Dinsdag 21 augustus
Maddy is loops en dat is te merken aan haar houding. Er lijkt nog wat anders aan de hand, is ze niet lekker? Klopt want de volgende dag is ze ziek en misselijk en heeft overgegeven. Dit verklaart veel. Waarom? Het is een bar slechte laatste training.
Zwemmen over breed water
Als eerste is er een ‘verloren zoek over water’. Het zwemmen gaat prima, maar dan. Eenmaal aan de kant en wanneer ze op het gras staat roep ik: “zoek apport”. Maddy kijkt me aan of ik Latijns spreek. Een beetje medisch latijn, maar echt niet huis-tuin-en-keuken latijn, laat staan jacht latijn. Toch rent ze het bos in, maar is zo weer terug. Vindt ze het niets dat Eric er staat? Daar moet ze nu toch aan gewend zijn. Wat er ook gebeurd tot mijn grote ergenis zoekt ze niet in het bos naar de dummy. Ze loopt zelfs een keer om! Wanneer iedereen geweest is doen Marcel en ik de oefening nog een keer maar dan aan de andere kant van de brug en nu gaat Marcel in het bos staan en de dummy wordt in zicht aan de rand van het bos gegooid. Denk maar niet dat Maddy de enige hond is die het slecht doet, Fenna wil het water niet in, Nola sputtert ook, zelfs Bella.
Zwaan
Eén probleempje, er zwemmen twee zwanen in deze sloot en dan zie ik niet eens de jonge zwanen! Ik wil niet kinderachtig doen en stuur Maddy toch het water in. Gelukkig komt Marcel mij te hulp, hij probeert met een stok de zwanen tegen te houden en de andere kant op te jagen. Het helpt en ik kan weer adem halen. Maddy is toch aardig onverstoorbaar en zwemt naar de overkant. Nu vindt ze wel de dummy. Bij Fenna duurt het nog even eer ze het water in gaat, maar ook dan gaat het gelukkig goed.
Slecht slecht weer
Het is bar en boos, alleen maar regen, steeds meer en ons humeur en die van de meester zakt steeds verder naar beneden. We hebben zoveel tijd verloren bij het water, dat het al aardig laat is.
Gans
We doen nog wat lijnen met een gans, maar het gaat allemaal niet van harte. Ik word onzeker en dat voelt Maddy. Ik denk dat we deze avond maar heel snel moeten vergeten. Jammer hoor want het ging de laatste tijd zo goed, maar als kers op de taart de mooie B-diploma.
Dinsdag 11 augustus
Felicitaties
Nadeche en ik nemen alle felicitaties hartelijk in ontvangst en men is oprecht blij voor ons. We trainen weer eens in Delft, fijne locatie. Ik ben benieuwd hoe Maddy het doet na de KNJV-proef van zaterdag. Straks bakt ze er niets van vanavond. Maar dit is absoluut niet waar, ze doet het goed.
Dubbel over water
Eerst door een sloot, aan de overkant is het lastig om uit het water te komen. Ze zoekt ook precies een moeilijk stukje uit, maar het lukt. “Vooruit”, roep ik en nu zwemt ze een klein watertje over. Ik probeer goed te luisteren, eerst hoor ik niets en dan hoor ik watergespartel. Wanneer ze bij het bos is, roep ik: “zoek apport”. Maddy rent het bos in, veel gekraak horen we. “En dat voor een Weimaraner”, zegt de trainer. Maddy zoekt goed en al snel zie ik haar aan de overkant met een dummy in de bek. Ik haal alles uit de kast zodat Maddy terug zwemt. Ze staat me aan te kijken en ik draai me om, “ze blijft kijken”, zegt de trainer. En dan besluit ze om alsnog om te rennen. Grrrrrr.
Twee keer markeer
Dit gaat ook goed. De eerste haalt ze goed, dan wordt er nog één opgegooid en dat gaat ook prima.
Oponthoud
Het gaat allemaal niet zo snel, een aantal honden doen de ‘verloren zoek’ over water niet goed en dat kost tijd.
Verloren zoek
In het bos liggen duiven, konijnen en kraaien, het ligt ver volgens de trainer. Weer vertrekt ze met passie het bos in, zoekt goed, maar niet diep genoeg. Ze komt weer mijn kant op en ik zet haar opnieuw in. Nu rent ze echt diep en komt even later met een duif terug. Het blijkt dat er eerst wat duiven liggen, daarachter een paar konijnen en daar weer achter kraaien. Weer zijn er een paar honden die veel moeite heeft met deze proef.
Down
Laura vraagt of we het af-liggen gaan oefenen en dat is prima. Maddy gaat zitten en dat doet ze bijna nooit. Het is wel een beetje nat. We besluiten de oefening te herhalen en nu blijven Nola en Maddy netjes liggen.
Kort apport
Als laatste een kort apport van een konijn. Wel laat ze het weer een keer vallen en ze aarzelt wat met oppakken. Twee punten kost dit volgens de trainer.
Het zit erop, volgende week de Ruiven.
Dinsdag 4 augustus
geen jachttraining, i.v.m. jagen van de trainer.
Dinsdag 28 juli
June
De laaste keer in Bleiswijk, de volgende keer is weer in Delft. Wat gaat het weer doen? Er dreigt regen en ik doe toch maar mijn jachtjas aan en die is natuurlijk veel te warm, maar wel waterdicht. De trainer is er nog niet, maar de hulptrainer wel. Ella en Wil zijn nog op vakantie en wat doe ik met June? Neem ik haar mee, best leuk weer een keer. Maar als het echt gaat regenen is het voor June natuurlijk niet leuk. Ik neem haar toch mee.
Zwemmen
Eerst moeten de honden overzwemmen en ik moet Maddy eerst even nat maken vindt de hulptrainer. Het gaat wisselend met de honden en deze oefening, het kost ook veel tijd. Ondertussen is het toch gaan regenen en het wordt niet meer droog ook. Arme June. Maddy zwemt vlot ‘overwater’, van de hulptrainer moet ik eigenlijk “vooruit” zeggen, wanneer ze aan de overkant is. Want zo loopt ze verder richting het bos en dan kan ik “zoek apport” zeggen. Het gaat niet helemaal goed, Maddy rent naar links. ‘Oh ze komt toch niet leeg terug hè’. Ik roep nog een keer “zoek apport”, gelukkig ze gaat het bos in. Ze komt toch zonder wild terug rennen naar mij. Wel verdikkeme! “Straks nog maar een keer”, zeg ik tegen de hulptrainer. “Niks, meteen weer overnieuw”, ben benieuwd of ze het water in gaat en dat doet ze. Een klein eindje van de kant komt ze nog een grote vis tegen ook. Ze is even in verwarring, ‘moet ik dit nu pakken’, zal ze denken. Met moeite krijg ik haar toch aan de overkant. Daar aangekomen roep ik “zoek apport” en nu rent ze meteen het bos in. Zoals de hulptrainer het graag wil met “vooruit” doe ik nooit. Daarom weer gewoon mijn eigen methode. En dacht ik later, wanneer Maddy ‘over water’ moet zeg ik al een “vooruit”. Maddy moet lang zoeken en gelukkig komt ze even later met kraai terug naar mij. Ik verdenk Maddy ervan dat ze net die kraai niet wilde pakken en dat ze het natuurlijk wel gevonden had.
Waar is de dummy
Bij Marcel doen we een ‘verloren zoek’. Eerst moet Maddy een grasveld over en dan in de bosjes zoeken. Ik mag alleen “zoek apport” zeggen, geen armgebaar, alleen het commando. Maddy rent vlot het grasveld over en dan rent ze naar rechts. Links ligt de dummy volgens de trainer. Even later komt ze leeg terug. Nog een keer. Ik mag haar nu wel een lijn geven en het liefst wat naar links. Stuur ik haar weer dezelfde kant op, kluns die ik ben. Maar Maddy rent nu wel naar links en heeft de dummy alsnog snel gevonden. Ondertussen blijft het regenen, niet zo zachtjes ook.
Lijnen
Ik moet de plek markeren waar Maddy straks moet zitten, het gaat mis, want i.p.v. zitten komt ze weer naar mij toe. De tweede keer ook en de derde keer verlies ik mijn geduld. We laten het gaan en maken er een ‘vooruit’ oefening van. Snel vergeten dit.
Afliggen in de regen
Fijn! Aliz gaat lopen en Maddy gaat zitten, maar ze heeft het goed gedaan, want op een wedstrijd kost dit maar één puntje.
We zijn het allemaal zat en we zijn nat. We gaan aan de koffie, Leo en Marcel zijn jarig en trakteren ons op Bossche bollen uit Den Haag en champagne. Heerlijk!!!!
Dinsdag 21 juli
Het is een mooie avond in Bleiswijk, ‘de Rottemeren’, jammer dat er zoveel fietsers zijn, vooral mountainbikers. Ik kom als laatste aanlopen en ik mag meteen de 1e zijn met het ‘over water’ sturen. Maddy vindt dit een moeilijk watertje, het is meteen diep wanneer ze in het water stapt en dat vindt madam niet zo fijn. Ze treuselt en draalt aan de waterkant, ik moet haar weer aanlijnen van de trainer en even goed volgen. Nu stapt ze in een keer in het water, zwemt een beetje schuin naar de overkant, zoekt en vindt de dummy. Terugzwemmen doet ze niet, ze rent terug, dit is niet ongevaarlijk want het barst van de mountainbikers en hun pad loopt precies langs die kant waarlangs ze terug rent. ‘Kort apport’ met konijn gaat heel goed en ‘verloren zoek’ ook.
Nog een ‘over water’
Maar dan in een andere brede sloot en met een ‘verloren zoek’ erbij. Net ging ze zo snel het bos in en vond ook snel de dummy. Nu zwemt ze makkelijk over rent het bos in en rent er net zo makkelijk weer uit zonder dummy. “Hé zoek apport”, roep ik van de overkant. Ze kijkt me aan met een blik van: ‘uhh heb ik dat net niet gehaald baas, word je een beetje vergeetachtig?’. Dat laatste klopt wel, maar er ligt toch echt weer een dummy in het bos, dat kan 2 keer. Ik moet Maddy nog een paar keer streng toespreken en dan rent ze toch het bos weer in en wil via de brug mijn kant op rennen mét een dummy in haar bek. Maarrrr Eric, de hulptrainer, staat op de brug om haar tegen te houden. ‘What the f…. denkt ze, wat moet je hier, ik loop net zo makkelijk via de andere kant naar de baas, ik ben zo snel als de wind’. 
Klopt helemaal en de trainer en ik besluiten dat het niet zoveel zin heeft om Maddy tegen te houden. “Laat haar maar gaan Eric”, roept de trainer.
