebben een tentje en een rugzakje gescoord, niet slecht. We blijven niet eten, maar vertrekken toch weer later dan ik vooraf gehoopt had en rond 21.00 uur zijn we thuis. Kapot ben ik, het was zo’n lange dag.
Maandag 7 juli
Ja hoor waar ik al bang voor was gebeurt ook, Maddy heeft helemaal geen trek in eten en heeft ook overgegeven. We beginnen weer helemaal opnieuw met de kip en rijst. We gaan naar GG-training, maar we hadden beter thuis kunnen blijven, ze heeft er echt geen zin in en is misselijk.
Kunny Manting
Vanmorgen valt de rouwkaart op de deurmat van Kunny. Afgelopen zaterdag kreeg ik van Els al een telefoontje dat Kunny was overleden. Al heel lang ziek was ze en steeds ging het slechter en slechter. Wat heeft ze veel moeten doorstaan. Een enthousiast Weimaraner liefhebber was ze en ze heeft verschillende nestjes gefokt onder de naam ‘of Nike’s Residence’. Jarenlang heeft Wil met Kunny getraind. Niets was te veel voor haar, ze ging overal heen en ze moest altijd van ver komen. Ook zijn we met elkaar naar Oostenrijk geweest en daar leerde ik Kunny kennen als een gangmaker, ze vertelde moppen en maakte muziek op haar accordeon. Woensdag is de begrafenis en ik wil er graag naar toe, het is wel in Dalen en dat is een eind rijden.
Dinsdag 8 juli
Er is nu ook diarree bijgekomen, allebei de honden hebben het en allebei hebben ze niet veel trek in eten. Toch ga ik ‘s avonds naar de jachttraining, maar Maddy is nog beroerder dan gisteren, ik doe dit niet meer in het vervolg. Wanneer Maddy niet lekker is gewoon thuis blijven, maar ja ik heb koffiebeurt dus ik moet wel. Aan alles is te zien dat ze het niet naar haar zin heeft en ja dan heeft ze ook niet veel zin in de oefeningen. Toch doet ze een paar best goed. Arme Maddy, ik doe dit nooit meer, beloofd!! zie het verslag van de training.
Zelf ben ik ook niet in mijn hum, het slechte slapen en drukke dagen beginnen nog meer hun tol te eisen. Ik heb keelpijn en voel me niet lekker. Dan is er ook nog het vooruitzicht van de begrafenis morgenochtend vroeg. Ik wil heel graag afscheid nemen van Kunny, maar het zal heel emotioneel worden.
Woensdag 9 juli
Begrafenis
Vroeg op, dat valt niet mee na de late training van gisteren. Half 8 zitten Ella en ik in de auto onderweg naar Dalen. Onderweg moeten we even stoppen, want mijn ogen worden heel zwaar en we moeten nog een eindje. Mooi op tijd komen we aan in Dalen, een prachtig dorpje en Rob en Els zie ik al lopen. Het is een druilerige dag, het lijkt wel of dit is afgesproken, echt begrafenisweer. In de kerk zie ik ook Jur en Yvonne en Anneke Dorresteijn, maar het duurt even eer ik dat door heb. Later ontmoeten we ook nog Anneke van Eck. Mooie muziek wordt er gedraaid, echt iets voor Kunny, tuurlijk heeft ze alles zorgvuldig voorbereid. Een mooie dienst en heel emotioneel, ze was ook zo geliefd. Rust zacht lieve Kunny. Wie weet kom je Bogey, Nike en Freya nog tegen. We hebben genoten van je vriendelijkheid, gezelligheid, optimisme en muzikaliteit.
Naar huis
Na de kerk wordt er koffie aangeboden met krentenbrood, de familie gaat naar het crematorium en daarna kunnen we Wim en de kinderen condoleren. Raar om te zeggen, maar het is wel fijn om Yvonne weer te zien en te spreken, ook fijn om de twee Anneke’s weer te zien. Best laat vertrekken we naar huis. Ik heb volgens mij zelden zo’n zware rit gehad, de keelpijn wordt steeds erger en ik heb zo’n moeite om mijn ogen open te houden, zo moe ben ik. Eigenlijk onverantwoord. Met een paar tussenstops en koffie heb ik Ella weer veilig thuisgebracht. Daar wachten de honden en we gaan even naar de Bavo, meer zit er niet in.
Donderdag 10 juli
Gelukkig zijn de honden weer voldoende opgeknapt. De trek is ook weer grotendeels terug, ontlasting is nog niet helemaal oké. Ze krijgen voorlopig nog rijst, kip en dit wordt steeds verder aangevuld met brokken. Waterwerk doen we niet deze week, wel andere oefeningen. Ik ben heel erg verkouden, nog twee dagen moet ik me naar mijn werk slepen en dan heb ik vakantie. Het wordt de trimbaan vandaag, tijdje niet geweest.
Vrijdag 11 juli
Snip en snip verkouden, maar ik heb vakantie!! Een hele maand.
Zaterdag 12 juli
Normaal ga ik s’morgens met Maddy ergens heen om te zwemmen en te trainen, niet dit weekeinde, te beroerd. Wil gaat lekker met ze wandelen, niet met de fiets, maar met de auto.