Belevenissen

Woensdag 20 augustus 2014

Hoofddorp

We verzamelen half 11 in Hoofddorp, in de Groene Weelde. Zie ook week 34. Ik app nog naar Annelies hoe laat ze denken aan te komen. Ze antwoord dat de TomTom 10.55 uur aangeeft, mooi dan hoef ik me niet te haasten en kan ik nog een kop koffie drinken. Maddy en ik komen om 10.45 aan en ik zie Dundey lopen met zijn vrouwtje, leuk! Zij was wel op tijd en een half uur wachten is best lang. Om 11.00 uur komt de rest aan, leuk om iedereen te zien. Ruud en Annelies hebben Noura mee, zij logeert bij hen. Ik heb zo het vermoeden dat Noura het kind van de rekening wordt, want haar vrouwtje heeft net een baby gekregen. Ze heeft al twee kinderen en een man die het druk heeft, kortom dan blijft er weinig tijd over voor Noura. Zonde hoor, vooral omdat Annelies maar één teefje had in het laatste nest en zij vond het niet meer dan fair om het aan de huidige baasjes, zoals belooft, te gunnen. Noura wil werken dat is te zien, bovendien is ze helemaal aan Ruud gehecht. Waar hij loopt, loopt Noura. Dan hebben we de twee jonge reuen Wiggle en Mac, oh oh wat een portretten, vol energie, clowns ook, want ze nemen de boel nog al eens in de maling. Ik herken het helemaal hoor! Ruud neemt Wiggle onder handen, te streng naar mijn mening. Hij apporteert nu wel, maar wanneer hij nog een keer moet apporteren wil hij niet meer weg.

Gehoorzaamheid

Eerst de gebruikelijke appèl oefeningen. Te veel en te lang gaan we hiermee door, des te minder tijd blijft er over voor de echte oefeningen waar ik in ieder geval voor kom. Appèl zit er bij Maddy wel in, bij Dundey ook zie ik. Het is zo goed te merken dat deze twee ook op GG zitten.

Wild

Wel moet ik aan Ruud vertellen dat er wat voorzichtig met wild gewerkt moet worden, er lopen hier veel wandelaars, vooral nu we op een veld staan vlak bij de ingang. Er is een periode geweest dat er geen trainingsgroepjes meer gewenst waren. Ruud wil graag schieten, maar dat kan ik hem gelukkig uit het hoofd praten, want de politie staat zo voor je neus. De mensen bellen heel snel. De apporteer oefeningen gaan aardig bij Maddy. Ze pakt de eend vlot, maar helaas laat ze het toch weer vallen wanneer ze vlak bij me is en dat kost onnodige punten op de proef. Markeren gaat goed, maar weer laat ze de eend vallen. De tweede keer gaat niet goed. Ze markeert de eend perfect, nu ze weet waar hij ligt gaat ze even buurten bij Annelies die als werper fungeert. De boef. Na een brul van mij, rent ze weer naar de eend en brengt het.

Konijn

Kort apport gaat aardig, weer likt ze aan het beestje en ik roep: “vast”, nu pakt ze het en brengt het goed. Het is zo moeilijk met het konijn, er mag absoluut niet geknauwd worden. Ik zie dat Noura op een pootje gaat bijten en dan krijg je zo een Diskwalificatie. Helaas begint het flink te regenen en dat is jammer, het begon zo goed. Verloren zoek gaat ook aardig. Van Annelies moet ik Maddy in het bos neerzetten en een richting op sturen. Dit wil ik niet, normaal ben ik niet zo eigenwijs, maar we trainen altijd dat de inzetplaats voor het bos is en zo gaat het ook in een proef. Daarom doe ik het nu ook en ik geef geen richting aan, op een proef weet ik ook niet waar de eend ligt. Het is een smal bosje en Maddy rent er meteen uit. Ze komt helaas even bij me terug en ik stuur haar het bos weer in. Nu vindt ze de eend en komt het mooi brengen. Zo raar dat ze het nu niet laat vallen.

Water

Dit valt letterlijk in het water, want weer begint het te regenen en op dit stukje is er geen mooi water om over te zwemmen. Er is een slootje maar het werkt niet vindt Ruud, hij heeft het geprobeerd met Noura, maar ze wilde niet denk ik. Ruud ging ook bij het water staan en dat is niet nodig als de hond goed kan zwemmen. Ze kan dan best zelf het kantje af. We houden het voor gezien, maar ik kan het niet laten om toch het watertje uit te proberen. Maddy moet namelijk een glibberig kantje af en hier heeft ze een hekel aan. Maar ze doet het, ze haalt de dummy uit het water. Maddy was heel braaf en nu heeft ze het helemaal gehad, ze is moe. Wil is vanmorgen ook al 2 uur weggeweest.

Afscheid

Ineens heeft iedereen haast, terwijl we een kop koffie zouden drinken in het pannenkoekenhuis. Het was wel leuk om iedereen te zien en de honden natuurlijk. Heel fijn dat Ruud en Annelies dit doen, zondag trainen ze weer maar dan bij hen thuis. Ik ben er niet bij, mijn neefje is jarig en ik wil nog even trainen in Leiden. Dit is belangrijk voor mij voor de proef volgende week.

Koffie en een tosti

Nou daar sta ik dan met Maddy, ik wil koffie. Zal ik alleen koffie gaan drinken? Kan mij het schelen, we gaan het pannenkoekenhuis binnen en Maddy en ik lopen naar het overdekte terras. Koffie en een tosti wordt het en als beloning krijgt Maddy ook een stukje tosti, want ze is weer zo makkelijk en braaf.

Woensdag 14 augustus 2012

Isa

Isa heeft een paar bulten, het zijn mastocyten. Het is wel weer een atypisch bultje voor een mastocyt, maar ik weet ondertussen – na 26 jaar – dat ze qua vorm moeilijk te voorspellen zijn. Maar de reden dat Marjon naar de dierenarts gaat komt doordat haar dochter een bult onder de oksel voelt bij Isa. Eenmaal bij de dierenarts vinden ze er meer. Er wordt vocht uit een aantal bulten gezogen en dit wordt onderzocht. Het blijken dus mastocyten te zijn, welke gradatie is niet bekend dat weet je pas nadat een stukje weefsel is onderzocht. De hele familie is helemaal overstuur en zien Isa al jong sterven. Ik voel dat ik moet ingrijpen en ze enigszins moet geruststellen. Wij hebben al ruim 20 jaar te maken met die bulten, bij al onze Weimaraners. Ook in onze vriendenkring hebben een aantal Weimaraners deze bulten. Ze zijn er oud mee geworden en sommige zijn oud. Eén van dertien jaar en Darcy is ook al 11 jaar. De geschiedenis leert dat ze niet erg kwaadaardig zijn bij ons ras, meestal gradatie één en soms twee. Ruim weghalen is het antwoord.