Upp the hill
Naar boven gaan we, een hoge heuvel op en Maddy mag nu absoluut trekken, het is een hele klim en ik kan wel wat hulp gebruiken. Wat wordt het hier? een markeer blijkt, met een gans. Oké, dit moet wat makkelijker gaan dan vorige week. De trainer staat weer voor een interessant bosje met konijnen, ik ben benieuwd wat ze nu gaat doen? Wanneer Maddy met iets anders in haar hoofd en neus bezig is, zoals in dit geval de konijnen en fazantenin in de bosjes, weigert ze om een oefening te doen. Hoe uit zich dat? Ze gaat heel traag weg en staat stil of kijkt om, negeert totaal de dummy en snuffelt rond. Ze markeert goed, rent recht en snel op de gans af, maar maakt wel een ruim rondje om de gans. Ik verdenk haar ervan dat ze expres langs de bosjes rent, gewoon om even de luchtjes op te snuiven. Helaas laat ze de gans een paar keer vallen, de trainer spreekt haar streng toe: “ga je nou gauw”. Weer laat ze de gans vallen en na mijn strenge woorden, ja echt, pakt ze de gans in haar nek beet en brengt het. Altijd geeft ze het mooi zittend af.
Afsluiter
Het is mooi geweest, tijd voor koffie en weer veel lekkers. De trainer en Leo zijn jarig, we krijgen heerlijke Bossche bollen van een goede bakker uit Den Haag. En champagne, alleen niet zo lekker als die van Pauline. Het is weer genieten, bedankt jongens.
Dinsdag 14 juli
Rottemeren
We trainen weer in Bleiswijk en zoeken een mooi watertje uit, Hilda is er ook met haar C-groep en zij gaat verder op trainen. Plek genoeg in dit prachtig natuurgebied. Dit water moet geen probleem zijn, we hebben hier pas nog geoefend. Maddy gaat ook vlot in het water en zwemt naar de overkant. Ik kan Maddy niet meer zien, de oeverbegroeïng is te hoog. Wat spookt ze uit? Ik hoor en zie niets meer. “Zie je wat”, vraag ik aan de trainer. Ik vind het zo verdacht stil. “Omlopen kan ze niet”, zegt de trainer. Ik twijfel, vlak dit Weimaranertje niet uit. Niets zien we en horen ook niets. Dan hoor ik licht gehijg en ja hoor Maddy staat naast me. “Hoe heeft ze dat nu geflikt”, zegt de trainer. Tja! Het jammere is dat ze geen dummy heeft meegenomen en ze mag straks nog een keer, eerst de anderen.
Verloren zoek
Maddy vertrekt goed en gaat het bos in, “je hoort haar niet”, zegt Eric. “Als ik in het bos sta om te posten dan hoor ik haar echt niet zoeken”, zegt de hulptrainer. “Toch kan ze aardig een bos doorscheuren, zo snel dat ik echt hoop dat ze nergens tegen aan knalt”, antwoord ik. De hulptrainer kijkt me sceptisch aan. En wie komt er van links aan, juist Maddy mét dummy. Mijn vertrouwen is weer iets hersteld.
Weer de overwater
Ja, Maddy moet toch de dummy halen, ze moet weer over water of ze het nu leuk vindt of niet. De dummy ligt op het gras, dit moet ze snel kunnen vinden. De trainer houdt haar nu ook goed in de gaten. “Waar is ze nu dan”? vraag ik aan de trainer. Hij is verdacht stil en reageert niet erg op mijn vraag. Ik zie Maddy op het gras staan en staat ze nu bij het hek? Met daarachter de schapen? Dat betekent dat ze de weg is overgestoken en daar word ik toch licht zenuwachtig van. Toch laat ik niet zo veel blijken van mijn angst. Ze kijkt richting de schapen, is ze geïntrigeerd door die beesten of is daar een fazant of konijn? Ze is daar niet voor niets heen gegaan. Als er een fazant zit krijg ik heel moeilijk contact met haar en die dummy is totaal niet interressant. Wat zie ik nu? Stopt er een auto bij Maddy, ze wordt in de gaten gehouden dat kan niet anders. Ik roep en fluit, geen reactie. Ze loopt zelfs iets mee met de blauwe auto. Shit daar komt nog een auto, een rode deze keer. Nu vind ik het wel fijn dat de blauwe auto haar een beetje beschermt. Tenminste dat maak ik mezelf wijs. Ik haal alles uit de kast om haar te laten komen en de trainer ook. Hij gooit een dummy op en eindelijk, eindelijk loopt ze richting het gras en pakt de dummy. Eindelijk zwemt ze terug naar mij en geeft de dummy, pff dit was een heel spannend avontuur die ik niet nog een keer wil meemaken.
Verloren zoek van een gans
Ik ben benieuwd, vooral na het wateravontuur. Maddy gaat vlot het bos in, de hulptrainer vertelt wat Maddy gaat doen: “eerst gaat ze naar de valplek van de dummy van net, er zijn verschillende valplekkne en die worden onderzocht. Dan moet ze doorzetten en helemaal naar rechts gaan, want daar ligt de gans. Ineens hoor ik wat en Maddy komt van de linkerkant van het bos, ze rent mijn kant op, ik zeg niets want zo te zien is ze wat van plan. Ze rent me zo voorbij en gaat een stuk verder links het bos in. Even zoeken en hebbes, ze heeft de gans en komt keurig mijn kant op. Helaas laat ze het één keer vallen, maar ik ben blij. “Ze had duidelijk een loopspoor van één van de andere honden te pakken, maar dat maakt niet uit, ze toonde eigen initiatief om de gans te zoeken”, zegt de hulptrainer.
Nog een keer
Maddy mag nog een keer over water zwemmen, maar dan op een ander plekje. Ze is weer aan het trutten om het, meteen diepe, water in te gaan en ik geef een klein hulpzetje. Aan de overkant gaat ze het bos in en vrij snel heeft ze de dummy gevonden. De trainer probeert haar tegen te houden, zodat ze niet omloopt, maar terug zwemt. Het lukt niet, Maddy probeert wat anders en wordt weer tegengehouden. Nu gaat ze de rechterkant op en ik hoop nu dat de trainer ophoudt, want ik zie haar weer helemaal omlopen en dan komt ze weer bij de weg. Gelukkig geeft de trainer het op, om dezelfde rede als waar ik bang voor was. Een aantal honden hebben problemen met het water over gaan. Zo raar net deden ze het zo goed. Dus de trainer blijft achter met een paar, terwijl wij verder gaan.
Klimmen
We gaan omhoog het pad en de hoge helling op, een hele klim. Maar daar hebben we een hond voor, om ons een beetje te helpen om de helling op te komen. Een markeer op een groot grasveld, moeilijk want hier zijn veel konijnen en ook fazanten. Naar mijn gevoel let Maddy goed op, ze rent er goed op af en dan gaat het mis. Ze heeft geen interesse voor de dummy, ze wil achter de konijnen aan. Met hulp van de hulptrainer heeft ze eindelijk de dummy, de tweede keer is ongeveer gelijk als de eerste keer. De derde keer is het eindelijk een goede markeer, maar de hulptrainer heeft het nu goed in het zicht gegooid. Poeh poeh, moeizaam hoor.
3 x een markeer achterelkaar
Nog een markeer bij de trainer en hij staat voor de bosschages, met al die spannende konijnen en fazanten. Eventjes geleden rende er nog een konijn deze bosjes in. Maddy heeft er totaal geen interesse in, onmogelijk om haar de dummy te laten halen, wat erg zeg. We hebben er maar een vooruit van gemaakt den dat gaat goed. De laatste twee oefeningen vergeten we maar. Wanneer Maddy lucht van wild in haar neus heeft, krijg ik haar daar niet vanaf. Het hoort niet, maar ja….. een teletak gebruik ik niet (wat men tegenwoordig zoveel gebruikt) om haar op afstand een correctie te geven, dus nu is het gewoon moeilijker.
Taart, Champagne, Limoncello, koffie, hapjes
De afterparty is geweldig, een medecursist heeft een nieuw huis gekocht en haar oude is bijna verkocht. Ze heeft heerlijke Champagne gekocht, ik mag niet drinken, maar ik kan het niet laten om een paar slokjes te nemen. Taart krijgen we ook van Maison Kelder uit Wassenaar, HEERLIJK, alsof er een …… Het blijft nog lang onrustig en veel te laat rijden we naar huis. Bedankt, het was super.
Dinsdag 7 juli
Een winderige avond, het is wel droog, maar de temperatuur is een eind gezakt. We trainen in Bleiswijk bij de skibaan Rottemeren. Prachtig gebied, veel water, veel groen en helaas ook veel mountainbikers. Zaterdag zijn we hier ook geweest om alvast te kijken hoe ze het water in gaat en dat ging heel goed. Ook mochten de honden gewoon vrij lopen en dat heb ik geweten. Veel konijnen en een koppeltje fazanten. Ik hoef je niet te vertellen dat de dames het erg naar hun zin hadden. En laten we nu net naar een brede sloot lopen wat ik niet uitgeprobeerd heb…..
Stoute Maddy
Het is meteen diep wanneer Maddy het water in wil en dat vindt ze niet fijn. Daarom moet ik mijn commando “vooruit” een paar keer herhalen. Wanneer ze in het water is, zwemt ze vlot het brede water over. Maar dan….. ze moet de kant op en dat valt niet mee. Ze probeert te klimmen, springen, maar het lukt niet. Dat valt tegen, er zijn niet veel honden die de kant op komen, volgens mij lukt het bij de wat lichtere hondjes wel. Nu moet ze de doorzettingsvermogen hebben om een andere manier te zoeken. De hulptrainer lokt haar wat naar rechts, is dit wijs? vaak houdt Maddy hier helemaal niet van. Een paar keer moet ik haar aanmoedingen en dan weet ze toch een plekje te vinden om via het riet de kant op te gaan. Nu blijft de hulptrainer bij haar in de buurt en nogmaals dat vindt ze echt niets. Ik roep: “Zoek apport”, maar Maddy gaat niet echt het bos in. Ik probeer van alles, de hulptrainer probeert te veel en dan zie ik haar naar rechts rennen. “Straks rent ze om en weer hierheen? Zeg ik tegen de trainer. Dat gelooft hij niet: “ze gaat vast via de andere kant het bosje in”, antwoord hij. Ik weet het zo net nog niet. Ik denk ook dat het toch niet zo’n goed idee was om hier vorige week naar toe te gaan, ze weet dat er veel konijnen zijn en negeert zo de dummy. Het mag niet, zeker niet op deze leeftijd, maar ja…. En ja hoor daar komt Maddy aangerend, ze is helemaal omgelopen. “Ze kan nooit zo snel omgelopen hebben”, zegt de trainer. Hij controleert zelfs haar staart of het misschien nat is. Nee hoor die is gewoon droog en ja ze kan razendsnel rennen, daar is hij nu getuige van.
