Zondag 2 oktober

Delft

Ik ga niet trainen met Maddy, ze loopt mank en ze is loops en mijn gemotiveerdheid is weg, omdat Maddy het niet zo best doet. We rijden naar de Makro kant in Delft, getsie ik zie daar veel groene jassen staan met honden. Het blijkt trainer John te zijn van Hubertus, oh jé. Ik ga hierheen omdat het altijd rustig is en dat is prettig met een loopse hond. “Moet jij niet trainen dan”, vraagt John. “Maddy is loops”, antwoord ik. Verderop zie ik nog een trainingsgroep te zijn, trainer Wim – ook van Hubertus- is daar. Hij zal daar wel blijven. John gaat wel verderop trainen. Dan ga ik maar niet naar de vijver daar zullen ze zo wel heengaan. Maddy is al die tijd aan de riem, als ik even later het wandelpad opga laat ik haar los, er is geen kip hier. Tuurlijk vindt ze weer een paar fazanten.

Nat

Onderweg naar Delft regent het vreselijk, oh nee hè niet weer. Oktober begint goed. Wanneer ik uitstap doe ik mijn waterdichte jas aan, alhoewel het nu droog is. Ik heb mijn les geleerd gisteren. Echt we hebben de hele wandeling geen druppel regen meer gehad. Ik stap de auto in en het begint weer. Zo erg dat ik op de snelweg bijna niets zie.

Bavo

’s Middags wordt het een rondje Bavo, Maddy kan los en ze heeft vandaag niet meer mank gelopen.

Maandag 3 oktober

We rijden naar Zwaanshoek, ik hoop dat het niet zo druk is, dan kan Maddy lekker los. Het valt mee, aan het einde van de wandeling komen we wat honden tegen. In het veld waar de fazanten zijn niet. En wat heeft ze een fazanten opgespoord, niet normaal, Maddy was goed bezig. Als laatste staat ze prachtig voor en dan duikt ze de bosjes in, Blaine en June ook. Daar gaat de fazant, het arme beestje vliegt de boom in.

Duinen

Ook ’s middags kan Maddy los, we komen geen hond tegen. Wel krijgen we een paar keer complimenten van passanten, “wat een prachtige honden”, krijgen we een paar keer te horen. Altijd leuk.sized_imgp5598

Puk

Van Sandra hoor ik dat Puk goed gewerkt heeft op een onderlinge proef van haar jachtclub. Knappe Puk.

Dinsdag 4 oktober

Er moet gewerkt worden, we lopen al heel vroeg op de Bavo, ik heb al vroeg een afspraak op mijn werk. ’s Middags gaan we naar de duinen. Maddy kan nog los, er zijn weinig honden en die ene die we tegenkomen is gecastreerd. Met Blaine ga ik naar de GG-cursus. Lees meer.

Woensdag 5 oktober

Na het slechte weer in het weekeinde is het nu prachtig, oktober begint gelukkig toch goed na een slechte start. Het is wel een stuk kouder, ik heb het ook een stuk kouder dan normaal. Vanmorgen gaan we naar de jachttraining, zie meer.

Duinen

Het bevalt weer goed in de duinen, vooral omdat het zo rustig is, nu met een loopse Maddy is dat fijn. Voor Maddy ook, kan ze lekker los. En dat heeft ze gedaan, ze is weer lang weggeweest, met 2 man en 2 honden zijn we naar haar gaan zoeken. Ze zal wel op één van haar bekende plekjes konijnenholen aan het uitgraven zijn. Ze is uit zichzelf al een keer teruggekomen, maar nu niet meer. Al die tijd zijn we op hetzelfde pad gebleven op zoek naar het touwtje van Blaine, niet te vinden, ik hou weer niets over zo. Wat een jachthonden hebben we toch. Wat betreft Maddy beginnen we lichtelijk ongerust te worden. Gelukkig staat ze ineens achter mij, nadat ik haar naam geroepen had. Helemaal onder het zand, met een zwarte bek van het graven. Ja ze hapt ook vaak zand weg uit pure nijd én boomwortels én takken. Ben blij dat ze er weer is.

June

Ik zie al snel dat ze misselijk is, bij het paardenpad moet ze overgeven, eerst wat gal en dan een homp gras. Ze is het nu kwijt, want ze vraagt weer om koekjes.

Broekje

Maddy moet een broekje aan en dat vindt ze niet leuk. Ik zie het broekje ergens in de kamer liggen. ‘Hé’, denkt June ‘een broekje, ik ga er fijn mee rondlopen. Als ik het naar de baas breng, na mijn wandeltocht, krijg ik misschien wat’. Maddy kijkt me met onschuldige grote ogen aan.

Donderdag 6 oktober

_0128Blaine geeft wat over ’s morgens vroeg in de tuin, nog voor het uitlaten. In de Bavo is ze niet helemaal zichzelf. Ze wil helemaal geen koekje, June is er ook niet happig op. Thuis willen beiden niet eten, echt niets. June eet tussen de middag wel weer, Blaine niet. Zij begint pas rond 18.00 uur, na de late middagwandeling, te eten. Wel is ze tijdens die wandeling fit genoeg en eet weer koekjes. Maddy is weer weg en Ella en ik gaan samen met de twee honden zoeken. Blaine is enorm met sporen bezig, echt niet normaal. Na echt een hele tijd zoeken en niet kunnen vinden staat Maddy ineens weer achter mij. Waar vandaan? heb geen idee. Volgens mij heeft ze een geheime konijnenhol uitgegraven.