Het verloop

Het is aan te raden om ze na de operatie te laten onderzoeken, al doen wij het niet nu ze binnenkort bij June worden weggehaald. Sterker nog we hebben er ook geen punctie van genomen. Ze worden ruim weggehaald en klaar, niets geen buik echo of andere nare therapieën. Ik heb dit ook Marjon aangeraden en ze neemt het ter harte. Voor vrijdag staat een operatie gepland om bij twee bulten weefsel weg te halen en dat op te sturen. Ik heb haar kunnen overtuigen dat dit een beetje extra pesten is, eerst een klein beetje weghalen en later helemaal, 2x een operatie aan dezelfde bult! Gewoon meteen ruim weghalen en Marjon kiest ervoor om het wel te laten onderzoeken. Ook raad ik aan om ze goed in de gaten te houden en je hoeft heus niet meteen te snijden. June heeft er ook al één twee jaar! Maar ik/wij vinden het echt vreselijk dat dit Isa en haar baasjes overkomt, dit willen we niet. Dido heeft het al een paar jaar eerder meegemaakt en dan heb ik echt liever dat één van onze honden het heeft dan een zusje of broertje van June. Maar zo werkt het niet in het leven, ook niet in een hondenleven. Wel heb ik het idee dat ik Marjon een beetje gerust heb gesteld. Ze vertelde dat ze helemaal niet wist dat Darcy ze ook had en heeft. Terwijl ik het echt een paar keer gezegd heb, ook dat ze het bultje van Isa goed in de gaten moet houden. Maar ze heeft het niet willen horen, ze is het meteen vergeten. ‘s Nachts kan ik er slecht van slapen, de hele tijd spookt Isa door mijn hoofd. Yvonne zei altijd dit hoort ook bij fokken en ik kan vertellen dat dit echt niet fijn is.

Dinsdag 13 november 2012

Groene Weelde

Met Oscar, Mirte, Erna en Natasche gaan we trainen in Hoofddorp de Groene Weelde. Het gaat best aardig, al is June de eerste keer niet al te zacht met de Gans. Raar want ze brengt dit eigenlijk altijd heel goed. De apporten uit het water gaan goed. Ook spelen we een drijfjacht na en June moet netjes los volgen op het grasveld naast het bos. Nu gaat het best goed, maar dit haalt het niet bij een echte jacht of bij de laatste MAP. Wel heeft ze moeite met het binnenhalen van het tweede apport. Ze gaat steeds terug naar de plek waar ze de eerste eend gehaald heeft. Jammer vind ik het dat de drijvers June geholpen hebben, ik vind het beter als ze gewoon zelf zoekt. Dommel laat een eend in het water liggen en ik stuur June nog een keer het water in, op een ingewikkelde manier gaat ze naar het apport. Via het eilandje wil ze naar de eend, als je niet hoeft te zwemmen moet je dat ook niet doen, is het motto van June. Daar gebeurt er wat, we horen een piep en ze deinst terug. Natascha dacht dat ze een rat of iets in het water zag verdwijnen. June blaft en blijft blaffen, de eend haalt ze niet meer. Griffel komt haar helpen, ook hij gaat naar het eiland maar aan hem merken we niets. Hij haalt maar even de eend op en brengt het binnen. Fijn getraind, volgende week maar weer.

Woensdag 31 oktober 2012

Lelijke wond

Wat heerlijk dat we vanavond nog langs kunnen komen bij de dierenarts en rond 20.00 uur zijn we aan de beurt. De dierenarts ziet meteen al dat het gehecht moet worden, het is te groot om het zo te laten helen. Bovendien gaat het zonder ingrijpen veel te lang duren, kans op ontsteken is een stuk groter en het zal een nare litteken geven. Wil laat Maddy heel rustig op de behandeltafel stappen en dan moet ze liggen. Ze stribbelt flink tegen, Annemiek maakt de wond schoon en Maddy gilt weer. Ze is een echte harde dame, onze Maddy…. Jeroen komt ook helpen en na nog even tegen stribbelen geeft ze zich over en kan Annemiek de wond mooi hechten, er gaan zo’n 7 hechtingen in en ze is verder heel braaf. Maddy krijgt een antibiotica spuit en een kuur mee voor 5 dagen. Ook krijgen we een kap mee, maar die gebruiken we niet. Na de laatste operatie van Darcy heb ik een soort postoperatief rompertje gekocht en dit geven we Maddy aan en het werkt perfect. Uiteraard wordt ze goed in de gaten gehouden en Ella slaapt bij haar. Maddy slaapt heel veel en is heel braaf, ook de volgende dag slaapt ze veel, het heeft toch veel indruk op haar gemaakt denk ik. Donderdags ga ik na mijn werk even bij Trudy langs in de dierenwinkel ‘Discus’ waar zij werkt. Daar koop ik een opblaasbare kraag, wanneer het rompertje niet werkt kan ik dat bij Maddy omdoen. Bovendien wordt June binnenkort geopereerd en kan zij het ook eventueel dragen. Komt altijd van pas, kijk maar naar het rompertje en zeker met drie honden. Ook neem ik meteen Duck vlees mee en een orenmiddel op aanraden van Trudy, zij hoort goede berichten over dit middel. June haar linkeroor is altijd wat ontstoken, ik ben benieuwd of het gaat helpen.

Jarig

Er komen hele drukke dagen aan en ik ben er nog steeds een beetje ziek van. Ella is jarig en ze moet op Noah passen, de honden moeten nu apart uitgelaten worden en dat kost veel tijd. Ik was van plan om rond 15.00 uur met de honden weg te gaan, voordat de visite zou komen en dat gaat ook niet door. Ik wilde naar ringtraining, dit zeg ik af, even rustig aan en ik ben kapot na al dat lopen. Pas op vrijdag, wanneer ik merk dat het allemaal goed gaat, kan ik het ook een beetje loslaten. Wel twijfel ik nog over de Gehoorzaamheidtraining en de show in Bleiswijk. Ik ga toch naar de Gehoorzaamheidcursus, die is té belangrijk. We doen namelijk een proefexamen, ik probeer uit te kijken en ik ga niet wanneer het erg gaat regenen en daardoor heel modderig wordt. Ook gaan we naar Bleiswijk en ik zal vertellen aan de keurmeester dat ze gebeten is en gehecht is. Hopelijk heeft de dierenartsbezoek geen nadelige gevolgen voor het betasten van de keurmeester.