Reprise
Helaas ging het net mis met de Langhaar Nola, zij is zo gevoelig. Heel enthousiast sprong ze het water in en zwom naar de overkant. Halverwege werd er door iemand anders van de groep bij een andere oefening gefloten. Nola draaide zich om en zwom terug. Laura helemaal verbuisterd en verdrietig, een tweede keer ging Nola het water niet meer in. Eigenlijk deden alle hondjes het verder goed, zelfs Nona en de Drent. Maddy, ik, Nola en Laura worden door Marcel geroepen en wij doen de oefening nog een keer, maar dan op een andere plek, wel bij hetzelfde water. De trainer loopt snel naar de overkant en gooit twee goedzichbare dummy’s op. Hij komt terug en Maddy moet over water zwemmen, weer duurt het even eer ze het water in stapt. Aan de overkant, met niet zo’n hoge kant als net, loopt ze zo de dummy voorbij en rent nu wel de bosjes in. “Ze neemt de boel gigantisch in de maling”. Een paar keer loopt ze er overheen, ik word boos en eindelijk pakt ze de dummy die ze allang gezien heeft. Ik hoef niet te vertellen, dat ze er mee omloopt.
Kort apport
Dit ging de laatste tijd zo goed en nu rommelt ze weer met pakken. Laat het vallen, pakt het weer rommelig, laat het weer vallen en pakt het weer, kortom waardeloos. We doen het later nog een keer en het gaat iets beter. Zo dame, we gaan weer elke week een konijn apporteren!
Vooruit
Met een aardig tempo rent Maddy vooruit, pakt de dummy en rent terug.
Een over water weer
Steeds met twee honden moeten we bij de trainer komen, omdat Laura en ik net al de baasjes van de probleemhonden waren, gaan wij als eerste. Getrut bij de waterkant en Maddy krijgt een zetje van de trainer. Haar hoofd gaat iets onder water, maar ze zwemt dapper door. De wind is heel sterk en komt van links. Maddy buigt af naar links: “geeft niets”, zegt de trainer, “de dummy ligt ook links en ze heeft het allang geroken”. En inderdaad, wanneer Maddy de kant op gaat, heeft ze de dummy al snel gevonden. Nola van Laura doet het ook heel goed, niets meer te merken van het weigeren van net, al was het dan niet haar schuld. Laura is weer helemaal blij en dat is fijn. De andere voorjagers zijn nieuwsgierig: “wat moesten jullie doen” en “moesten de honden met z’n tweeën in het water”. Our lips are sealed, wacht maar lekker af.
Verloren zoek
Niets geweiger om de bosjes in te gaan, nu ik er bij ben, rent ze zo de bosjes in en komt met dummy terug. “Snap je dat nou”?, zegt de hulptrainer. Nee, maar ja dat is een Weimaraner, ze verbazen je steeds weer.
Afsluiter
We staan met z’n allen naast elkaar en de trainer gooit dummy’s in het water. Steeds wijst hij een hond aan, die de dummy mag halen. Weer treuzelt Maddy bij het water en weer krijgt ze een kontje van de trainer. Ze vindt een dummy in het water en komt terug. Een leuke afsluiter van een training met wisselend succes en dit geeft me een gemengd gevoel. Volgende week weer in Bleiswijk.
Dinsdag 30 juli
Een warme zomeravond, maar omdat we weer in Rijswijk trainen en onder de bomen staan bij een groot meer, valt de temperatuur mee.
Waterwerk
Eerst mag Maddy overzwemmen, aan de overkant is een smal doorgangetje tussen de bladeren van struiken. Bovendien is er al een pad gemaakt door de andere honden. Ik heb zo mijn twijfels of het wel goed gaat. Later hoor ik van de hulptrainer dat ze wat meer moest doorzetten om de dummy te vinden en gelukkig komt ze met dummy terug lopen. Eigenlijk doen alle honden het goed, alleen de Labrador van Leo heeft wat startproblemen.
Zoek apport
Eerst moet ik Maddy ‘vooruit’ sturen richting de bosjes en vervolgens moet ze in de bosjes de dummy vinden. Zowaar gaat ze goed vooruit en gaat precies het kleine doorgangetje in om te zoeken in het bos.
Dirigeren op het water
Ik had echt gedacht dat deze oefening het niet gaat worden, maar de honden hebben me verbaasd. Wat is de bedoeling? De honden moeten eerst ‘vooruit’ zwemmen. Wanneer ze driekwart van het meer over gezwommen hebben, moet de voorjager op de zitfluit fluiten om de aandacht te trekken van de hond en dan naar rechts sturen. Aan de rechter kant van het meer staat de trainer en hij gooit op het moment dat de hond zijn kant op zwemt een dummy in het water. Zo nodig maakt hij ‘prrt’ geluidjes om de aandacht te trekken. Alle honden doen het goed, alleen Nona en Maddy niet.
Maddy
Maddy treuzelt om het water in te gaan, maar ze doet ook raar. Ruikt alleen maar, ze ruikt ook iets, maar wat? Tijdens het wachten keek ze de andere kant op richting het veld met haar neus alleen maar omhoog. Voor het water heeft ze geen belangstelling zo lijkt het en ik ken dit gedrag van haar, dan wil ze uitzoeken waar die lucht vandaan komt en ze wil zeker niet iets anders doen. Toevallig is dit nu een wateropdracht. Ik ben bang dat ze er vandoor gaat en daar word ik onzeker van. Pieter zegt dat Maddy echt niet van water houdt, maar dit heeft nu niets te maken met ‘niet van water houden’. Tuurlijk een waterrat zal ze nooit worden, maar als ze het water in moet, gaat ze het water in. Vorige week heeft ze twee keer, zonder problemen, dit water overgezwommen, terwijl een aantal honden wel enige aanmoediging nodig hadden. Als Maddy iets anders in haar hoofd of neus heeft is ze daar heel moeilijk vanaf te brengen en dat is lastig en frustrerend. Hoe vaak kwam het niet voor dat ze mijn commando negeerde en mij verdwaasd achter liet, terwijl ze moest komen. Of die keren dat ik de riem om wilde doen en zij zich vliegensvlug omdraaide en wegrende om vervolgens 10 minuten later ofzo weer tevoorschijn te komen. Of ze rook een konijn, rukte zich los en weg was ze, oh ze heeft me zo vaak voor joker gezet, woest werd ik dan.
Afijn eindelijk stapt ze het water in, wanneer Maddy driekwart van het meer overgezwommen is, geeft Eric een seintje dat ik Maddy’s aandacht moet trekken. Ik fluit op de ‘zitfluit’, ze kijkt me aan en ik roep: “ga daar” en wijs met mijn arm naar rechts. Weer een keer “ga daar”. Maar Maddy heeft hier geen belangstelling voor, ze draait zich om en zwemt met volle vaart verder naar de overkant. Roepen heeft echt geen zin meer. De trainer moet snel reageren en rent weg om de dummy op de kant te gooien daar waar Maddy uit het water komt, zodat ze toch succes heeft.
Luchtjes
Maddy kijkt omhoog naar de bomen, misschien hangt er wat aan de takken. Ik probeer haar aandacht te trekken en gooi haar speeltje weg, geen belangstelling, de tas mag ze halen, geen belangstelling. Dit is niet normaal ze is gek op de tas halen en haar speeltje. Ik ben bang dat er niet veel meer met Maddy te beginnen valt.
Markeer
Ik ben benieuwd, eerst ga ik even stevig met haar volgen, om haar bij de les te krijgen. Het helpt want ze markeert goed, alleen moet ze dan de dummy pakken en daar heeft ze niet veel zin in. Misschien komt hier ergens die lucht vandaan? Even zoeken hoor. Wel komt ze met dummy terug.
Vooruitsturen
De trainer gooit een dummy op en Maddy moet die negeren, ik draai me een halve slag om en de trainer gooit weer een dummy op. Deze mag Maddy pakken, ze loopt er straal overheen en rent er vandoor. Gelukkig komt ze vrij snel, ik moet haar stevig aanpakken en goed volgen, net zolang tot ik echt haar aandacht heb. We doen de oefening nog een keer en nu gaat het goed. Pff, ik ben er wel klaar mee en gelukkig de trainer en de rest ook.
Haas
Wat is het geval? De trainer zegt dat er een dode haas in het hoge gras naast het veld ligt. De hond van Inge heeft het gisteren geapporteerd, aha, dit verklaart alles. Dit rook ze dus, “laat Maddy maar los, kijken of ze de haas haalt”, zegt de trainer. “Ja dag”, reageer ik. Later heb ik spijt, ik had haar even los moeten laten, is het alleen maar om te laten zien, dat ze hier mee bezig was. Ik laat Maddy in ieder geval niet los vanavond, er wordt niet achter konijnen of hazen gejaagd.
Dinsdag 23 juni
Rijswijk
Elsenburgerbos dus, mooi bos, groot ook met een mooi groot meer. Jan vertelt dat hij hier vroeger gewoond heeft en heel veel gewandeld heeft met zijn toenmalig hond. Toen was de A4 er nog niet en nu wordt de A4 zelfs verlengt en doorkruist het prachtige Delftse landschap, zo zonde. Het bevalt me wel hier in het Elsenburgerbos. Het is vanavond grotendeels droog met wel af en toe wat miezer regen, wel is het fris, veel te koud voor de tijd van het jaar. Ik heb mijn winterjas nog aan en het verveeld helemaal niet.
Waterwerk
Het is een breed meer, met aan de overkant een hoge kant. Waar de honden in het water moeten stappen, loopt mooi af. ” Kunnen ze de kant wel op”, vraagt Wilma zich af. “Het is best hoog”. ” Dat gaat vast lukken met onze honden”, antwoord ik en dat blijkt later ook. Aan de overkant staat Eric, de hulptrainer, hij heeft er al een flinke wandeling op zitten. Wanneer we er klaar voor zijn, gooit Eric een dummy op en ik zeg ” apport”, belangrijk want het is een markeer en geen ‘verloren zoek’ ofzo. Vorig jaar had Maddy hier nog moeite mee, kijken hoe het nu gaat. Maddy stapt het water in, rustig zoals altijd en zwemt naar de overkant. Heel knap vind ik het en ik ben nu al blij, het is echt een grote afstand. Maddy rent recht op de dummy af en pakt het, goed gemarkeerd. Ze rent naar de waterkant, ik roep en fluit, tervergeefs ze zwemt niet terug. Ze rent terug en dat is best een afstand. Shit, de laatste tijd ging het zo goed, steeds zwom ze terug en nu dit weer. ” Jij bent hier als eens geweest”, zegt de trainer. “Nee, echt niet”, antwoord ik. Hij zegt dit omdat ze omloopt en zo lijkt het of ze hier meer geweest is. “Ze volgt vast het spoor van Eric”, zegt Nadesh en dat denk ik ook. En de trainer pest me weer eens.
Nog een keer
Nu wordt het een verloren zoek over water. Weer zwemt Maddy netjes over en aan de overkant zoekt ze de dummy. Ze zoekt breed, ik word hier wat zenuwachtig van, bang als ik ben dat ze zonder dummy terug rent.
