Zondag 23 augustus
Uitstrijkje
Geen uitslag nog van het uitstrijkje van gisteren. Tja zal ik nog gaan trainen met Maddy? Het heeft niet veel nut nu. June gaat voor het eerst weer even mee naar de duinen. En ze is nog ondeugend ook, ze rent de duinen in en ik er achteraan. Ze ruikt iets maar wat?, helemaal onder doornstruiken zie ik haar. Ook Maddy werkt sporen uit, ik gok een vos.
Afsluitende proef
’s Morgens is de afsluiter van de dinsdagavond training van KNJV Rijnland. Er wordt een soort onderlinge proef gehouden, met MAP-onderdelen. Helaas kunnen Maddy en ik niet meedoen, ze is al behoorlijk loops en bloedt flink. Dat kan ik de reuen niet aandoen, dan kunnen de baasjes mijn bloed wel drinken. Ook ben ik totaal niet in de stemming door June, anders had ik wel langsgegaan om even te kijken en had ik June meegenomen.
Maandag 24 augustus
Ik bel de dierenarts op of ik een afspraak kan maken om nog het één te bespreken. Zal ik June meenemen?”, vraag ik. Maar ze vindt het niet nodig. “Wat doen we met pijnstillers en de dikke teen, de anti-biotica is na 1 keer op”, vraag ik. Nu vindt ze het toch beter om even met June te komen. Toch bespreken we door de telefoon heel veel en ik besluit om de behandeling te starten met medicijnen, Ella en Wil zijn het er mee eens.
Afspraak
De teen vindt de dierenarts er aardig uitzien, het is nog wel wat dik, maar ze denkt dat dit snel minder wordt. Ondertussen trilt June als een espenblad op de behandeltafel. June krijgt 1 x daags 2 capsules Vetoryl van 30 mg. Ze heeft geen hogere dosering in huis, dit moet besteld worden. Over 2 weken weer bloedonderzoek, dit moet opgestuurd worden. Er wordt bekeken of de medicijnen aanslaan. Ook krijgt ze een injectie, maar dat moet ik nog eens goed vragen. Het heeft ook met het bloedonderzoek te maken en met de cortisol waarden, dacht ik. Volgens mij met een hormoon. Morgenochtend beginnen we met de eerste dosis en het is belangrijk dat het ’s morgens gegeven wordt en als het even kan rond dezelfde tijd. Maandag 7 september om 11.00 uur moeten we weer komen, rond 2 uur nadat June de medicijnen heeft gehad. Ook krijg ik nog pijnstillers mee, Carpodryl 100 mg. Nu geven we 2 x daags een halve tablet. Zo verdelen we het over de dag.
Maddy en ik gaan niet naar GG-training, omdat Maddy loops is.
Dinsdag 25 augustus
Vreemd hoor geen jachttraining, weer een seizoen voorbij. June nemen we weer mee, maar ze heeft niet zo veel zin. Ze loopt veel achter me aan te drentelen.
Maddy
Vanmorgen gaan we voor het eerst progestoron prikken, de waarden zijn nog erg laag, 0.5. Advies is om vrijdag of zaterdag te prikken, het maakt niet zoveel uit zegt de dierenarts. Het ergste is dat ik meteen door moet naar Kyle en dat is helemaal niet erg. Vrijdag op afspraak en zaterdag van 08.00 – 08.30 uur. Hier kies ik voor anders moet ik weer vrij nemen.
Woensdag 26 augustus
Maddy
Ze moet nog niet veel van reuen hebben. Kleine overzichtelijke stukjes zoals op het oorlogspad mag ze los.
June
Ze heeft er zin in vanmiddag, we nemen haar mee en ze loopt veel voorop. ’s Morgens loopt Ella met haar een klein rondje. Ella vindt ook dat June wat minder drinkt. Zou het nu al aanslaan? Dat geloof ik niet.
Donderdag 27 augustus
June
Ella loopt een rondje met June ’s morgens en weer gaat ze mee met de middagwandeling. Alhoewel we gisteren zeiden dat ze een rustdag moet hebben. Weer heeft ze het best naar haar zin en ze drinkt aanmerkelijk minder.
Dierenarts
Zij belt rond 13.30 uur op. Annemieke, de eigenaresse van de dierenartspraktijk, heeft vanaf haar vakantieadres gebeld naar haar partnerdierenarts. En vroeg wat er is besloten met June. Afijn het komt er op neer dat Annemieke toch graag zou zien dat er een echo gemaakt wordt. Straks is het toch wat anders of is er wat met de lever en geven we voor niets die dure hormoonpillen. Er zit wat in natuurlijk, al had ik er juist aardig vrede mee. Maar alle symptomen wijzen op Cushing! En het lijkt wel of de hormonen al aanslaan. Hmm. Volgende week maak ik, na overleg met mijn ouders, toch een afspraak. Ik moet me maar vermannen wanneer June zo vreselijk tegenstribbeld op de echotafel. Eerst wachten we volgende week af, Maddy zal dan gedekt moeten worden en ik weet niet wanneer. Dan is het moeilijk om een afspraak te maken.