Zaterdag 13 oktober 2012

Jongehondendag met het nest van Maddy

We gaan naar Heteren, rond 13.30 uur moeten we er zijn. Het is zoals gewoonlijk in magege de Fruithof in Heteren. Bijna alle broers en zussen zijn er, helaas ontbreken twee broers. Leuk om de fokkers Annelies en Ruud weer te zien en Gaya, de moeder van Maddy. Ook Miller, de vader van Maddy is er, met zijn baasjes. Zo leuk om Blu weer te zien en Jaylo en natuurlijk Guus en Miller en Noble. Het nest krijgt een hele mooie beoordeling. Het is een homogeen nest, heerlijke karakters en zo rustig en goed opgevoed! Maddy krijgt een mooie beoordeling en ik heb ook de beoordeling van Blu gelezen, die is nog mooier. We hebben echt geen wanklank gehoord, alle honden kunnen goed met elkaar opschieten en uit de ring horen we wel wat andere geluiden! Na afloop gezellig met z’n allen nog wat drinken en eten, een heerlijke dag, met heerlijke honden en fijne fokkers.

Hoe doen de honden het in de ring?

Maddy vindt het weer nodig om in de riem te bijten en ik roep naar mijn vader: “loop jij anders maar”. “Niks”, zegt de keurmeester en ze neemt Maddy over. Even protesteert Maddy nog, maar dan loopt ze heel mooi met de keurmeester mee. Dan moet ik weer met Maddy lopen en het gaat heel goed. Blu loopt heel mooi en staat goed. Ik kan zien dat Willeke goed geoefend heeft met Jaylo, ze staat heel mooi en loopt mooi. Miller is het niet gewend en hij heeft niet veel geoefend met zijn baas, jammer want het is een mooie reu en met de nodige oefening komt hij nog mooier tot zijn recht. Guus doet het prima, maar daar zorgt Ruud wel voor. Vader Miller en moeder Gaya zijn er ook en ze zijn mooie vertegenwoordigers van het ras, die mooie lieve pups op de wereld hebben gezet. Wat wil je nog meer?

Dinsdag 25 september 2012

En op tijd hè

Geen wegopbreking of ongeluk en ik sta op de goede plek. Een meer ontspannen begin dan vorige week. Tien voor twee ben ik er en er is nog niemand, ik kan er niets aan doen dat mij even een gevoel bekruipt van: ‘ik sta toch wel goed hè’? Gelukkig komt Madelien al snel en dan is de twijfel weg, Erna arriveert vlak daarna. Steef, Oscar en Natascha hebben wel last van wegopbrekingen en omleidingen, rond Voorhout is het één en al ellende. Goed om Mauro weer eens te zien en hij heeft er zin in. Mijn, wat dunnere jas, is nog nat van gisteren en daarom neem ik mijn winterjas mee. Ik doe het toch maar aan, want er hangen donkere wolken in de lucht. Gelukkig, want het regent af en toe flink.

Markeer en verloren zoek over water

June markeert heel goed, ook stapt ze het water meteen in, maar ze hoeft niet echt te zwemmen, het water staat te laag. Met het zoeken in het bos gaat het mis, ik zet haar een paar keer in, maar niets. Ze kan of wil de dummy niet vinden. Ik doe deze oefening later nog een keer en dan kijkt Oscar wat June, Mauro en Dommel uitvreten. Alle drie hebben ze de dummy niet gevonden, Teuntje en Bajusz zijn de enige die met dummy terugkomen. Volgens Oscar gaat June niet diep genoeg, pas wanneer ze Oscar ziet gaat ze verder, vindt de dummy en brengt het. Mauro vindt de dummy gewoon, maar gaat dan even iets voor zichtzelf doen, lekkere luchtjes achterna en dan bedenkt hij: ‘oh ja, er was nog een dummy’ en brengt het alsnog naar Steef. Dommel maakt mooie slagen in het bos en vindt en brengt de dummy naar Natascha.

Los-vast

Ondertussen regent het en ik doe wat apporteeroefeningen met Madelien en Teuntje. Los-vast oefeningen, om even het vertrouwen tussen de twee dames terug te krijgen. Teuntje gaf June vorige week een snauw. Oefening van Ruud Onderwater, Madelien en ik staan tegenover mekaar, ieder een dummy in de hand en ombeurten moet Teuntje, dan weer June een dummy bij de ander uit de handen pakken. Teuntje moet even wennen, maar dan vindt ze het best leuk en pakt steeds zachtjes de dummy uit mijn handen en brengt het naar Madelien. June kent het spelletje en vindt het nog steeds leuk. Het werkt goed, geen gesnauw deze dag tussen de dames.

Schuilen

Ondertussen is het flink gaan regenen en om June weer wat enthousiast te maken doe ik zelf nog wat apporteer oefeningen met haar. Mauro zit bij de bosjes, June moet ook zitten van mij, ik berg mijn dummy op in mijn tas en als ik mij omdraai zie ik dat June helemaal in de bosjes is gaan zitten met een dak van bladeren boven haar hoofd. Ik schiet in de lach, het is zowel komisch als banaal. Ik denk dat June voelde dat ik haar een beetje uitlachte, ineens rent ze van haar plek en springt baldadig tegen mij op. Als iedereen geweest is, zelfs een paar voor de tweede keer, draaien we ons om en gaan we naar het volgende onderdeel.

• Een dubbele markeer

Vorige week deed June het heel rommelig en nu gaat het een stuk beter. Ze rent niet naar de laatst gegooide markeer, maar rent naar de eerste. Ze heeft het goed onthouden, ze vindt de dummy snel en komt er mee terug. Voor de tweede markeer zet ik haar niet goed neer, ik had gedacht dat ze dit spelletje nu wel kent. Niet dus, want ze rent weer naar de eerst gegooide dummy. Ik fluit en ze stopt, met mijn arm stuur ik haar naar links en dat doet ze. Al snel vindt ze de dummy en komt er mee terug. Ik oefen voor de MAP en dit mag dan. De andere honden doen het wisselend. Bajusz haalt één dummy, dit is zo afgesproken. Teuntje haalt de eerste dummy, maar het gaat wat truttig, de tweede halen gaat moeizaam. Dit geldt ook voor Mauro en wie verbaast ons weer? juist Dommel. Hij markeert gewoon goed en brengen gaat ook best goed. Wel worden ze apart opgegooid, dus opgooien, halen, weer opgooien en weer halen.