Verloren zoek in hoge begroeiïng
De Labrador kan het niet snel vinden, maar hij houdt vol en uiteindelijk met hulp vindt hij het, hetzelfde geldt voor de Labrador van Nadesh. Aliz heeft er ook moeite mee, dan blijft het heel lang stil, blijkt dat ze voorstaat. Maddy is helaas niet zover gekomen dat ze mag zoeken. Ze zoekt wel even naar de dummy van Aliz samen met Luna, maar dat is niet hetzelfde. De trainer is klaar met het waterwerk en wil verder lopen naar de overkant van het water waar mooie grasvelden zijn.
Verloren zoek
De groep wordt in tweeën gesplits. Ik besluit om bij de advocaten te blijven en Pauline. “Oké je wilt niet bij ons Liaan”, hoor ik de andere groep al zeggen. Ha, ha. De dummy ligt ver vooruit in het bos. Daarom geef ik toch maar een lijn en bij de bosjes roep ik “zoek apport”. Maddy zoekt iets langer dan de andere honden, ze doen het alle vijf prima en eigenlijk zijn we snel klaar.
Markeer
We lopen naar de andere groep, zij zijn nog bezig met markeren. Wanneer zij klaar zijn lopen ze naar Eric voor de ‘verloren zoek’. Een verre markeer in het hoge gras. Maddy rent er recht op af en dan moet ze toch iets zoeken. Ik heb ook het vermoeden dat ze een beetje voor haar zelf wil werken. Het is nieuw hier en er zijn konijnen, dat wil ze natuurlijk onderzoeken. Maar ze houdt het nog netjes. Weer zijn we snel klaar en doen nog een markeer.
Het gaat niet zoals het moet…..
De andere groep zien we nog niet en zijn nog niet klaar. Daarom doet onze groep nog maar een oefening. We mogen kiezen, een ‘vooruit’, ‘zitten op de fluit’ en dan naar ‘rechts’ sturen en de dummy pakken of een schuine lijn vooruit recht naar de dummy. Ik ga voor de schuine lijn en nu is Maddy echt aan het klieren in het hoge gras en vindt de dummy niet interessant meer, maar wel de luchtjes. De lijn gaat gelukkig goed, ze rent goed weg. Monique doet de variant met de ‘zitfluit’ en dat doet haar hond uitstekend. Bij de andere twee gaat het minder, maar ze komen wel bij de dummy uit. We doen de oefening nog een keer.
We zijn klaar
Nu hebben we er toch wel genoeg van, de trainer ook en er is nog geen spoor van de andere groep. Het blijkt dat ze best lang werk nodig hadden. Het ‘verloren zoek’ bij Wilma en haar Labrador gaat uitstekend. Bij de rest gaat het niet goed en kost het veel tijd. We lopen richting auto en laten de honden los. De hulptrainer moppert wat en vindt het niets dat de honden los rennen. Maar veel van ons vinden het fijn als de honden even stoom kunnen afblazen. “Er zijn wel veel konijnen hier hoor”, roept de trainer. Ik hou daarom Maddy in de gaten, Wilma is wat bezorgd, ze weet hoe ver Maddy weg gaat en hoe lang. Ik hou haar in de gaten, ik zie dat ze het druk heeft. Ze rent wat af en loopt een spoor uit, ik fluit maar ze komt niet. Gelukkig komt ze even later toch mijn kant uit. Maar nu is de Langhaar van Laura weg, blijkt later dat ze naar het groepje gerend is dat ver vooruit liep. Jeanet, Angela en ik wachten samen met Laura tot Nola weer bij haar is. Alleen Jeanet kent het hier, de anderen niet. Lekker getraind, veel veel beter dan afgelopen zondag.
Dinsdag 16 juni
Een heerlijk zonnetje schijnt er nog en de honden mogen eerst zwemmen. Niet één hond vindt het erg, de groep is zo vooruit gegaan en we kunnen zoveel doen in een uur. Tuurlijk lukt niet alles, maar over het algemeen gaat het goed.
Naar de overkant
In één keer zwemt Maddy naar de overkant. “Ligt de dummy in het bos”, vraag ik. “Tuurlijk! En er zijn heel veel brandnetels”, antwoord de trainer. Hij probeert me te stangen, dat lukt niet en kijk eens, daar komt Maddy al aan met de dummy. Knappe meid. Aan de overkant van het water kijkt Maddy me aan met de dummy in haar bek. “Niets zeggen”, zegt de trainer. “Ze wacht gewoon op je commando” en daar zit iets in. Ik draai me om en weer terug, ze staat er nog steeds. Dan kiest ze eieren voor haar geld, stapt het water in en zwemt terug. Knappe Maddy.
Verloren zoek
Bij Eric mag Maddy in het bos een dummy zoeken. Maddy heeft er zin in, haar neus maakt overuren, haar kophouding is hoog en ze wil weg. “Even opnieuw inlopen”, zegt Eric. Eigenlijk moet ik alleen maar blij zijn met deze houding. “Er is zeker iets van wild in het bos”, zeg ik. Er ligt alleen een dummy, maar hij heeft wel wat plukken veren gezien. Een roofvogel is bezig geweest, dit verklaart vast Maddy’s houding. Maddy’s is eventjes weg en dan hoor ik Eric zeggen: “kijk daar komt ze al, goed gedaan”.
Nog een keer
Maar dan bij Marcel. Een piepklein paadje is er gemaakt in het bos, scheelt vanwege de dichte begroeiing en de brandnetels. Het is geen probleem voor Maddy, ze is zo terug. Vorig jaar heb ik hier best veel getobd met een vaak weigerende Maddy of een heel truttige Maddy. Ik weet ook dat ze truttig gaat doen, als ze niet wil en liever wil gaan jagen voor haar zelf. En vanavond gaat het zo makkelijk, bijna spooky… Wat ook zo grappig is, elke keer denk ik dat ik een tijd moet wachten en dan blijkt bijna iedereen al geweest te zijn. Heerlijk dit tempo.
Markeren
Bij Eric, de hulptrainer, doen we een markeer, moeilijk want het gras is hoog. Als een streep vertrekt Maddy richting de dummy. Kat in het bakkie, not. Ik zie haar snuffelen, volgens mij is ze bij de dummy? Wat doet ze nu? Pak dat ding, verdorie. Ik twijfel moet ik wat zeggen of niet. Zeg ik niets dan pakt ze het misschien niet, zeg ik wel wat dan is het risico dat ze voortaan op mijn commando wacht bij een markeer. En het is een regel dat men niets mag zeggen bij een markeer, behalve apport, totdat de hond de dummy gepakt heeft. Ik besluit niets te zeggen, helaas Maddy pakt niet de dummy en gaat verder zoeken. Ze weigert de dummy. Toch loopt ze zelf weer naar de dummy, pakt het en komt terug. Boef.
Na de training
Later zegt de hulptrainer, wanneer de training afgelopen is en Maddy de dummy tas mag halen, “waarom weigert ze de nepeend en pakt ze wel de tas?” Tsja, ik weet het niet, misschien moet ik weer wat meer met de nepeend trainen.
Nog een keer
Van de hulptrainer moet ik nog een keer markeren met Maddy, weer rent ze er recht op af, maar komt er niet helemaal goed op uit. Ze zoet binnen een kring van 5 meter en vindt de nepeend. Nu pakt ze het wel. Iedereen moet nog een keer markeren, ook omdat Marcel nog met een andere oefening bezig is. Laura en Wilma komen elke keer als laatste, ook nu en wij moeten naar Marcel voor een andere oefening.
Zo lekker nuchter
De groep sputtert tegen en wil nog niet weg. “We moeten nog een tweede markeer doen”. “Wij hebben helemaal nog niet gemarkeerd”, zegt Laura. Ik hoor het gekissebis een beetje aan en zeg: “nou dan gaan we toch gewoon naar Marcel”. Laura schiet in de lach: “daarom vind ik je zo leuk, je bent zo lekker ongecompliceerd”. Ik moet lachen en zeg: “ik heb al 2 keer gemarkeerd, ha ha”. Maar ik vul aan dat ik het niet meer dan normaal vind dat jullie nu de markeer gaan doen. No question about it. Of ik niet zo gecompliceerd ben weet ik niet, goede vrienden zullen zeggen van wel. Maar het is wel zo dat ik me niet zo snel druk maak, zeker om dit soort trivianten. Dat heb ik wel geleerd in de loop van deze moeilijke jaren….
Markeer deel 3
Maar dan tegen de zon in, hoog gras en de honden zien niets. Gemopper, hoor ik. Al gaat het een beetje langs me heen, omdat ik wat later arriveer. Nog meer gemopper, “hoe kan je nu zo markeren?”, “de honden zien niets”, “de zon schijnt recht in de honds ogen”, “het gras is te hoog”. Ik wil niet vooringenomen zijn, maar ik snap meteen al dat het een ‘markeer op geluid is’. Ik heb dit vaker geoefend met June en dan speelt toch de ervaring mee. De trainer besluit op te treden en legt uit dat de honden inderdaad markeren op geluid wanneer ze niets zien. Een goede oefening. “Je hebt kans dat de honden dit beter doen dan de markeer van net”. Daar krijgt hij gelijk in, de honden doen het heel goed en Maddy markeert inderdaad beter dan net. In ieder geval markeerde ze net ook goed, maar weigerde de dummy. Leuke oefening en het gemopper is helemaal verdwenen.
Markeer deel 4
De zon is verdwenen en het wordt iets frisser en het wordt weer een markeer, maar dan in het water. Grappig hoe de honden te water gaan en weer terug. De één gaat gewoon bij de baas in het water en komt er op een heel andere plek uit. De ander gaat dichter bij de markeer het water in en komt er bij de baas uit. Maddy zoekt ook een geschikt plekje, zo dicht mogelijk op de plek waar de dummy het water in is gevallen. Wel moet ik een paar keer “apport” zeggen. Ze zwemt naar de dummy en via het vieze, zwarte gedeelte komt ze uit de sloot, op een plek bij mij in de buurt. Getsie, zwart is ze nu in plaats van grijs.
Schoon worden
Het is genoeg geweest en we gaan aan de koffie. Wel laten we de honden nog even zwemmen, zodat de zwarte drab van hun vacht wegspoelt. Ik gooi een dummy in het water en Maddy zwemt er naar toe. Een Labrador heeft hetzelfde plan en dat vindt Maddy niet leuk en stopt meteen. Hè verdorie. Nog maar een keer en nu haalt ze het wel.
Een auto, een man en bosjes
Bij de koffie wordt er nog na gesproken over het avontuur van gisteren. De auto van één van de vele mannen die andere mannen zoeken – druk ik me zo netjes uit – rijdt zo de bosjes in en is flink beschadigd. De auto stond op de parkeerplaats en stond niet op de handrem waarschijnlijk. Hij had natuurlijk zo’n haast om naar z’n mannelijke date te gaan. De bosjes staan wat schuin naar beneden en het is moeilijk om de auto weer op de parkeerplaats te krijgen. Ach en de voorjagers van de maandag groep heeft die arme man geholpen met de auto. Wat zal hij toch thuis tegen zijn vrouw zeggen?