Suzy en Nola

Van Ineke hoor ik dat Suzy een konijn heeft gepakt en ook bijna nummer twee. Nola is lekker aan het puberen, Karin haar armen zijn weer bont en blauw. Suzy is de eerste van de teven die loops is, het eerste bloeddruppeltje is gezien. Ineke vraagt zich af of ze mee kan naar de Jongehondendag. Zeker wel, pas na een paar dagen komt de loopsheid goed op gang en dan is de jhd al voorbij. De reuen hebben het wel moeilijk, Maddy en Suzy loops!

Manke poten

’s Avonds lopen Maddy en June weer mank.

Vrijdag 7 oktober

Gelukkig eet Blaine wel, maar krijgt lichtverteerbaar voer en rijst met kip. Tijdens de ochtend wandeling zie ik dat haar ontlasting dun is. ’s Middags laten we Maddy aan de lange lijn wanneer we langs het bos lopen, op het oorlogspad mag ze wel los. Er zijn geen honden en hier hebben we goed overzicht. Blaine is helemaal door het dolle heen. zie dagboek Blaine.

Zaterdag  8 oktober

De Jonge Hondendag van de Weimaraner Vereniging

Elk jaar worden de jonge honden – in dit geval geboren  tussen juni 2015 en juni 2016 – gekeurd door Nederlandse ras specialisten. Dus de keurmeesters zijn niet zomaar keurmeesters, ze zijn gemachtigd om Weimaraners te keuren. Wij zijn nest 8 en we zijn ’s middags als eerste aan de beurt om 13.30 uur. De keurmeester is de heer Wil Hochstenbach uit het Zuiden des Lands. Ik ken hem niet en hij heeft mij aangenaam verrast, een aardige man. In de andere ring staat Tuus van Adrichem Kwint-Bogaert, stiekem had ik liever haar als keurmeester van ons nest willen hebben. Omdat ik haar heel hoog heb staan. En niet te vergeten, Maddy heeft het altijd heel goed bij haar gedaan. Het is geen wedstrijd de JHD, ringevaring is niet nodig, maar wel heel handig. Het zijn gewoon jonge energieke honden waar je de handen aan vol hebt, ook in de ring. De keurmeester houdt rekening met onervarenheid en leeftijd. De keurmeester doet zijn keuring, laat weten wat hij van de hond vindt en wat de verwachting is. En heel belangrijk hij geeft een oordeel over het nest. Voor mij belangrijk, zo weet ik of we de juiste combi hebben uitgekozen.

Mooi rapport

De puppen doen het heel goed. Gert loopt mooi met de energieke mooie Nola, wat een mooi hondje, met een geweldig teven hoofdje. Suzy doet het ook heel goed met Ruud, hij kent de klappen van de zweep en zij krijgt ook een heel mooi rapport, het is ook een mooi hondje. Puk en Sandra zijn de winnaars, ze doen het geweldig en een mooi rapport, maar hij heeft nog veel tijd nodig om uit te zwaren. Dat kan nog tot 4 jaar hè. Heidi en Hugo zijn heel onwennig in de ring en door de spanningen wordt vergeten om in draf te lopen. Zij komen net op tijd aan, doordat ze een lange file hebben gehad en dan begin je echt niet lekker hoor. Ik was zelf al zenuwachtig omdat ze er nog niet waren, zei de organisator dat hij nog eerder wilde beginnen ook, dat kon hij niet maken en dat heb ik gezegd. Gelukkig begonnen ze gewoon om 13.30 uur. Hugo krijgt een mooi rapport, hij is al een echte reu. Blaine doet het ook best aardig. Ze heeft zoveel drive in de ring, het is moeilijk om haar in toom te houden. Het springen valt gelukkig mee en het ‘staan’ gaat heel goed. De puppen krijgen een mooi rapport, tuurlijk staan er kleine puntjes op wat beter kan en wat tijd nodig heeft, maar dat is logisch. Van de tanden heeft hij niets gezegd van Puk en Blaine. Het nestverslag is wat karig, dat kan uitgebreider. Ik ben zelf altijd heel kritisch en leg de lat hoog, maar ik ben oprecht trots op de keurrapporten.

Zo jammer

Mylo en Blue zijn er helaas niet, Mylo heb ik niet één keer meer gezien. Het zijn beiden mooie reuen, ik was met de wandeling helemaal weg van Blue, wel heel jammer dat hij niet naar tentoonstellingen gaat. De baasjes konden helaas niet en dat begreep ik helemaal.

Spelen

Blaine voorop en de rest er achteraan. Suzy en Nola spelen heel veel met elkaar. En Hugo en Puk zijn verliefd op de langhaar Chelsey. Zij moet echt heel snel loops worden. Ik heb medelijden met Maddy, zij mag echt niet los, ze zit op de 11e dag van de loopsheid, ze kijkt ook echt op zijn Maddy’s, heel zielig. Suzy kan makkelijk los, zij is pas twee dagen loops. Wel in de gaten houden natuurlijk.

Het was een geweldige dag, dank jullie wel dat jullie er waren en ik ben trots op jullie en de pups.