Zondag 25 februari

Ik kleed me goed aan, want het is koud, vooral door de harde wind. Ik heb een hekel aan handschoenen, maar vandaag zijn ze echt nodig. Ik had nooit zo’n last van koude handen, dit seizoen des te meer. Ik heb dan helemaal geen kracht meer in mijn handen, ik krijg niets open. Ik heb de camera mee en wil de riem van de cameratas losmaken, zo zeg dat kost veel moeite en geduld. Ik neem wat dummy’s mee tijdens de wandeling voor – uitstekend uitgevoerde – oefeningen.

Maandag 26 februari

We gaan ’s morgens naar de trimbaan. Maddy heeft weer geen teletac om en weer gaat het goed.

GG

Echt heel koud is het, halverwege de training krijgt Blaine een jasje aan. Haar staart, een teken van kou, is helemaal dik. Het jasje zit niet lekker merk ik, het is te klein. Blaine is veel groter dan June en Maddy en haar rug is veel langer. Dat wordt een nieuwe kopen. Blaine heeft zelfs koude voeten. Ik zie dat ze steeds één voorvoet optilt en steeds wisselt. De training gaat aardig, ze wil niet erg gaan liggen, de ‘om’ oefening moet met een speeltje door Marrie gegooid en de ‘zitten’ tijdens het volgen gaat aardig. De ‘apport’ oefening doen we met het blok en ik leg het in het midden neer tussen Blaine en mij en roep haar voor. Maar ze rent voorbij het blok, gaat terug en pakt het dan. Ik moet voortaan een paar stappen voor het blok gaan staat en wanneer Blaine bij het blok is nog een keer “apport” zeggen. Dit voorkomt dat het voorbij rennen van het blok een gewoonte wordt.

Woensdag 28 februari

Koud, heel erg koud

’s Morgen gaan we naar jachttraining in Nieuwer ter Aa en heb ik al gezegd dat het koud is? Overdag -6 graden met een stevige Oostenwind, dit maakt de gevoelstemperatuur, ik haat dit woord, -15 graden. Dit zegt genoeg. Wollen maillot, Fjällraven broek, hemdje, T-shirt, fleecetrui en mijn winddichte vest van Fjälraven, maakt dat mijn lijf en benen niet koud zijn. Ik heb laarzen aan, want het sneeuwde toen ik van huis wegreed en heb 2 paar sokken aan. De handschoenen kunnen niet uit vanmorgen en ik heb zo’n hekel aan die dingen. Tijdens een oefening laat ik ze uit, spijt!!! mijn handen zijn ijsklompen. Pas aan het einde van de training en tijdens het koffiedrinken worden mijn tenen ook koud. Blaine krijgt een dekje om, met haar korte vacht, het vele wachten en die koude wind was het echt te koud. Ze krijgt dit pas met hoge uitzondering aan, zeker niet tijdens de wandelingen, de honden rennen zich maar warm. Had June nu nog geleefd dan had zij wel een dekje aangehad, oude honden mag wel natuurlijk.

Hoe gaat de training? Lees meer.

Duinen

’s Middags wordt het de trimbaan, Maddy krijgt de teletac weer aan en het gaat goed. Voor het eerst in jaren gaan we weer een keer dwars door de duinen heen, we moeten niet gesnapt worden door de boswachter! De honden vliegen door de duinen en het lijkt net of ze een glimlach van puur plezier vertonen. Met Jeska en Darcy deed ik dit vaak, later met June ook, zo door de duinen achter het draad struinen. Met Maddy en Blaine bijna niet. Het kon bijna niet kouder worden dan vanmorgen, maar dat is het nu wel. – 7 graden als we naar huis rijden.

Donderdag 1 maart

Voor het eerst sinds zondag weer een keer naar Zwaanshoek en het is nog steeds KOUD. Niet -7 zoals gisteren, dat was bizar, maar wel -2 en de wind waait zo mogelijk nog harder en dus voelt het kouder aan.