Sleutel kwijt
Die ben ik nog al eens kwijt, ook eens na een jachtpartij. In het pikkedonker moest ik zoeken naar de sleutel die waarschijnlijk op straat was gevallen. En nu ben ik het ook kwijt. Waar is dat ku.. ding? Ineens hoor ik piep piep en de spiegels klappen dicht. Hè, hoe kan dit? Ik word gek! Weer, piep piep. Ik doe de achterklep dicht en loopt naar de bestuurderskant. Weer piep piep en de spiegels klappen dicht. Nee! Dit kan niet. Wat nu? Ik loop, lichtelijk overstuur, naar de groep van Hilda waar Marcel ook staat. “Ik geloof dat er een ramp is gebeurd?”, zeg ik tegen Marcel. “Wat dan”, vraagt hij. En net op dat moment laat hij mijn sleutel zien. Wel potverdorrie, ik vloek, en merk dat ik er finaal ingestonken ben. Dat was een hele goede Marcel, ik was echt in paniek. Veel te laat rij ik naar huis, morgen vroeg op om mijn auto naar de garage te brengen. Lekker gepland Liaan.
Dinsdag 9 juni
Even mopperen
Gelukkig is het beter weer dan gisteren, maar nog lang geen zomer. We zijn een tijd niet in de Ruiven geweest met de groep en ik ben ook een tijd niet geweest. Ik wil de confrontatie met al die mannelijke hoerenlopers ontlopen. Ze pikken andere mannen op, die hier met hun auto komen – inclusief kinderzitje – op zoek naar een avontuurtje. Dan wil ik het nog niet eens hebben over de vuiligheid die ze achterlaten, kotsmisslijk word ik ervan. Dit is het enige minpuntje van de avond, verder is het een perfecte avond.
Brede water
Oeh, dit vind ik een beetje eng. Dit brede water ligt aan een ventweg langs de A13, waar een enorme file is, maar dat terzijden. De mensen in de auto’s hebben in ieder geval iets te zien. Alsof die weg nog niet genoeg is, zwemt er ook een zwaan in het water en hij heeft een nest. Jippie. Gelukkig zwemt de zwaan weg, jammer van die A13, die kan niet weg. Het is een brede sloot, de hulptrainer heeft aan de overkant dummy’s neergelegd en blijft daar in de buurt. De eerst hond, de Lab Penny van Wilma zwemt zo naar de overkant, geen probleem. De tweede hond doet het goed, de derde ook. Zo zeg! Nu Maddy en ik, ja ik vind het spannend, vooral ben ik bang dat Maddy omloopt, die A13 hè. Vlot stapt Maddy het water in, zwemt naar de overkant, vindt de dummy. Toch kijkt ze even rond of er nog iets anders is en besluit dan de dummy mee te nemen naar de waterkant. Ik heb de fluit in mijn mond, “je fluit niet hoor”, zegt de trainer. “Heb ik de fluit eindelijk keer in de aanslag, is het weer niet goed”. Het is moeilijk hoor, zwemt ze naar de overkant of niet? Kan ik mijn geduld bewaren, afwachten wat ze doet en niet fluiten? Ja dat kan ik. Ze rent naar een ander plekje dan waar ze uit het water kwam en stapt het water in en zwemt terug. Super!
Neus maakt overuren
Via de brug aan de achterkant lopen we het terrein van de Ruiven op. Tuurlijk gaat Maddy’s neus omhoog, hier zijn hazen en fazanten, dat weet ze al te goed. De trainer moet zelfs eerst een haas wegjagen en nee die willen we niet zien. De trainers zetten een nieuwe oefening uit, een leuke oefening, best moeilijk weer. Ook omdat er best afleiding in de bosjes kunnen zijn.
Nola gaat als eerst en heeft wat tijd nodig om de dummy te vinden, eerst komt ze leeg uit de bosjes. Eigenlijk doen weer de meeste honden het goed, we gaan met sprongen vooruit. Ik geef een iets schuine lijn voor Maddy. Dit verzin ik niet zelf, de hulptrainer raadt dit aan. Ze loopt perfect de lijn en komt schuin in de hoek van de bosjes uit. Maakt ze goed gebruik van de wind dan moet ze naar rechts lopen en dan heeft ze de dummy. Links moet ze niet zijn, dan gaat het fout. Maddy moet even zoeken en het wachten duurt even en dan zie ik haar weer verschijnen uit de bosjes met dummy. Wauw! Ik draai me om en ga meteen goed in de richting staan voor de tweede ‘zoek apport’. Het beste is om het weer met een lijn aan te geven, een rechte lijn deze keer. Maddy rent vlot vooruit en even later komt ze terug met wild. “Ah, ze heeft voor de duif gekozen”, ziet de hulptrainer. Helaas laat ze het beestje een paar keer vallen, komt door al die veertjes die loslaten in haar bek. Ze heeft het prima gedaan.
Kort apport
Het konijn is niet fris, toch pakken alle honden het beestje op, verteld de trainer later. Ook Maddy, heel vlot pakt ze het, ik zie geen kaak of spiertje bewegen en ze geeft het ook nog netjes af. Weer is de trainer aangenaam verrast dat alle honden dit uitstekend doen. Later krijgt de trainer van de C-groep het konijn en na de training komt ze diep verontwaardigd naar ons toe. “geef je nu zo’n vies konijn aan ons”, zegt ze tegen Marcel. “Dat pakken de honden toch niet”. “Toch wel”, zegt Marcel, “de honden van mijn groep wel”.
Markeer
Met een onthoofde kraai, wel heeft Nona de laatste tijd moeite met het apporteren van een kraai. Tijdens de jacht met Leo is ze gepikt door een kraai en dat vergeet je niet zo snel hè Nona. Maddy rent in een rechte streep op de kraai af en het landschap is gevarieerd met hoog gras. Wat gek, ze heeft de kraai niet, ze kijkt en zoekt, raar. Even later heeft ze de kraai toch gevonden en brengt ze het. Wat bleek? De kraai was in een gat gevallen, daarom moest ze zoeken. Ha ha.
Nog een keer zwemmen
Ik moet nu wel een paar keer “vooruit” zeggen. Dit komt omdat ze deze sloot opgeknapt/veranderd hebben. Er zitten allerlei eilandjes in het water, ondiepe stukken en dat vindt Maddy toch raar. De slootkant is weer natuurlijk gemaakt. Gelukkig zwemt ze naar de overkant en het zoeken neemt best wat tijd in beslag in een bosje wat niet de meest frisse is. Ik hoop maar dat ze niets opvreet. Ik sta klaar met de fluit in mijn mond, want ik wil heel graag dat ze weer terug zwemt. Al zal het moeilijk worden met de brug heel dichtbij en ze kent het. Ik kijk en kijk, geen Maddy. Ineens zie ik haar over de brug rennen, shit. Toch goed gedaan.
Vooruit met en zonder dummy
Toch vertrekt ze weer wat aarzelend op mijn “vooruit” op weg naar de dummy. De tweede keer is het om de ‘vrij’ op de proef te oefenen. Nu moet ik een paar keer “vooruit” zeggen en dan rent Maddy goed weg, alleen ben ik nu te laat met roepen, want ze ziet een dummy en rent er naar toe. Oeps foutje.
Een tevreden trainer, tevreden baasjes en tevreden honden die nu voldaan liggen te slapen in de auto’s. Een top training.
Dinsdag 2 juni
Koud en nat
Een goede training op deze natte, koude, herfstige dinsdag in juni. Het gaat ook steeds harder regenen.
Oefenen voor de proeven
De trainer wil dat we de KNJV proef nadoen. Het gaat goed, afliggen prima, ondanks de natte ondergrond. Over water, prima. Volgen goed, vast en los, alleen vind de hulptrainer het er raar uitzien wanneer ik mijn pas versnel. Ik leg uit dat ik zo haar aandacht probeer te trekken, dit geven ze bij de GG als tip mee, Eric vindt het maar raar. En ja ik weet dat ik dit niet op een proef moet doen. Vrij vooruit sturen gaat wat moeizamer. Eerst gaat ze niet echt weg, ik roep haar en zet haar opnieuw in, weer blijft ze halverwege staan en geef ik weer een ‘vooruit’ commando. Nu rent ze weg en ze blijft rennen. “Oeps nu ben ik haar kwijt”, zeg ik tegen de hulptrainer. Klopt, want wanneer ik haar roep en fluit, reageert ze niet. Ik moet 3 of 4 keer fluiten en dan komt ze. Markeer kan beter. Maddy en alle andere honden zijn afgeleid door een polletje/ heuveltje en rennen daar recht op af. Maddy moet het opnieuw doen en nu gaat het beter.
Bos en brandnetels
Ondertussen zijn we verzopen katjes geworden en we hebben het wel gehad. De trainer weet van geen ophouden, hij wil nog zwemmen en een verloren zoek doen. Dat van dat zwemmen was gelukkig een geintje anders moeten we weer terug lopen. Verloren zoek gaat heel goed, ze springt over de brandnetels als een jonge hinde en is in no time terug met kraai. “Weten jullie nu hoe dat komt”, vraagt de trainer en kijkt naar Pauline en mij, “dat jullie honden nu makkelijker het bos in gaan”? Onze honden zijn diegene die veel last van de brandnetels hebben. “Ik denk omdat ze nat zijn”, antwoord ik. Tenminste tot die conclusie kwam de trainer vorige week. “Daar lijkt het wel op”, zegt de trainer. Ik denk dat de einde van de schijnzwangerschap ook een grote rol speelt. Maar het zou zomaar kunnen natuurlijk.
Dinsdag 26 mei
Een mooie avond en ik word ook weer blij van Maddy’s prestaties. Met elkaar doen we eerst een markeer in het hoge gras, zodat de trainers de volgende oefening kunnen voorbereiden. Maddy rent recht op de markeerdummy af en dan rent ze er zo overheen. Ze krijgt er geen lucht meer van, de wind staat verkeerd en ze kan de dummy niet vinden. Nee, hier word ik niet blij van en hoort niet bij de goede prestaties van de avond. Met een beetje hulp van de werper lukt het Maddy toch om de dummy te vinden, al had het niets meer met een markeer te maken. Diegene die klaar is mag naar Marcel voor het waterwerk en dit heeft nog een staartje.