• Apport van een kraai en verloren zoek van een gans

We mogen de honden niet laten kijken wanneer Erna de gans wegbrengt. Maar June is niet gek en weet allang dat Erna iets leuks heeft. Oscar legt even verderop een kraai neer en ik moet een keer “vast” zeggen eer ze het beestje pakt. Het is niet zo fris meer. De gans heeft ze zo gevonden en heel trots komt ze ermee terug. Teuntje heeft wat moeite met de Gans en krijgt later nog een kans en dan pakt ze het wel. Mauro vindt de Gans niet één twee drie, hij vindt het gewoon fijn om lekker los te zijn, volgens mij. Steef denkt er anders over en zij kent haar hond het beste. Mauro heeft natuurlijk nog veel last van zijn rug en Steef denkt dat hij wat moeite heeft met het tillen van de gans, dit doet hem pijn. Ze ziet later dat ie verplaatst is en normaal vindt Mauro de gans leuk. Dommel haalt de kraai, maar wanneer hij vlak bij Natascha is bouwt hij toch weer spanning op en ik zie zijn kaak wat op en neer gaan. Eerst komt hij zonder Gans terug, maar later pakt hij het gewoon op en komt het prachtig mooi brengen naar een hele trotse Natascha.

Fijn getraind, met weer wat aandachtpuntjes voor mezelf waar ik goed op moet letten tijdens de MAP. Niet zomaar denken dat ze het wel weet, June goed neerzetten in de richting waar ze heen moet en ik moet weer een paar keer een dummy goed diep wegleggen. Terwijl ik dat wel gisteren heb gedaan en toen ging het goed. De honden mogen lekker los en dan is er niets aan de hand met de reuen. June heeft last van haar hormonen en gaat niet bij me vandaan.

Dinsdag 18 september 2012

Eend, konijn en sleepeend

Die neem ik mee en dan is mijn tas vol en zwaar en kan er niets meer bij. De andere nemen nog wel wat dummy’s mee. De dubbel markeer gaat niet goed bij June. Ze is alleen maar gefocust op Erna met haar eendenfluit en Oscar ziet ze niet eens staan aan de overkant van het water. Ook hij gooit een dummy op, tot twee keer toe ziet ze die niet. Uiteindelijk heeft ze het wel gehaald via de brug. Teuntje doet het prima en Dommel ook, beide – meer behaarde – honden gaan gewoon door het water zoals het hoort, net als Bajusz.

De eendenfluit

Leuk dat we een paar oefeningen met die fluit doen. Ik moet met June volgen naar een bepaald punt, eerst vast en dan los. We horen de eendenfluit en toen had June moeten zitten, maar dit was ik vergeten. June zwemt naar de overkant, waar Oscar een dummy heeft gegooid en via de brug komt ze terug. Dan gaan we naar een ander punt en ik stuur June het bos in voor een verloren zoek. Het duurt even en dan komt ze met de dummy. Bajusz heeft wat last van zijn voorpoot en Erna doet niet de hele oefening. Teuntje doet het prima en Dommel ook, hij verbaast me echt. Nu is het tijd voor het echte wild en June is meteen helemaal alert. Eerst doet Bajusz de oefening. Een markeer van de eend in het water en June rent meteen richting water, stapt erin en dan stapt ze er aan de linkerkant uit? “Geeft niets”, zegt Erna, “Dat deed Bajusz ook net, laat het haar zelf maar oplossen”. Ze stapt weer het water in en zwemt naar de eend, dacht ik. Maar ze zwemt er zo voorbij. “Influiten”, zegt Erna. Maar dat doe ik niet, want ik dacht dat ze die eend wel zou ruiken. June stapt aan de andere kant uit het water en via een ‘ga daar’ met mijn arm links wijzend stapt ze weer het water in en nu heeft ze de eend. Stom van June want nu moest ze drie keer opnieuw het water in. Via de brug loopt June om en ik fluit weer te laat volgens Erna, ze is streng hoor onze trainer. Dommel laat het hier een beetje liggen, hij gaat goed te water, gaat naar de dummy en dan heeft hij er genoeg van. Ook Teuntje doet het prima.

Eend én konijn

Eigenlijk bestaat deze oefening uit twee apporten, eerst de markeer van de eend en dan een ‘verloren zoek’ van het konijn. June rent meteen het bos in, vindt het konijn, laat het één keer vallen onderweg, maar pakt het normaal op en brengt het naar me toe. Dommel haalt voor het eerst in zijn leven een konijn en dat doet hij goed. Teuntje haalt het ook prima, mooi zacht in de bek. Niet laten vallen meteen naar de baas. Als laatste doen we nog een sleep met de eend. Madelien moest naar huis en de andere honden werken nog de sleep uit, die Erna trekt. Voor June en Bajusz gooit ze de eend over het water. June loopt de sleep goed, maar dan houdt het bij het water op en ze snapt er niets van. Ze rent heen en weer, waar is dat beest? Ze krijgt wat in haar neus, maar hij ligt niet in de buurt. En dan heeft ze door dat de eend aan de overkant van de sloot ligt. Nu stapt ze het water in, al gaat dat ook niet zo snel hoorde ik later van Natascha, haalt de eend en brengt het snel naar mij. Dit alles gadegeslagen door Oscar en Natascha. Bajusz loopt de sleep prima en snapt gewoon meteen waar de eend is. Dommel loopt de sleep uitstekend en is in no time terug. Inmiddels begint het hard te regenen, mijn hoed ligt in de auto en al snel ben ik zeiknat. Ik gooi de honden los en ze mogen rennen en dat doen ze. Maddy gaat helemaal los en speelt en rent met Dommel. Ook speelt ze even met Bajusz, de oude Viszla die ze al vanaf kleine pup kent. Volgende week zelfde tijd, zelfde plaats.