Loopse Maddy
Maddy bloedt flink en ze moet een broekje aan sinds een dag of 5. Een drama maakt ze ervan, ze wil dat ding niet en ze doet van alles om het uit te krijgen. Voordurend met haar achterkant ergens tegenaan schuiven in de hoop dat ie uitgaat. Rollenbollend over de grond, door mijn benen, langs een stoel of tafelpoot. Rennen en rollen door het huis.
Boswachter
We laten Maddy los, er loopt geen hond in de duinen met dit weer. Steeds felle buien en en wij lopen droog. Maddy is weg en al snel zien we opstuivend zand. Ja hoor ze is weer een konijnenhol aan het uitgraven. “Zullen we doorlopen”, zegt Ella, want komen doet ze niet nadat ik gefloten heb. “Nee joh, dat kan niet nu ze loops is”. Ella loopt er naar toe en probeert Maddy uit het hol te trekken. Maddy bevindt zich achter het draad in het open duin. Shit ik zie de boswachters auto en het blijft stil staan. Ella 
heeft Maddy uit het hol getrokken en vermaant haar om naar mij te rennen. Dat doet ze via het paardenpad en ik lijn haar aan. Ondertussen komt de boswachters auto naderbij en stopt, ‘nu zal je het hebben’. Het raampje van de auto gaat open en de boswachter vraagt: “Luisterde ze weer eens niet?”. “Nee nu even niet”, antwoord ik. “Is zij loops?”, vraag hij ook nog. “Ja klopt”, zei ik mij schuldig voelend omdat ze los liep. “Dan klopt het dat ik haar vanmorgen ook tegen kwam”, zegt de boswachter. Hij lacht en rijdt verder. Pff. Maddy gaat niet meer los. Dat is maar goed ook, want verderop het oorlogspad zie ik de auto stilstaan en waarom? Misschien ben ik wel door pa gered, omdat hij hem vanmorgen tegenkwam en toen hebben ze even gepraat, ook over de jacht.
Vrijdag 28 augustus
Maddy krijgt ietwat meer interesse in het mannelijk geslacht. De reuen, vooral de wat kleinere, worden van verre al waargenomen en helemaal bekeken. Toch als ze face to face elkaar ontmoeten, zie ik dat Maddy al snel ‘borstelt’. Vanmiddag mag ze in ieder geval niet los meer, ook omdat dit het wat drukkere gedeelte is van de duinen. Morgen progestoron prikken.
Zaterdag 29 augustus
Tussen 08.00 – 08.30 uur is het progesteron prikken in Dierenkliniek Sleeuwijk. We moeten zo’n 08.15 uur aankomen, maar het is rustig en kik kan snel doorrijden, dat scheelt, want we arriveren bij de kliniek om 08.00 uur. Een paar wachten al buiten de deur. Even later in de wachtkamer is het aanbod gevarieerder, er zit een sledehond met zijn baasje, ze ziet het echt niet zitten hier. Een enorme American Staffordshire Terriër met z’n passende baastjes, de dochter wist nog niet eens waarom ze hier was. “oste?, hoe heet het nu mam?” Weer kan ze het niet uitspreken, ik help haar: “pro watte?”, uiteindelijk zegt de moeder het maar vanaf de stoel. Wat een lelijk beest, veel te dik en hijgend, met gecoupeerde oren. Dan moet het wel illegaal zijn, of uit een land komen waar het nog mag, kan me niet voorstellen waar het nog mag. Een stamboom krijgt ze niet voor de pups neem ik aan. Verder een mopshond, natuurlijk, met nu al tepels hangend op de grond, een Border Collie en Maddy.
Hoe ziet het eruit?
“Ze is al aardig op weg”, zegt de dierenarts. “Maar we hebben het graag rimpeliger en minder bloed”. Ondertussen laat Maddy het zich allemaal welgevallen. In ieder geval komt het er op neer dat het nog niet zover is. Bloedprikken is zo gebeurd, het is zo’n mooie dunne naald. De dierenarts verwacht dat we nog een keer moeten terugkomen. Klopt ook want de waarden zijn: 2.1.
Progesteron waarden
Hmm, 2.1, dat had ik niet verwacht, ik dacht iets van 4 of 5. Dinsdag om 13.10 uur opnieuw prikken.