Dubbele sloot
Ik zet Maddy in en ik hoor van de trainer dat er nog een sloot is, ik moet haar dus verder sturen. Ik had van de anderen al gehoord van de dubbele sloot, dus ik was gewaarschuwd. Weer hoef ik maar één keer “vooruit” te zeggen en Maddy stapt in het water. Het gaat niet al te snel, maar ze doet het tenminste. Ze zwemt naar de overkant, op de kant roep ik weer “vooruit”. Maddy loopt naar voren en even denk ik dat ze de tweede sloot in stapt. Helaas, Maddy wil omlopen. “Vooruit” roep ik, de trainer zegt dat ze vooruit loopt, alleen niet de goede kant op. Ik weet het, ik doe het fout en Maddy doet het goed, zij volgt mijn commando op. Weer doe ik het fout, weer zeg ik “vooruit”, terwijl Maddy al naar rechts rent. Heb ik dan niets geleerd van de trainingen met June? Eigenlijk moet ze zitten, mij aankijken en dan moet ik het ‘vooruit’ teken geven. Afijn, het lukt gelukkig en ze zwemt de tweede sloot ook over. Uit de verte hoor ik van de hulptrainer “ja” en ik moet haar roepen. “Maddy hier”, roep ik met een hoge luide stem. De trainer draait zich om en klaagt tegen de anderen dat hij niet begrijpt dat er zo’n hard geluid uit dat kleine vrouwtje komt. Ondertussen moet ik alles uit de kast halen om Maddy terug te laten zwemmen, ik ga het verliezen, Maddy rent helemaal naar rechts. “Ze kent het hier zeker”, zegt de trainer. “Nee echt niet”, antwoord ik. “Nou je mag wel die richting op gaan, dit duurt nog wel even”. Ik draai me om en loop naar het pad en ga de richting op waar Maddy heen rende. “Ze is hier Liaan”, hoor ik Angela zeggen. Ik loop weer naar de sloot en nu zwemt ze terug. “Ze was zeker bang dat je er vandoor zou gaan, want ineens draaide ze om en kwam terug”, zegt Angela. “Mag ik even de dummy”, vraag ik aan de trainer. Even een happy dummy hoor, “ja hoor, wij hebben tijd genoeg hier”. Lolbroeken. Toch gaat deze oefening bij iedereen verbazingwekkend goed.
Kort apport
Met kraai, prima gaat dit. Wanneer iedereen het waterwerk gedaan heeft kan men verder lopen, over de brug en het pad volgen. De trainer en hulptrainer lopen alvast vooruit om de volgende proef uit te zetten.
Een klein groepje is klaar en loopt alvast de kant van de trainer op. Ook moet er nog een groepje het kort apport met de kraai doen en een paar hebben wat problemen, pas veel later sluiten zij zich aan bij ons. Ik moet er ook bij zeggen dat Leo verdwaalt was en veel te ver gelopen was.
Verloren zoek
Eerst moet Maddy het ene bos in voor een verloren zoek. Zonder armgebaar zeg ik “zoek apport” en heel snel rent ze het bos in en komt al weer snel terug met wild. Ik draai me om en Maddy kan meteen naast me zitten, ik pak het wild en stuur haar het tweede bos in. Weer gaat ze heel vlot het bos in. “Zo dat gaat lekker”, zegt de trainer. “Zou het goed geholpen hebben wat we vorige week gedaan hebben”. Misschien wel, “ik denk dat haar hormonen weer normaal zijn, maar eerst even afwachten”, zeg ik. Hoeft niet, want ze komt al terug met de kraai. “De schijnzwangerschap is afgelopen”, zeg ik tegen de trainer. “Ik merk het aan alles, in de ring afgelopen zondag, met oefeningen, heel veel dingetjes”. “Dit heeft ze prima gedaan”, zegt de trainer.
Vooruit
We lopen weer verder, althans de meeste, en komen uit bij een pad waar de honden een ‘vooruit’ mogen doen. Weer blijven een paar achter, omdat het niet zo lukt of omdat ze erg laat van de vorige oefening terug kwamen. Ik zet Maddy in met “vooruit” en ouderwets vlot vertrekt ze weer. Hè wat is dit toch fijn, alles lukt weer en ze heeft zin. Prima gaat het, ook de tweede ‘vooruit’ gaat prima. Deze is best heel ver, maar Maddy vindt het helemaal leuk.
Zwemmen
Diegene die klaar zijn mogen met de hulptrainer Eric mee en we lopen richting het water. Op de valreep mag Maddy nog een keer zwemmen en een verloren zoek doen over het water. Maddy zwemt vlot over, het zoeken duurt wat langer. Later hoor ik dat ze helemaal langs het riet rent, omdat ze de brandnetels wil ontlopen. Dan rent ze toch weer terug, op een prr’tje van de hulptrainer, en ruikt het wild. Ze kan er niet bij, een haag van brandnetels houdt haar tegen. Maddy wikt en weegt, ze wil er niet overheen springen, stel je voor dat je een prikkel tegen je blote buikje krijgt. Ze probeert het anders op te lossen en rent om de haag heen, zo komt ze toch bij het wild. De hulptrainer kijkt vanaf een afstandje geamuseerd toe. Maddy zwemt netjes terug met wild en geeft het mooi af.
Blij
Weer duurt het lang eer de anderen zich bij de groep voegen, ik weet niet wat ze allemaal gedaan hebben? Wij zijn klaar en van de trainer mogen we koffie gaan zetten. We laten de honden los en ze rennen lekker vrij rond. Ik ben een blij mens, eindelijk weer eens een goede training. Jippie.
Dinsdag 19 mei
Weer een frisse avond en heel veel wind. Het blijft droog volgens mijn medecursisten, maar ik twijfel en neem mijn hoed mee en mijn pet tegen de wind eventueel. Mooi dat het niet droog blijft, mijn reserve pet wordt gedragen door Wilma en ze is er maar wat blij mee, zij had niet op een bui gerekend. Alleen maar wild vanavond, met dank aan de trainer en aan Sandra. Zij heeft gisteren ook extra wild meegenomen. We zijn weer bij de Makro en gaan op weg voor de oefeningen. Eerst een verloren zoek, best moeilijk want Nona kan het, als eerste hond, niet vinden. Ik probeer Maddy aan te moedigen en te enthousiasmeren. Het helpt want vol passie rent ze het bos in en gaat meteen diep. Helaas komt ze toch na een tijdje zonder wild terug. Kan ze het niet vinden? Of neemt ze me in de maling? Ik ben geneigd om het laatste te denken. Volgens mij heeft ze heus wel die Kauwen en duiven gevonden. Ik moet haar weer inzetten, maar nu kost het zoveel moeite, de spirit is eruit. De trainer probeert goed te helpen. Nog één keer zet ik haar in, maar aan de zijkant van het bos en de trainer maakt prr’t geluidjes. Maddy zocht helemaal achter de trainer, gelukkig komt ze wel met wild terug.
Markeer
Op een groot veld, wat rijkelijk begroeid is, moet Maddy en de anderen een Kauw of duif markeren en apporteren. Het gaat prima, wel kijkt ze even naar de trainer en dan pakt ze de kauw op en brengt het netjes. Het valt op dat nog steeds veel honden het wild niet goed afgeven. De jonge Lab niet, maar dat is logisch dat komt wel, ze is pas 1 jaar. Nona niet, Puck en de andere Lab, Onna ook niet altijd, Nola niet, Luna ook niet altijd, Bella niet. Eigenlijk brengen Aliz en Maddy het wild volgens het model apport binnen.
Greppel
Met z’n vieren staan we bij een greppel, de trainer gooit zichtbaar wild naar de overkant. Op zijn aanwijzen mag een hond het wild halen. Drie honden worden los voorgejaagd, de jonge Lab is aan de riem. Maddy mag eerst, “apport” en ze springt over de greppel. Maar de blonde Lab springt in en springt ook naar de overkant. Even weet Maddy niet wat haar overkomt, maar dan gaat ze toch verder en laat zich niet van de wijs brengen en ik ook niet. Maddy pakt een kraai, springt terug en geeft het mooi af.
Water
We komen bij het water aan, op een andere plek deze keer. De trainer waarschuwt al dat dit vreemd is voor de honden, omdat ze dit hier niet kennen. 
Laten wij, Maddy en ik, het hier wel kennen, sterker nog Maddy heeft een paar keer over gezwommen in dit slootje. Het is een modderig kantje en op mijn commando: “Vooruit”, loopt ze langzaam richting het water, maar eerst moet ze door de blubber heen en dat vindt ze echt niet leuk. Ze doet het toch maar, zonder extra commando, ik durf zelfs niets meer te zeggen en daar zegt de trainer weer wat van. “Je mag wel praten hoor”, zegt hij. Maar ik durf niet, bang als ik ben dat ze terug zwemt. Voor ze kan zwemmen loopt ze voorzichtig verder, haar poten steeds uit de modder trekkend. Aan de overkant zeg ik: “zoek apport” en helaas komt ze over de brug terug. Ik dacht dat Angela op de brug zou staan om Maddy tegen te houden, maar zij was ergens anders nodig. Heel blij ben ik en als beloning spelen we met de kong aan het touwtje, geweldig vindt ze dat.
Kort apport
Angela gooit een konijn neer, ik zeg: “apport”, Maddy rent naar het konijn, snuffelt wat, ik moet moeite doen om niets te zeggen. Ze pakt het mooi op, komt terug zonder het konijn te laten vallen en geeft het zittend af. Ik heb niets gezegd, ik zie haar kaken niet bewegen, echt perfect. Heeeel blij.
Nog een keer zwemmen
Weer zeg ik maar één keer “vooruit” en rustig aan loopt ze naar het water. De trainer praat nu bewust tegen me. Dit moet kunnen, als tijdens een proef een keurmeester tegen me praat en ik hou spastisch mijn mond, komt dit wel heel raar over, volgens de trainer. Valt wat voor te zeggen. Ik kan nog net “zoek apport” zeggen en dan ben ik zo afgeleid dat ik vergeet om Maddy terug te fluiten, ik zie haar ook niet meer. Via de brug komt ze terug. Heel goed gedaan Maddy, ik ben trots op je. De trainer is ook heel blij met deze vooruitgang.
Het is tijd
Het is 22.00 uur, we hebben het koud en hebben dorst, diegene die klaar zijn mogen alvast naar de auto lopen. We laten de honden los, Nola, Olla, de jonge Lab en Maddy rennen en dollen met elkaar. Af en toe wordt er wild gespeeld, zo wild dat ik bang ben dat het omslaat, vooral tussen Nola en Maddy. Ook is Maddy nog even verdwenen, maar gelukkig komt ze even later toch tevoorschijn. Heerlijk getraind en ik krijg steeds meer het idee dat de hormonen van Maddy weer een normaal peil hebben en dat ze schijnzwanger af is. Met haar darmen gaat het ook een stuk beter.
Dinsdag 12 mei
Verzamelen om 19.30 in Delft, zie week 20, wanneer de groep compleet is gaan we op weg. Het is best een eind lopen, maar tijdens de wandeling doen we al twee oefeningen.
Verloren zoek en vooruit
De hoeveelheid brandnetels vallen mee in dit bos, Maddy heeft hier vorige week gewoon doorheen gekrost, dus ze kan het nu ook. Er liggen kraaien en duiven goed diep in het bos verstopt. Maddy gaat vlot van start, even houdt ze in voor de brandnetels, maar ze gaat dapper verder. Er zijn ook wat modderpoeltjes, maar daar heeft ze geen last van. Even later komt ze al terug met de kraai. Goede opening.
De ‘vooruit’ oefening gaat wat moeizamer. Normaal rent Maddy weg en nu loopt ze op haar gemakje naar de kraai die verder op het pad ligt.