Woensdag 29 augustus 2012

Zwaanshoek

We gaan naar de Boseilanden in Zwaanshoek. Mooie grasvelden, genoeg bosschages en water. Het is er niet zo open, zo kunnen we ons verdekt opstellen. Half 2 verzamelen, bij mij gaat het weer mis. Ik kan de Delfweg niet op, het is afgezet vanwege een ongeluk. Op 112Bollenstreek.nl lees ik dat er een motorrijder en twee auto’s op elkaar gebotst zijn. Hoe moet ik nu? Ik rij rechtdoor richting De Zilk en dan richting Hillegom, ik kan niet rechtdoor, de 208 is afgesloten. Echt het gaat lekker. Via polder weggetjes weer terug en dan kom ik recht tegenover de 207 uit. Nu ben ik snel in Zwaanshoek, maar wel bijna 10 minuten te laat. Erna en Trudy zijn er natuurlijk al. June is loops en Griffel en Rico zijn reuen, ze vinden June dan ook reuze aantrekkelijk. Eerst hebben ze het nog niet zo erg door, maar dat verandert snel.

Over water

Eerst de reuen, wel zo handig met een loopse dame. Maar Rico en Griffel maken er een potje van, zijn ze van slag door June? Ik weet het niet, Erna en Trudy ook niet. Dan June maar. Wel heb ik haar van te voren even een dummy uit de sloot laten halen verderop. Dat helpt want ze gaat in één keer te water. En diegene die regelmatig mijn blog lezen weten dat het de laatste tijd wel anders ging. Dit is een mooi begin, ik neem bewust weer wat afstand van de waterkant, ze moet via een kleine doorgang in het riet naar het water. Aan de overkant gaat ze de kant op, maar wat doet ze nu? Ze rent net als Griffel en Rico voor haar naar rechts en rent over een smal paadje langs het water. “Ik hoopte nog dat de enige dame het beter zou doen dan de mannen”, zei ik. Maar ik ben wat voorbarig, June zoekt verder en rent weer terug. Nu komt ze in de buurt van de eend, als ze iets naar links loopt vangt ze wind en dan is het zo bekeken. Dat doet ze en ze heeft de eend, die lag echt niet moeilijk. Recht tegenover de plek waar ze uit het water komen, ze krijgen er waarschijnlijk toch niet genoeg lucht van omdat ze verkeerd op de wind uitkomen. Maar nu moet June nog terug, ze gaat niet zwemmen en gaat via het land. Maar dit duurt lang! Dan zie ik dat ze weer bij de waterkant is, ik fluit en roep. Nee hoor, weer rent ze weg, maar nu zie ik haar vrij snel verschijnen. Met twee Boxers achter haar aan gevolgd door twee baasjes. June is onverstoorbaar en rent mijn kant op. Goed gedaan June.

Is de eend nu echt of niet

De twee vrouwen snappen er niets van. Op het moment dat de dames en de Boxers er aan komen gooi ik de nepeend bij mijn tas. “Oh de eend was niet echt”, zei één van de dames. “Nee hoor”, zegt Erna. We zijn aan het trainen en tegenwoordig lijken de eenden net op echt eenden”. Blijkt Trudy even daarvoor toegegeven te hebben dat June een eend had gevonden, toen ze met de eend in zak naar de overkant van het water liep en langs de dames liep….

Nu de reuen nog

Over water zwemmen is geen probleem, het zoeken gaat nu ook stukken beter. Ze hoeven eigenlijk alleen maar het spoor van June te volgen…… Griffel rent om met de eend en Rico zwemt terug, zoals het ook hoort bij een Retriever.

Apport uit water

Geen probleem voor June, een heerlijk gevoel dat ze nu gewoon het water in gaat. Voor Griffel en Rico is het ook geen probleem, in het water stappen, zwemmen naar de eend en brengen naar de baas. Rico laat de eend wel even vallen aan de waterkant, maar pakt het meteen weer op. June laat hem ook vallen en pakt het zelf weer op.

Markeren

Met een konijn en met een eend. Het konijn is op het korte gras en de eend in het hoge gras. Eigenlijk gaat het heel goed. June pakt het konijn ook aardig goed op, waarom gaat een verre apport met een konijn toch altijd beter, terwijl het kort apport zo moeilijk is en gaat. Rico rent niet meteen naar de eend in het hoge gras, hij rent net voor de eend wat naar rechts en kan het zo niet meer ruiken of er meteen naar toe rennen. Konijn doet hij prima, bij Griffel en June gaat het goed. Ondertussen oefen ik ook het af-liggen, Trudy en Erna doen dit ook met hun honden.

Griffel

Fijn dat Griffel er weer bij is, hij moest het een paar weken rustig aan doen wegens een blessure. Erna besluit om hem mee te nemen om te kijken hoe het nu gaat, het ziet er goed uit en er is niets meer te zien. Misschien is hij een beetje stijf. Griffel neemt het er meteen van, met de eerste oefening gaat hij lekker zijn eigen gang. Erna brengt veel het wild weg en daarom moet Griffel aan de pen en hij is het daar niet mee eens en laat dit veelal merken.

Kort apport

Dit is net aan bij June, ze schudt wat met het konijn en Trudy hoort het een beetje kraken, ik doe het zelf nog een keer en nog een keer met Erna. Het gaat zo zo. Rico doet het perfect, rent er naar toe, pakt het in één keer en brengt het naar Trudy, deed June het maar zo. Griffel heeft het kort apport niet gedaan, met de MAP krijg je het toch niet en Griffel doet er altijd wat lang over om het beestje te pakken, terwijl hij er wel zacht mee is.

Sleep over water

Vinden de honden altijd leuk. De sleep is niet al te moeilijk en het goed heel goed. Weer zwemt June goed over, als ze het zo op de proeven doet hoor je mij niet klagen. Rico, Griffel en June lopen de sleep goed en brengen de eend binnen.

Wie wil er wat drinken?

Wij allemaal en de honden ook. We zijn tevreden en stoppen er mee. Erna heeft drinken meegenomen met Japanse nootjes en zelf heb ik ook drinken meegenomen en karnemelk met water voor de honden. June laat ik maar niet los met die twee mannen, want ze vinden haar érg leuk en dat is geheel wederzijds. June daagt Griffel uit en hij gaat er grif op in, nog effe en dan hebben we een nieuw ras! Lekker getraind, prima locatie en meiden bedankt maar weer. We moeten het nu zelf laten zien op de proeven. Trudy heeft nummer 13 en ik 14 en we zitten lekker bij elkaar in de groep en ik denk dat June net klaar is met haar loopsheid.

