2017 week 10

 Zondag 5 maart 2017

Workshop zweetwerk

Wat een geweldige dag was het, veel geleerd en we zijn enthousiast gemaakt door Melanie voor het zweetwerk. Zij heeft voor vandaag de workshop georganiseerd. Het is speciaal voor de nakomelingen van Sam en Kyle. Melanie en haar honden zijn een kei in zweetwerk, ze worden vaak gebeld voor een nazoek en hebben altijd succes, ook al lijkt het onmogelijk.
De honden hebben altijd gelijk, zelfs als een ree of varken in de sloot ligt. Van het nest van Maddy en Kyle zijn er 4 gekomen van de 7, een mooi aantal lijkt me. Op de groepsfoto zie je 2^e van rechts Nola, 3^e van rechts Suzy 4^e van rechts Blaine, 4^e van links zit Puk. We verzamelen bij restaurant ‘de Wilgenberg’ in Weert, een aantal zijn te laat door een wegafsluiting, waaronder ik, één hond komt helemaal niet opdagen. Totaal zijn er 8 Weimaraners en wanneer we er allemaal zijn gaan we koffie drinken in het restaurant en de trainer/keurmeester John Feijen geeft een korte uitleg, infogesprek. Lees meer.

Maandag 6 maart

Ik heb een heerlijk weekje vakantie en kan nu ’s morgens lekker in een mooi natuurgebied wandelen. Het moest een regenachtige dag zijn, maar de zon schijnt en het is genieten.

Spelen

Maddy is weer erg speels, terwijl Blaine het iets minder is. ’s Avonds laat als ik beneden ben en op de bank wat lees, grijpt Maddy deze gelegenheid aan om te spelen. Vaak ligt Blaine bij mij op de bank en Maddy doet er alles aan om haar te lokken en uit te dagen om te spelen. Blaine kan dit niet weerstaan en stapt al snel van de bank. Afpakken, trekspelletjes, speeltje kapot maken, met elkaar klieren en veel herrie maken en tanden laten zien. Ik vind het goed en gezellig, behalve wanneer er veel geluid bij komt, ze kunnen zulke rare geluiden maken. Het is een soort jankend zingen en dat kan niet hè ’s avonds laat.

Woensdag 8 maart

Internationale vrouwendag en ik vind het altijd leuk om op deze dag jarig te zijn. Dank iedereen voor de felicitaties op SM, vaak met de leukste foto’s. Helaas is het heel slecht weer, ik was van plan om naar Delft of Leiden te gaan, maar met al die regen heeft het niet zo veel zin. We gaan maar gewoon naar Nieuw-Vennep, ook leuk.

Patrijs en haas

Maddy heeft mooi voorgestaan op twee Patrijzen, die we vaak tegenkomen, zelfs in de regen, Blaine doet ook mee. Even later stuiten de dames op een haas. Oh jé en wat gebeurt er? Niets. Maddy gaat er maar een klein stukje achteraan en
Blaine ook. Zijn we n

u op het punt beland dat Maddy weet dat ze die haas toch niet kan pakken? Afgelopen zaterdag is ze er ook één tegengekomen en ze bleef rennen. Wie weet, zo lekker zijn. Wel gingen die twee onderzoeken waar de haas vandaan kwam, maar dat is niet erg. Darcy, Jeska en June gingen ook niet meer zo achter de hazen aan. Op de Santa op de weilanden konden ze zich er helemaal op stuk lopen, het was redelijk veilig daar, dus het kon ook. En op een gegeven moment gaat de knop om en weten ze dat ze een haas nooit kunnen pakken. Bijna nooit, soms zijn ze ziek en de kleintjes natuurlijk wel. Dit is een goede remedie of het wordt de teletac.

Jachttraining

Vorige week was de laatste jachttraining en nu hebben we even niets. Begin april beginnen we weer.

Bank, bed, stoel

Eén ding valt me op, de nu jonge honden van Maddy en Kyle hebben het goed voor elkaar. Ik krijg een foto van Nola en zij ligt op een fauteuil. Een foto van Blue, hij ligt lekker op de bank. En wie is er heel stiekem naar boven geglipt? Juist Blaine en zij ligt heerlijk op bed.

Donderdag 9 maart

Haas

Gisteren was ik nog zo blij dat ze niet ver achter een haas aanging, wie? Maddy natuurlijk. Ik doe een oefening met Blaine en ineens zie ik dat Maddy een sloot overzwemt. Oh die is achter een haas aan, dat vind ik niet zo erg, maar de plek waar ze nu is wel. Het ligt vlak langs de weg, als de haas die kant op gaat…… Ik fluit en roep en fluit, komen doet ze natuurlijk niet. Ineens zie ik de haas aan de overkant van de sloot, het is me al meer opgevallen dat een haas vaak een rondje rent en altijd weer terugkomt vanwaar hij vertrok. De haas springt in de sloot, maakt gewoon een bommetje en zwemt weer terug onze kant op. Nu ziet Blaine hem en zij rent er achteraan, geeft niet kan geen kwaad. Maddy zal zo wel komen en inderdaad, ze ruikt waar de haas voor het laatst was, aan de kant van het water. Ik roep Maddy, maar ze rent toch weer terug en komt weer uit bij de waterkant. En ja ze zwemt terug, helemaal heel en gaaf komt ze weer bij me. De boef.

Darmen

June heeft weer veel last van haar darmen, dunne ontlasting, bloed erbij, rijst krijgt ze en kip en lichtverteerbare brokken een tablet finidiar. Morgen moet het beter gaan.

Vrijdag 10 maart

Dierenarts

Het is goed mis met June. Weer is ze de hele nacht in de weer geweest, steeds naar buiten en steeds weer een beetje dunne ontlasting en vaak met bloed. Ze heeft veel persdrang, arme June. Ik maak een afspraak met de dierenarts, tot nu toe heeft ze steeds aangepast gegeten, maar daar heeft ze nu ook geen trek meer in.

diagnose

De darmen zijn flink ontstoken, zegt de dierenarts, ze voelt verder geen gekke dingen, wel geeft ze pijn aan. Koorts heeft ze niet, 38,9. June krijgt een injectie om de darmen rustig te maken en een injectie tegen de diarree. Ook krijgt ze voor 5 dagen antibiotica mee. Helaas heeft ze ’s middags thuis toch weer aandrang om te persen en een flutje komt eruit. Ook tijdens het uitlaten twee keer, ik zie best wat bloed. Gelukkig heeft ze wel trek in eten en ze krijgt een beetje kip met rijst.

Zaterdag 11 maart

Gelukkig gaat het een stuk beter met June, ze hoefde afgelopen nacht niet meer naar buiten. Vandaag heeft ze weer trek en ze is een stuk vrolijker.

Patrijs

We komen in Nieuw-Vennep vier keer een koppeltje Patrijzen tegen. De eerste keer heeft Maddy voorgestaan en de andere drie keer is er niets mee gedaan. Dat maakt mij verdrietig. Of wacht, Maddy heeft op grote afstand iets in haar neus. Dus twee keer dan.

Trimbaan

Vorig jaar moest ik Blaine nog op de vele konijnenholen wijzen, nu niet meer. Ze heeft het druk op de trimbaan, alle konijnenholen worden onderzocht. Gelukkig graaft ze niet zo fanatiek als haar moeder, maar één of twee keer betrap ik haar daar wel op. Ze kan ook Oost-Indisch doof zijn en gewoon doorgaan, net als haar moeder. Daar trappen we niet meer in, naam roepen betekent komen, punt.