Zwemmen
De trainer pakt het rigoreus aan, eerst gaat Laura met Nola. Zij heeft wat problemen met zwemmen en nu moet Laura eerst naar de overkant van het water lopen. Nola ziet alles, terwijl de trainer haar vast houdt, Laura maakt herrie in het bos en maakt prr’tjes. Ze komt terug en zet Nola zelf in en Nola zwemt naar de overkant. Geen problemen deze keer, wat goed zeg. Ook Marcel doet het op deze manier, alleen werkt het niet helemaal. Fenna heeft de neiging om weg te lopen, Marcel moet ontspannen zijn en het aantrekkelijk maken voor Fenna. Het helpt, want Fenna zwemt ook naar de overkant.
En…. Maddy zwemt terug
Aan de rand van het riet sta ik klaar, maar ik krijg eerst de opmerking dat ik te gespannen ben. Al voor de oefening begint doe ik de riem strakker en hoger van Maddy. Fout Maddy moet er lol in hebben en het moet ontspannen gaan. Eerst moet ik wat rondjes lopen op een leuke vrije manier en dan ga ik aan de rand van het riet staan om Maddy in te zetten. “Vooruit” en daar gaat ze richting het water. Aan de rand van het water moet ik nog 3 keer “vooruit” zeggen en dan zwemt ze naar de overkant. Wanneer ze daar is roep ik: “zoek apport”, even later hoor ik een “ja” van de hulptrainer in het bos ten teken dat ze de dummy gevonden heeft. Even later roept hij: “fluiten” en dat doe ik, ik fluit en roep om te voorkomen dat ze omloopt. We willen graag dat ze terug zwemt, het helpt, Maddy komt via het water terug. Gelukkig stond de trainer wel bij de brug op het fietspad, voor het geval er racers aankomen en om Maddy te beschermen. Ik ga uit mijn dak van blijdschap en ik heb haar favoriete speeltje meegenomen, helemaal leuk vindt ze het.
Markeren
Een markeer oefening tussendoor, helemaal goed gaat dit. Echt nog steeds doen alle honden het heel goed. Heerlijk, zo kunnen we lekker door gaan.
Nog een keer zwemmen
Maar dan op een andere plek, wel dezelfde sloot, maar hier is het breder en dus moeilijker. Ik hoef nu maar 1 keer “vooruit” te zeggen en aan de overkant hoor ik al snel dat ze de dummy gevonden heeft. Weer moet ik snel fluiten, want ze wil weer omlopen. Ik moet nu heel erg mijn best doen om haar zwemmend terug te krijgen, zien doe ik niets, horen wel. Maddy rent wel richting de brug en dan besluit ze toch om terug te zwemmen, zij het op een hele andere plek. Weer doen alle honden het goed en met enthousiasme.
Verloren zoek
Ik moet zeggen Maddy begint enthousiast. Ze rent richting het bos op mijn “vooruit”, ze komt aan bij de rand van het bos en….. ze stopt. Ze wilde zo doorrennen, maar er staat een rij brandnetels. Oeps, op mijn commando rent ze toch over de netels heen en gaat zoeken, best ver ook. Alleen vindt ze niets en komt weer steeds meer richting de rand van het bos. Jammer en ik moet haar opnieuw inzetten, weer gaat ze net niet diep genoeg. Nu moet ik het bos ingaan en inderdaad hierna rent Maddy enthousiast het bos in, maar weer vindt ze het wild niet. Jammer hoor, ze verdient het om beloond te worden. Nu gaat het allemaal moeizamer, uiteindelijk gaat de trainer het bos in om haar te lokken en dit helpt. Even later komt ze terug met kraai. De trainer denkt dat ze ons een beetje in de maling heeft genomen, want hij denkt dat Maddy zeker bij het wild is geweest, maar dat ze weigerde om het op te pakken. Zou zomaar kunnen. Veel honden hebben geen moeite met deze oefening, een paar wel.
Onthoudertje??
Het is al schemer en we lopen terug naar de auto, maar dat is best een pittige tippel. Onderweg doen we nog een ‘onthoudertje’ zoals de hulptrainer het noemt. Hij maakt een geluid en laat duidelijk zichtbaar voor de honden kraaien en duiven vallen. We moeten doorlopen en op een flinke afstand zetten we ombeurten een hond in met een verre “vooruit”. Vlotjes gaat Maddy vooruit om de kraai te halen. Alleen Nola maakt een omweg via het bos: “wedden dat ze toch het wild gaat halen”, zegt de trainer. Hij heeft nog gelijk ook. “Ik ken mijn pappenheimers wel”, zegt hij en dat klopt helemaal.
Heerlijk getraind, kan me niet heugen wanneer het zo goed ging, met iedereen. Het ging vlotjes, veel gedaan, echt super.
Dinsdag 5 mei
Geen jachttraining.
Dinsdag 28 april
Makro
Prachtige omgeving, weinig honden wel veel racefietsers. Mooie bossen voor een verloren zoek, helaas met brandnetels. Veel water en grasvelden voor een markeer. We beginnen met een markeer en verloren zoek en Maddy en ik kiezen voor een verloren zoek, hebben we dit maar gehad.
Brandnetels
Ik zie dat het bos vol brandnetels staat, ook waar Maddy moet zitten staan de prikkels. Niet al te snel vertrekt Maddy op mijn commando: “zoek apport”. Net voorbij de rand van het bos staat ze tussen de brandnetels en ze verzet geen stap meer. Oh dit wordt weer heel moeizaam, “heb je koffie bij je”, vraagt Angela. Ja zeker, Angela is vanavond de hulptrainer en we vinden het leuk. Volgens mij vindt Maddy het ook stiekem leuk. Ik roep Maddy terug en zet haar opnieuw in. Nu gaat het iets, iets hè, vlotter. Weer staat ze, wat dieper in het bos, tussen de brandnetels en ik zie haar ruiken. Volgens mij probeert ze nu de dummy’s of het wild te lokaliseren en stippelt een zo makkelijk mogelijk pad uit naar het wild of dummy’s. Met makkelijk bedoel ik dan, zo min mogelijk brandnetels. Even later is ze bij de valplaats en komt ze met een kraai het bos uit. Ze rent me zo voorbij en gaat naar het pad, ik probeer nog of ze naar het gras wil komen, maar dat kan ik echt vergeten. Laat ook maar, ik neem het wild aan op het pad, wel heeft ze het een paar keer laten vallen. Aliz heeft nog meer moeite met de prikkels en de Labradors denderen er zo doorheen.
Zwemmen
Door het riet ligt een pad richting het water, ik ga niet voor het riet op het gras staan, maar in het riet. Zo heb ik een beetje controle over Maddy. Maddy loopt richting het water, ik moet een paar keer “vooruit” zeggen, maar dan zwemt ze toch over. Aan de overkant zoekt ze goed en even later komt ze met dummy in de bek over de brug – dat dan wel – terug rennen. Prima gedaan. Wel moeten wat hondjes opnieuw ingezet worden. En helaas heeft Nola en Fenna een terugval wat zwemmen betreft. Fenna gaat er zelfs vandoor. Bij Nola moet Laura aan de overkant gaan staan en zet de trainer haar in, wedden dat ze nu heel snel naar Laura zwemt. Nou wat zei ik. De trainer besteedt extra en veel aandacht aan dit probleem bij de beide hondjes.
Beetje gek doen
Tussen de oefeningen door train ik zelf een beetje met Maddy om warm te blijven, want het is een koude avond. We doen wat apportjes en spelen met de happy dummy, Maddy vindt het helemaal leuk en komt een beetje los zo.
Markeren
De trainer staat behoorlijk ver weg en het is een lastige ondergrond. Het gras is hoog en hobbelig, met zelfs een lichte verhoging. Maddy rent vlot weg en omdat het zo’n verre markeer is gooit de trainer nog een dummy op wanneer ze halverwege is. Dit is om haar te leren te blijven focussen. Zelf focus ik niet goed, want ik heb pas na een tijdje door – tot grote hilariteit van de hulptrainer – dat er met twee dummy’s gegooid wordt. Sorry hoor. Maddy markeert uitstekend.
Nog een keer
Nog moeilijker want halverwege is het gras iets verhoogd en weer gooit de trainer met twee dummy’s. Nu moet ze toch iets zoeken, volgens de hulptrainer en mij is het een twijfel geval. Ze blijft in een kring van twee meter en met een beetje geluk wordt het een zesje.
We gaan hier weg en lopen richting de auto, onderweg doen we in het bos nog een ‘verloren zoek’ met wild. Het gaat stukken vlotter nu met Maddy. Ze vindt vrij snel de kraai en trut niet zo met de brandnetels, want die staan er echt wel. Aliz is ook stukken vlotter.
Vooruit, of nee een markeer
Het is flink schemerig en de trainer heeft ver voor ons dummy’s neergelegd voor een ‘vooruit’. De oefening gaat niet helemaal naar wens en wordt na een paar honden omgezet in een markeer en wij staan met onze honden op linie. No problem voor Maddy, perfect gemarkeerd en gehaald.
Lekker getraind en dat werd wel weer eens tijd. Volgende week geen training i.v.m. 5 mei viering en die week daarop weer in Delft bij de Makro.
Dinsdag 21 april
Ik hoop dat het een iets minder groot drama wordt dan afgelopen zondag. We gaan de kant op van het grote meer, fazanten en konijnen zijn hier ook. Het is fris, echt fris en ik ben blij dat ik toch mijn jas heb aangedaan. Het is een klein groepje vanavond. Leo is er niet en Wilma, Jeanette ook niet en Angela en zo zijn we nog maar met z’n zessen en even later vijfen, want Jan Willem moet vroeg weg.
Zoeken in de brandnetels
Eerst een ‘verloren zoek’ en Maddy gaat er weer net zo aarzelend in als afgelopen zondag, ik moet haar terug roepen en streng zijn. “Noem je dat streng?”, zegt de trainer. Ja, wat moet ik dan? ze kijkt me aan, loopt netjes naast me, moet ik haar dan helemaal breken? Ik ben toch niet overtuigend genoeg geweest, want weer gaat ze niet zoeken. Er zijn veel brandnetels in de bosjes en sporen van konijnen. Oké, ik probeer echt streng te volgen en het gaat nu beter volgens de trainer. Later hoor ik van Laura dat Maddy’s staart tijdens het volgen aardig hoog was. Ik mag ergens anders Maddy inzetten en nu vertrekt ze, maar ik weet zeker dat ze stiekem met konijnensporen bezig is. Die neus is veel te dicht bij de grond en heel zachtjes zoekt ze het bos af. Gelukkig vindt ze toch de dummy.
Oldfashion markeer
Markeren geeft geen probleem, de kraai pakt ze eerst wat aarzelend op en komt het brengen. Ze laat helaas de kraai voor me vallen, ik probeer het in haar bek te stoppen, maar het lukt niet erg en ik stop ermee. Gelukkig ziet de trainer dat niet.