Zondag 26 augustus 2012

Parkeren

Maddy en ik gaan richting Den Haag om fazanten te zoeken. Het is slecht weer met flinke buien, ik ben er beter op voorbereid dan gisteren, regenkleding is aan. Het plekje waar ik de vorige keer heb geparkeerd is geblokkeerd. Waar nu? ik rij wat heen en weer en dan vind ik toch een plekje. Het is wel een zandpad, met al die regen hoop ik dat ik wel weer weg kan komen. Ik kan de auto een beetje achter de bosjes zetten, zo staat ie niet te erg in zicht.

Zijn er fazanten?

Ja zeker genoeg zelfs. Maddy heeft enorm veel zin, ze rent – vliegt bijna – door de struiken en velden. Het terrein is niet erg begaanbaar maar dat weerhoudt Maddy er niet van om er doorheen te jagen. Geen brandnetels, daar heeft ze een hekel aan. Er staan wel van die stekels maar dat is toch minder erg. Er staat veel riet, dit is vaak onbegaanbaar, daar kan ik echt niet doorheen. Ik merk aan Maddy dat ze het spelletje door gaat krijgen. Ze weet dat er wat te gebeuren staat en dat er fazanten zijn. Het is al vrij snel raak, ze trekt echt aan en daar vliegt de eerste al op. Ze rent er achteraan, maar als ik fluit komt ze vrij snel terug.

Buien

Het valt mee, in het begin is er een stevige bui, maar verder lopen we vrij droog. Maar de laarzen en regenbroek kan ik goed gebruiken. Pas bij de auto gaat het weer regenen.

Hoe doet ze het

Best goed, aan inzet ontbreekt het niet en een paar keer tekent ze mooi. Vaak ben ik haar helemaal kwijt en dan sta ik daar moederziel alleen in het riet. Geen haan die naar me kraait. Eén keer ben ik wat verdwaalt in het riet en Maddy is ook al weg. Gelukkig vind ik toch de weg terug naar een meer begaanbaar gedeelte. Ook worden er fazanten uitgelopen. Maar die vliegen al op als we er aan komen, er moet nog veel werk verzet worden, dat geef ik grif toe. Maar het begin is er. En dat mag ook wel, want onze eerste veldwedstrijd is al vrij snel en komt eigenlijk wat te vroeg. Maddy heeft vrijwel aan één stuk door gerend, super snel is ze. We lopen zo’n twee uur en dan vind ik het genoeg en Maddy ook volgens mij. Voor herhaling vatbaar.

Woensdag 22 augustus 2012

Verdwaalt

Met June ga ik trainen samen met Erna en Bajusz. Ik heb half één in Venneperhout afgesproken, de ‘s Gravendamseweg is afgesloten dus ik kan niet via Abbenes. Ik ga via Lisse, Hillegom, ik moet kiezen uit twee kanten en ik kies voor de Spieringweg, de verkeerde route naar later blijkt. Het gaat niet goed, ik rij voorbij het winkelcentrum van Nieuw-Vennep en zie geen enkel bekend punt. Help! Ik bel Erna en krijg haar voicemail, shit. Ik spreek nog een berichtje in: “Erna ik ben verdwaald”. Geen hulp van die kant. Ik zie je bijna denken: gebruik je TomTom of je smartphone? TomTom heb ik niet bij me, ik dacht het wel te weten. En ik weet niet hoe de straat heet waar we afgesproken hebben, dus de navigatie van mijn smartphone heeft ook niet veel zin. Tegen beter weten in ga ik rechtsaf, hé ik zie wat bekends. Wat doe ik? de kruising over en dan links of toch rechtdoor? Ik ga rechtdoor, weer verkeerd. Ik draai om en ga alsnog via de kruising naar links.

Nu zit ik goed en ik zie Erna al staan met haar fiets en Bajuzs en haar telefoon is leeg…..

Mooie watertjes

Mooie brede sloot rechts van Venneperhout en June gaat er weer vandoor. Ik zet haar in op afstand van de sloot, expres want nu kan ze ontsnappen als ze wil en dat doet ze. Ik moet weer alle zeilen bijzetten en uiteindelijk gaat ze over. Als ze éénmaal door is gaat het wel. We lopen door, Erna weet een plek waar we dubbel over water kunnen doen. Weer doet ze lastig maar niet zo erg als even daarvoor. Bajusz doet het voor en nu gaat June ook. Maar nu nog de tweede sloot over, lastig gaat dit. Ze gaat slecht zitten, rent de ene kant op en dan weer de andere kant, kortom ze gaat niet nog een keer het water over. Erna besluit er naar toe te fietsen. Intussen ga ik door en dan zwemt ze toch de tweede sloot over, ze zoekt aan de overkant maar zet niet door. Ik weet nu niet meer of ik: “zoek apport” heb gezegd. Helaas zwemt ze weer terug en nu gaat ze echt niet meer over dit watertje. Erna gooit een dummy naar de overkant en nu gaat ze wel. Ze zwemt via de beide sloten terug, de vorige keer ook, ze kan via de brug maar die is best een eindje weg.

Rennen door de velden

We gaan verder, Erna weet een water met een beschoeiing. Op de weg er naartoe kunnen de honden lekker los over de velden rennen en de ruigte afzoeken. Het water met de beschoeiing geeft geen problemen. Wel probeert ze uit alle macht om niet haar oren nat te maken en dat lukt haar. Via een omweg gaan we terug en weer kunnen de honden lekker rennen. Ze vinden het geweldig en Bajusz is niet meer opdringerig bij June. Ik wil nog graag een apport uit water doen.

Apport uit water, een dubbel apport

Die tweede is één te veel. Vanaf de brug gooit Erna aan beide zijden van de brug een bumper in het water en ze mag zelf uizoeken hoe en welke ze het eerst pakt. Veel heen en weer lopen, ze wil het beste plekje hebben en het makkelijkste natuurlijk. Nog liever wil ze dat de dummy naar haar toedrijft, dat gebeurt niet en dan gaat ze het toch maar via een paar zwemslagen halen. Nu de tweede, weer veel heen en weer geren. Het gaat het niet worden. Bajusz gaat de dummy halen en Erna gooit er opnieuw één in, te ver, nog een poging en nu haalt ze de dummy wel. Pff, goed afgesloten en klaar er mee.

