Zondag 4 februari

Met Maddy en Blaine gaan we naar Zwaanshoek en doen we wat oefeningen. Blaine moet nu toch wel kunnen blijven zitten als ik een oefening met Maddy doe? Ze heeft hier zoveel moeite mee, vooral als Maddy met de dummy terugkomt, ze moet dit altijd afpakken. Maddy laat het al vallen, wanneer die dondersteen er aan komt.

Suzy

‘s Avonds ben ik met mijn blog bezig, ik moet nog wat foto’s toevoegen bij week 5. Foto’s van Suzy. God wat een ellende, ik kan mijn haren wel uit mijn hoofd trekken van pure wanhoop. Ik zie Suus op de foto’s die ik in juni gemaakt heb tijdens onze wandeling samen. De tranen biggellen weer over mijn wangen. Sandra weet het van Suus, de rest heb ik nog niet ingelicht, ik kan het nog niet sorry. Ook Annelies heb ik nog niet teruggebeld.

Maandag 5 februari

Het is koud, het weer is helemaal omgeslagen van nat naar koud. Eindelijk gaan we een droge periode tegemoet.

GG

De training gaat best goed en we gaan er snel doorheen, ondanks de vele honden. Knelpunt blijft de ‘om’ oefening en zitten tijdens het volgen. Zeker met die natte (valt nu mee) koude ondergrond zit Blaine niet snel genoeg.

Woensdag 6 februari

Haasten

’s Morgens loop ik altijd een rondje Bavo, ook nu. Het is altijd haasten, want ik moet rond 8.00 wegrijden naar Vinkeveen voor de jachttraining en de andere dagen voor werk.

Het gaat niet goed

In de auto voel ik me al niet lekker en al snel gaat het helemaal mis tijdens het wandelen. Alle kracht verdwijnt uit mijn lichaam en mijn benen. Ik transpireer als een gek, binnen no time ben ik doorweekt. Ik moet me echt vasthouden aan het hek rondom de damherten. Wat nu? Het wordt een heel klein rondje lopen en ik moet het voor elkaar zien te krijgen dat ik heelhuids thuiskom.

Oogarts

Nu heb ik sinds gisteren nieuwe oogdruppels met bètablokkers, tuig dus. Omdat mijn oogdruk links toch nog te hoog is, ondanks het laseren. Ik heb al heel lang oogdruppels tegen glaucoom en daar heb ik nooit last van, maar dit is een ander verhaal. Ik app mijn jachttrainingsgroepje dat ik niet kan komen, balen, dit is nog niet voorgekomen. Maar ik kan zo echt de auto niet in en een uur rijden in de spits. Thuis heb ik enorme behoefte aan zoetigheid, het lijkt wel een enorme hypo, daling van mijn suikerspiegel. Raar. Maar enorm balen dat ik niet kan trainen met Blaine, ze vindt het zo leuk.

Suzy

Annelies belt, het is precies een week geleden sinds de dood van Suzy. Ze vertelt dat Suus gecremeerd is in België en Annelies is er de hele tijd bij geweest. Ruud ook, maar hij is niet bij het eigenlijke proces geweest en ik kan hem geen ongelijk geven. Ze hebben over dit alles een goed gevoel.

Hoe? deel 2

Annelies vertelt weer in geuren en kleuren hoe het gebeurd is. Ben ik het beeld net een beetje kwijt en hup het komt weer tevoorschijn. Suus is waarschijnlijk door twee bossen gerend met een weg ertussen. Op haar terugweg naar Ruud is ze aangereden. De bestuurder van de auto kon haar niet meer ontwijken en ja vrolijk kwispelend kwam ze uit het bos en ze eindigde in de berm langs de drukke weg. Echt zoooooo vreselijk. Suzy leefde nog even, vocht voor haar leven, een passerende dierenarts probeerde nog te helpen terwijl ze op de dierenambulance wachten. Maar toen die dierenarts naar haar hartje luisterde was ze net overleden.

Stil

Het is heel stil in huis vertelde Annelies. In het begin was Suus heel druk maar dat stabiliseerde zich. Chelsey de langhaar Weimaraner is heel rustig en juist het speelse, levendige van Suus bracht een mooi evenwicht met de heel rustige Chelsey. Ze vulde elkaar perfect aan. Suzy bracht Chelsey meer tot leven en Chelsey maakte Suus wat rustiger. Annelies en Ruud hebben het zwaar en missen haar enorm.

Toekomst

Ik vertelde Annelies dat ik het er heel moeilijk mee heb. Niet alleen is er een mooie, lieve Suus overleden, ook een toekomst is weg. Ze was heel goed in zweet en gehoorzaamheid. Ze was mooi en kon hoge ogen gaan scoren op shows, ze was nu mooi op gewicht ook. En ik was toch van plan om met haar een nestje te fokken, met of zonder Annelies. Annelies vertelde dat ze dat ook graag wilde. Het blijft heel ongelofelijk en het is zwaar, echt zwaar.

Vrijdag 9 februari

Getsie Blaine is weer niet lekker en wil niets eten, ze is echt aan de magere kant en er moet wat eten in. Gelukkig eet ze wel haar brokken op rond 18.00 uur. Het verbaast me niets want de afgelopen dagen heeft ze – Maddy ook trouwens – niets anders dan hout gegeten.

Zaterdag 10 februari

We gaan naar de trimbaan en de teletac gaat om bij Maddy. In de auto hoor ik Maddy heel zachtjes piepen, normaal reageert Blaine hier heel scherp op met gillen. Dit laat ze nu uit haar hoofd sinds de waarschuwing van vorige week met een stroomstootje. Het is wel heel gek dat ze niet gilt naar de trimbaan, maar wel nog naar de Bavo of ergens anders. De honden weten echt wel waar ze heen gaan en kennen de weg, daarvan was ik al overtuigd, maar nu helemaal. Trouwens Blaine reageert met gillen wanneer Maddy piept en dit gebeurt heel weinig en wanneer ze andere honden ziet lopen.

Trimbaan

Het gaat goed Maddy graaft niet, totdat ze toch een heel leuk hol tegenkomt. Ze luistert niet en ik druk op de knop, geen reactie, nog een keer en nu stopt ze met graven en komt uit het hol. Hierna heeft ze het niet meer gedaan.

Weg is ze

We lopen nu op een stukje wat altijd heel spannend is voor Maddy en waar ze altijd heel ondeugend is. Als ik wijs ben lijn ik haar nu aan. Ik kijk haar aan, Maddy kijkt mij aan, ik pak de riem en weg is ze. Pot&^%$#, het kreng. Met een noodvaart rent ze het zand over, prikkeldraad onderdoor richting konijnen walhalla. Ik druk op de knop, volgens mij moet ik het herhalen, ze draait zich om en komt terug. Halleluja voor die vermaledijen teletac.

Hoofdweg west

’s Middags gaan we naar Nieuw-Vennep en het valt op dat de honden steeds een koppel fazanten weet op te sporen. Een haan met een stuk of 3 hennen. Ik zie ze niet vaak voorstaan, omdat de fazanten in bosschages zijn.