Markeren achter bosjes
De diehards rennen gewoon door de bosjes, door de brandnetels en naar de dummy. Belle doet het en Nola ook. Fenna, Aliz en Maddy zijn trutteriger. Maddy loopt om de bosjes heen, pakt en brengt de dummy. Nog een keer doen we deze oefening, maar nu ligt de kraai in de begroeiing op de grond en dat betekent vooral brandnetels. Maddy doet het prima, nu pakt ze meteen de kraai op, brengt het en geeft het zittend af.
Markeren in water
Oeps Maddy nu moet je toch het water in. Ik sta heel ver van de kant af en Maddy ziet hoe de trainer de eend in het water gooit. Bij de waterkant die uit stenen bestaat – dit heeft ze genoeg in haar inprentingsfase meegekregen – aarzelt ze of ze het water in gaat of niet. Even denk ik dat ze me gaat verbazen, maar nee. Ik roep: “apport”, helaas draait ze zich nu om en komt mijn kant op. 
Had ik dit toch niet moeten zeggen? Ik loop naar het water en na wat aandringen en stenen in het water gooien van de trainer, stapt ze toch in het water en zwemt naar de eend. Bella is de enige, een Labrador hè, die meteen het water in gaat. Zelfs Aliz stapt het water niet in, terwijl ze toch een aardige waterrat is. Maar voor Aliz is het toch anders, Pauline jaagt haar nu voor na het overlijden van haar geliefde baasje Louis. Wat zal Aliz Louis missen en wat heb ik met haar te doen. En ja ik mis Louis ook nog enorm, zijn humor, zijn aanwezigheid, alles. Toch gaat het best goed nu Pauline haar traint, maar zij moeten nu echt een goede band opbouwen. Ook Fenna en Nola hebben moeite om het water in te stappen. Uiteindelijk hebben alle honden succes. We doen de oefening nog een keer en eigenlijk is het een herhaling van net.
Af en blijf uit zicht
Vergeet ik helemaal om Maddy af te drogen en nu ligt ze met haar natte lijfje op de grond, niet fijn voor een korthaartje. Net voor de twee minuten om zijn gaat ze zitten. Marcel heeft ondertussen een proef uitgezet.
Markeer in water en verloren zoek
We lopen naar het pad, rechts bosjes en links water. Eerst gooit de trainer een eend in het water, dit mag Maddy nog niet halen. Eerst moet Maddy een ‘verloren zoek’ halen uit de bosjes. Het gaat niet snel, maar ze zoekt, haalt en brengt de dummy. Dan mag ze de dummy uit het water halen. Ze is aan het trutten en ik ben het zat, ik pak haar in haar nekvel: “nu ga je de eend halen, apport”. En ja ze haalt de nepeend en hoeft alleen maar haar pootjes nat te maken.
Een koude training, echt tevreden ben ik niet, maar ik ben niet zo gefrustreerd als afgelopen zondag. Ja ik heb veel geduld, maar er zijn grenzen en die had ik afgelopen zondag bereikt. Nu was ik rustig, erg rustig volgens de trainer. We krijgen koffie van Kees, helaas geen koek, hij heeft het vergeten!
Dinsdag 14 april
Groep is gesplitst
Marcel heeft nu een A-groep op maandag, hij traint ook zijn eigen hond, en drie honden van de dinsdaggroep. De rest blijft op de dinsdag, nog steeds is het een grote groep, maar het scheelt wel. Wat is het stil, wat mis ik toch? Ah de aanwezigheid van twee dames die nu naar de A-groep zijn, altijd luid en duidelijk aanwezig, maar wel gezellig. Vanavond zijn een aantal cursisten er niet, ook dat scheelt. We trainen veel met wild en we doen markeeroefeningen en verloren zoeken.
Markeer
Eerst een gewone recht-toe-recht-aan markeer. Dit is geen probleem voor alle honden en mag ook geen probleem meer zijn. Een dubbele markeer, dit is wel een uitdaging. Eerst wordt er rechts een dummy opgegooid en daarna links. Nu de moeilijkheid, ze moet de rechter als eerste pakken. Ze heeft al moeite om twee markeers te onthouden en dan ook nog de eerste pakken! Het lukt, Maddy pakt eerst de rechter dummy. Oké de linker dummy is niet echt een goede markeer, maar ze heeft het gevonden, ik ben hier zo blij mee. Eindelijk gaan we vooruit met dit onderdeel.
Verloren zoeken
Eerst ligt de gans niet zo ver weg in het bos en de tweede keer ligt de gans best diep. Maddy gaat goed en vastberaden het bos in, bij beide ‘zoek verloren’ en ze brengt alle twee de gansen goed binnen.
Alle honden doen het eigenlijk goed en dat is fijn voor de trainer en voorjagers en mooi om te zien.
Het allerleukste
We gaan een sleep doen en wat voor één. Dit wordt echt een uitdaging. We kijken het af bij de eerste hond die ingezet wordt en dat gaat prima. Maddy moet het bos in en als opdracht zeg ik “zoek apport”. Nu is het de bedoeling dat ze naar de valplaats gaat van de tweede gans. Van daaruit is er een sleep getrokken, het bos uit, over het gras naar het bos er tegenover. Zo ga er maar aan staan. Maddy gaat vlot het bos in, ze is weg en blijft weg. Voor de eerste hond was dit het moeilijkst natuurlijk, daarna volgen de honden toch het spoor van de eerste. Heel vervelend dat ik niets kan zien en ik hou goed de trainer in de gaten, hij kijkt of Maddy het bos uit komt. Maddy komt het bos uit, maar rent helemaal naar rechts en gaat heel diep. Dan rent ze terug en ruikt het spoor, nu loopt ze de sleep en komt bij de gans uit. Het is niet perfect, maar ze heeft succes.
Wat een leuke training en wat hebben we fijn gewerkt, de honden vooral natuurlijk. Geef mij nog maar een paar van die trainingen.
Dinsdag 7 april
Grote groep
We horen wel vrij snel dat de groep in tweeën geslitst wordt. Marcel geeft ook training op de maandag en dat wordt een echte A-training. Veel Hubertus mensen en een paar nieuwelingen. Eigenlijk is het wel leuk om meer nieuwelingen in de groep te hebbem, maar dit is ook vertrouwd en gezellig. Jan, de man van Bep, is helper. Jan is doof en draagt een gehoorapparaat en dat geeft soms wat hilariteit. Hoe ziet de groep eruit?
- Laura met Enza, korthaar Vizla
- Sandra met Henk, draadhaar Duitse Staande
- Bep met Kees, draadhaar Duitse Staande
- Wilma met de zwarte Labrador
- Laura met Nona, Duitse Staande Langhaar
- Kees met Bella, zwarte Labrador
- Een deense meneer met zijn draadhaar Vizla
- Pauliene met Aliz, draadhaar Vizla
- Een meneer met zijn zwarte Labrador
- Ik met Maddy, korthaar Weimaraner
- Jeanett met Luna, kruising Labrador
- Marcel met zijn Drentsche Patrijs
Marcel, de trainer, wil natuurlijk graag weten wat voor een vlees hij in de kuip heeft. Van de meeste weet hij het wel, maar ook voor hem zijn er een paar nieuwelingen.
Volgen
Tuurlijk gaan we dit eerst doen, grote kring, eerst met z’n allen volgen en daarna slalommend langs de groep.
Markeer
Verre markeer en Maddy rent er in één rechte streep op af, pakt het en onderweg naar mij toe wordt een tweede dummy opgegooid en een andere hond mag de dummy halen. Maddy is even afgeleid, maar hersteld zich en rent mijn kant weer op. Goed gedaan Maddy. Grappig deze oefening, bij de eerste twee honden doet de trainer dit niet en bij de honden (denk ik) waarvan hij meent dat ze het aankunnen doet hij de markeer met twee honden. De kop is eraf en het gaat prima.
Zwemmen
Oeps, na de slechte zwempartij zaterdag in Delft, ben ik er niet gerust op. Dit slootje heeft ze vaak genoeg gehad: meteen in diep water, wat raar kanttje met een houten randje, klein klimmetje aan de overkant. De hulptrainer staat aan de overkant van het water en gooit een dummy/nepeend op. Maddy wil graag in het water, pootje in het water, weer terugtrekken het is toch wat koud. Weer pootje in het water, veel getreuzel en dan gaat ze in het water. Wel ben ik vlak bij haar gaan staan, want het duurde wat lang. Zelf zou ik meer geduld hebben, maar in een groep zoals vanavond voel ik veel ogen op mij gericht en dat maakt me onzeker en voel ik me niet op mijn gemak. Maddy zwemt over, het valt op dat ze een stuk sterker is geworden, want ze klimt heel snel de kant op. Ze springt bijna het water uit. Maddy pakt de dummy en dan? Terugzwemmen? Nee. Ze kijkt om zich heen en bekijkt haar opties. Ik fluit en roep hier, maar ik weet al dat het bijna zinloos is. Ze kan omlopen via het fietspad, ik hoop dat ze dat niet doet ook omdat er veel racefietsers zijn. Nee, ze rent naar de andere sloot aan de rechterkant en ze zwemt over. De logica van dit ongaat me totaal. Het is sneller om gewoon hetzelfde slootje te nemen, maar goed. Ze zwemt dus een ander slootje over en rent via de brug naar mij terug. Het is niet de meest snelste weg Maddy.
Vooruit
Een rechte vooruit en een dummy pakken. Ze loopt de lijn perfect en komt uit bij de dummy’s, maar ineens ruikt ze verderop iets lekkers en gaat even snuffelen. Vervolgens pakt ze alsnog de dummy en rent terug. Ik probeer de oefening helemaal goed af te werken, voorkomen, dummy aanpakken, aan de voet, riem om en dan de beloning en even met de happy dummy spelen.
Verloren zoek
Maddy moet eerst het pad en grasveld over en dan in de bosjes mag ze de dummy zoeken. Maddy is wat afgeleid, een groep honden die deze oefening al gedaan hebben, doen links van ons een andere oefening. Maddy kijkt naar links, “niets zeggen en een stukje oplopen”, zegt de trainer. Maddy kijkt richting de bosjes en ik geef een vooruit. Iets te vroeg zeg ik “zoek apport”, waardoor Maddy aan de rand van het bos, op het veld, de dummy gaat zoeken. “Hier hebben dummy’s gelegen hè”, zegt Marcel. Ik roep Maddy en we doen het opnieuw. “Ze doet het goed de laatste tijd”, zegt de trainer. “Ik zeg niets”, vaak gaat het mis als ik het beaam. Pas wanneer Maddy in de bosjes is moet ik “zoek apport” zeggen, Maddy vindt heel snel de dummy en is in no-time terug.
Afsluiter
Als laatste doen we een straatje, dummy negeren, dummy pakken en weer terug leggen. Ik hou het speels en leuk en het geeft geen problemen. Ik gebruik veel de happy dummy, daar leeft ze helemaal van op.
Voor het eerst traint Pauline met Aliz, het is best vreemd, maar ze doen het goed die twee. Leuke training, ik ben tevreden, leuke groep, wel te groot, maar dat gaat veranderen. Ben benieuwd, op naar de koffie.