We zijn al bijna bij de auto, de honden rennen nog even, June struint de bosschages af en dan is het tijd om naar huis te gaan. Bedankt Erna en tot snel. Hopelijk is Griffel er dan weer bij, hij is geblesseerd en moet het even rustig aan doen. Belangrijk want hij moet natuurlijk wel topfit zijn voor de coupe in Frankrijk, een belangrijke veldwedstrijd op uitnodiging van de Vizla Vereniging.

Vrijdag 27 juli 2012

Teuntje

Erna biedt aan om nog een keer samen te trainen met June. De eerste KNJV wedstrijd is al snel. Ik ben er natuurlijk heel blij mee. Het is prettig trainen met Erna. Erna is er met Griffel, Madelien en Teuntje komen ook mee. Leuk! ik heb ze een tijd niet gezien. Wij hebben samen getraind bij Ruud bij Rijn en Duin, dat was in 2010. Teuntje heeft pas een pupje gekregen en zij heet Dirkje, zij is nu 10 weken. Hopelijk zie ik Dirkje ook snel een keer. Ik heb een konijn – die Trudy voor me geregeld heeft -, een eend en een sleepeend uit de vriezer gehaald en met deze tropische temperaturen hoef ik niet bang te zijn dat het niet goed ontdooid is. We spreken af in Hoofddorp bij Mes en Vork.

Hoe doet June het?

Daar kan ik kort over zijn: waardeloos. Bij het eerste water onderdeel gaat ze gewoon vlot in het water, niets aan de hand. Ze zwemt richting de overkant, halverwege gaat het mis. Een ondergedoken Fuut komt ineens omhoog, ze schrikt zo erg dat ze meteen omdraait en terug zwemt. En vanaf dat moment is er niets meer met haar te beginnen. Een Fuut, lekkere jachthond. June en water, het worden nooit echte vrienden en ze is zo van slag als er iets gebeurt in het water. June rent er weer vandoor, elke keer weer. Ik probeer kalm te blijven, maar het is zoooo moeilijk. De temperatuur helpt ook niet mee, het is bijna 30 graden en ik heb het zo warm. Ik bezwijk bijna onder de hitte en een June die niet meewerkt helpt ook niet erg. Ik heb zin om een potje te janken, dit voelt June natuurlijk ook aan. Ik probeer haar harder aan te pakken en nu doet ze het wel. Maar ik wil dit niet zo, ik heb ook het idee dat het niet helpt om haar vertrouwen met het water terug te krijgen. Vorige week en afgelopen dinsdag ging het zo goed en nu ben ik weer terug bij af. Eerst door de waterlelies een paar weken geleden en nu door een Fuut, terwijl het zo goed ging. Ben wel blij dat ze deze keer niet haar zin heeft gekregen en dat ze dat gedaan heeft wat ze moest doen, al kost het veel moeite. Markeren met de eend en kort apport met het konijn is ook niet om over naar huis te schrijven. Ik heb bijna zin om niet te gaan volgende week zaterdag. Het is helemaal in Veendam en ik heb nog een B&B gehuurd ook.

Sorry

Het is niet leuk voor Madelien dat het allemaal zo moeilijk gaat en dat mijn humeur naar het nulpunt zakt. Ook niet voor Erna natuurlijk, zij doet ook haar best. Na afloop gaan Madelien, Teuntje, Erna en Griffel zwemmen. Ik doe alleen mijn broek uit en heb pootje gebaad. “Komt toch zwemmen”, roepen Erna en Madelien in koor, maar ik hou het bij pootje baden.

Donderdag 19 juli 2012

Trainen met Erna en Griffel in Hoofddorp

We proberen June weer het vertrouwen in het waterwerk terug te geven en proberen of ze de oefeningen van dinsdag 17 juli nu wel wil doen en vooral ook makkelijker. Wat dat betreft is de missie volledig geslaagd. Eerst doen we een markeer over water. We beginnen bij een normale sloot, wel zit er een houten beschoeiing tegen de kant, maar het is goed te doen. Er zijn hier geen waterlelies en de sloot is niet te breed. Ik ga iets van de kant staan en geef een ‘vooruit’. Ze loopt meteen naar het water en stapt er ook meteen in. June zwemt netjes naar de overkant, het is alleen geen rechte lijn, het is een schuine lijn naar rechts. Ze klimt de kant op, rent naar links, kijkt even naar Erna en loopt naar de dummy. Ze wil natuurlijk niet terug zwemmen, maar na veel aanmoediging doet ze het toch. Wel zoekt ze het plekje waar ze uit het water gestapt is en van daaruit zwemt ze terug.

Sleep met de eend

Weer gaat ze heel makkelijk te water, en weer zwemt ze iets schuin naar rechts naar de overkant. Ze komt zo natuurlijk niet goed uit bij de plek waar de sleep van de eend begint. “Laat ze het zelf maar oplossen”, roept Erna. En ze heeft gelijk. June stapt de kant op en ik roep: “sleep, sleep, sleep”. En ik zie dat haar houding veranderd, er gaat een ander knopje om. Meteen probeert ze lucht van de sleep op te pikken, ze loopt naar de plek aan het water waar de sleep begint en neemt de geur goed op. Zo heeft ze het begin te pakken en volgt ze het spoor. Even loopt ze te ver, vertelt Erna later, maar ze hersteld goed en komt bij de eend uit. Ze probeert om te lopen, dat lukt niet en ze komt terug. Ze legt de eend even neer en pakt het weer, dat gaat niet helemaal zachtzinnig. Erna denkt dat het door de stress komt van het willen omlopen. Ze zwemt mooi terug en geeft de eend keurig af.

Slootjes genoeg in Hoofddorp

Bij een andere sloot doen we nog een verloren zoek met de dummy, ook over water en dat gaat prima. Ik zeg nu niets, op aanraden van Erna, en ze zwemt zelf terug. Wel doe ik zelf nog wat volg oefeningen met de eend, even vast houden kijken hoe ze zich gedraagt en dat gaat goed. “Gaan we al voor het brede water”, vraagt Erna “of zullen we eerst dat water doen bij de trapuitkijktoren”? Dat vind ik een beter idee. Bij dat water was ze dinsdag ook zo aan het trutten. En nu? nu stapt ze zo in het water, alsof ze het altijd zo doet. June zwemt over, zoekt de dummy in het bos en loopt terug via de brug. Dat dan weer wel.