Hout

De honden blijven hout eten, kleine stokjes, grote stokken, ik word er gek van. Pas aan het einde van de wandeling komen ze goed los, maar ja dan is het tijd om aan de lijn te gaan.

Vrijdag 2 maart

Drama

Het heeft heel hard gevroren vannacht en ’s morgens is het weer ijzig koud. Voor mijn werk loop ik altijd een half uurtje in de Bavo. Eerst doen we een rondje langs de kinderboerderij en er zijn daar twee prachtige zwarte zwanen. Om de kinderboerderij, het gedeelte waar de reeën staan, ligt een slootje langs het weiland voor het hek. Wat zie ik daar? Ik moet nog een keer goed kijken en ik schrik me rot. Een zwarte zwaan ligt dood in het slootje, zijn lichaampje half onder het bevroren ijs. Ach arme zwaan, hoe kan dit nu? Ik vind het zooo erg en krijg dit beeld maar niet weg. Wanneer ik ze zag samen praatte ik altijd tegen ze en ze maakte dan van die lieve geluidjes, net alsof ze tegen mij terug praatten.

Reiger

Waar zijn de honden? Bij een slootje zie ik. Wat is er aan de hand? Ik zie Blaine of Maddy zenuwachtig heen en weer rennen en ga snel kijken wat er aan de hand is. Oh nee een reiger in het water, zit hij ook vast in het ijs? Ik weet het niet, wat ik wel weet is dat hij niet wegvliegt. Wat nu? Ik probeer zo snel mogelijk Blaine aan te lijnen, zij stapt zo het water in, het lukt gelukkig. En ik maak haar vast aan een hek. Nu Maddy, dat gaat ook goed. De reiger zit niet vast valt me op, want hij heeft zich bewogen. Maar hij vliegt nog niet weg. Veel beesten zijn natuurlijk ernstig verzwakt. Pff, ze blijven even aan de riem en verderop mogen ze weer los.

Flink mis

Na mijn middagdutje kom ik beneden en het is flink mis. Blaine heeft gedrukt in huis en wel 4 keer overgegeven. Wat nu dan? Ze is duidelijk niet lekker, kan ook niet anders met dat stokken eten. Het is vaak een teken dat ze niet lekker zijn. In datgene wat ze gespuugd heeft zit alleen maar hout.

Trimbaan

Hierdoor ben ik erg laat, eer ik dit allemaal opgeruimd heb. Trimbaan dan maar, het is wel koud daar, alles is open. Jammer dan. Wel is dit een plek waar hout eten niet snel in hun opkomt, omdat ze het te druk hebben en het klopt. Wederom is Maddy heel braaf. Het is -2 als we naar huis rijden en het is een beetje minder koud door iets minder wind.

Beneden slapen

Mijn moeder slaapt voor de zekerheid op de bank, maar er gebeurt niets meer. Eten wil Blaine niet.

Zaterdag 3 maart

Niet goed

Ja het wordt weer de trimbaan. Ik merk dat ik enorm chagrijnig ben en wanneer de honden weer hout eten flip ik zowat. Het is nog steeds heel koud en het heeft wat gesneeuwd. Ik heb ook zo’n last van mijn gewrichten, vooral mijn handen en ik heb dit nooit door de kou. Totaal geen kracht meer en alles gaat heel zwaar, dit alles bevordert mijn humeur niet. De ontlasting van Blaine is dun en er zit bloed bij, toch wil ze wel weer koek en is ze flink actief. Een paar oefeningen gaan ook best goed, al zie ik wat Maddy streken. Ze wil liever datgene doen wat ze zelf wil, hmmm. Toch vindt ze beide keren de dummy. En ik doe wat los/vast oefeningen en ‘om’.

Middagwandeling

’s Middags wordt het Venneperhout en er zit nog steeds bloed bij Blaine’s ontlasting, eten wil ze wel. En ze zijn goed actief hier.