Apport met konijn en eend

Erna gooit een eend voor een markeer dit mag ze nog niet halen, want eerder heeft ze een konijn voor een kort apport neergelegd. Ze wil die eend zo graag halen, eerst springt ze in en moet ik haar terug roepen en daarna gaat het goed. We draaien ons om naar de andere kant en June gaat zo zitten dat ze toch echt richting die eend gaat. Ze weet niet dat ze nu een konijn mag apporteren anders had ze dit gedrag niet vertoont. Ik lijn haar even aan en nu gaat ze wel goed naast me zitten. Ik zeg: “apport” en ze rent vooruit, vindt het konijn, pakt het en nog eens, rent mijn kant op, laat het weer vallen en pakt het weer op. Dit is een beetje teveel voor dit kleine konijntje. June brengt het en geeft het af, het was geen model apport laten we het daar maar op houden. Nu moet June omdraaien, weer aan de voet zitten en ze mag met een “apport” de eend gaan halen. Met een noodvaart, ze pakt de eend in haar loop op en heeft het vast aan een vleugel. Dat ligt toch niet lekker in de bek en ze gooit de eend een stukje de lucht in, vangt het weer op en nu ligt het lekker in de bek en zo komt ze de eend netjes brengen. Van een afstand zag het er spectaculair uit, maar dat viel reuze mee ze deed het goed, zei Erna, ze loste het goed op.

Nog een kort apport met het konijn, maar dat doet ze niet geweldig, ze is te wild. Wel heb ik nog even laten volgen met het konijn in haar bek. June heeft de neiging om naar het konijn te happen, wanneer ik het in mijn hand heb. Maar we hebben haar even verteld dat we daar niet van gediend zijn. Wanneer ze wil happen hoort ze een luid en duidelijk: “NEE”! En dat helpt.
Het konijn heeft zijn beste tijd gehad, het is ook echt een kleintje en Erna wil het weggooien. Even wachten tot June het niet door heeft alsjeblieft. Het wordt in de prikkelbosjes gegooid en is voor de vossen.

Het brede water

“Gaan we ervoor”, vraagt Erna. “Ja we gaan het doen”, antwoord ik. Erna gaat met Griffel naar de andere kant en ik besluit om toch maar de helling af te gaan en bij de waterkant te staan. Heel voorzichtig ga ik naar beneden, het is glibberig en ik kan me nergens aan vasthouden. Er staan alleen maar brandnetels en doornbosjes. Oeps, daar ga ik, ik glij uit en val op mijn kont. Ineens ben ik er en zo ben ik weg, Erna vertelt later dat het een komisch gezicht was. June zit naast me aan de waterkant en ik geef een ‘vooruit’, dit had natuurlijk een ‘apport’ moeten zijn, want het is een markeer. Erna heeft eerst een dummy opgegooid. Nu stapt ze gewoon in het water en zwemt over alsof het de gewoonste zaak is. Een hele blije Liana glundert aan de kant. Ze zwemt keurig en in één lijn naar de overkant. Wel rent ze een rondje, pakt de dummy en wil omlopen. Maar ze weet niet hoe. Naar de waterkant gaat ze niet, ze probeert echt om te lopen. Ik besluit om op mijn plaats te blijven staan en volgens mij zie ik een grijze hond voorbij schieten. Ik fluit, maar geen June. Toch maar naar boven klauteren en dat valt niet mee. Ik sta op de weg en zie geen June, waar is ze nu? Ze is denk ik weer terug gerend. Ik fluit en fluit en daar komt ze aangerend en ik prijs haar uiteraard helemaal de hemel in.

Griffel

Uiteraard doet Griffel ook allerlei apporten met de eend en konijn. Ook zwemt hij over verschillende waters, ook over dit brede water en hij doet alles prima.
“En, is het genoeg zo”, vraagt Erna. “Het is goed zo, de honden mogen lekker rennen”. Dat doen ze, Griffel en June kunnen het prima vinden samen en ze gaan samen op pad. Echt lekker getraind, alleen moet het met het wild beter, veel beter. Volgende week hebben we weer afgesproken en misschien dat we dan water uitzoeken met meer waterlelies. Dank je wel Erna!

Dortmund, Europasieger Ausstellung, 13 mei 2012

Hubertus en Dortmund

Hondenshow in Dortmund Duitsland, een grote show en altijd al een wens van mij om er een keer heen te gaan. June heeft al één Duits punt en wie weet haal ze er nog één. Na een training bij Hubertus kwam Dortmund ter sprake, Steef was ook meteen enthousiast en wilde graag mee. ‘s Avonds heb ik June meteen ingeschreven in de Gebruikshondenklasse en ik lees dat de keurmeester Herr Erwin Deutscher is, uit Oostenrijk. Woensdag voor de show komen we elkaar tegen in de duinen en vragen we ons af waarom we ook alweer graag naar Dortmund wilden. Heel, heel vroeg op, toch heb ik nog een paar uur geslapen. Wil staat even later op en laat June uit, ik word echt aan alle kanten geholpen om het mij zo makkelijk mogelijk te maken en daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn, hoeveel ik soms ook mopper. Iets over half 6 ben ik bij Steef in Noordwijk om haar op te halen.

Prachtige dag

Het is net licht en het belooft een prachtige dag te worden. Prachtige luchten zien we onderweg, met hier en daar wat grondmist en de zon schijnt volop. Al mopper ik ook op die zon, want het schijnt flink in mijn gezicht tijdens het rijden op de heen én terug weg. Het is heerlijk rustig op de weg en we rijden flink door, uiteraard moet ik even stoppen bij een tankstation. De TomTom doet weer zijn best en brengt ons waar we zijn moeten. Wel is de afrit naar Dortmund afgesloten en raak ik even in paniek. “Rustig aan, geen paniek”, zegt Steef. “De TomTom zoekt wel een alternatief”. En dat is ook zo, we moeten een stukje doorrijden naar de volgende afrit en via de andere kant moeten we de snelweg weer op en nemen de afslag maar dan aan de andere kant. We zijn mooi op tijd, rond 10 voor half negen en we kunnen de auto nog aardig dichtbij parkeren ook.

Bracco’s

We moeten in hal 6 zijn, het is een ruime hal en al snel ziet Steef bekenden van haar. En er zijn nog benches over, dit had ik echt niet verwacht. We hebben de opvouwbare bench dus voor niets meegenomen, in Nederland zijn de benches altijd zo weg. We gaan bij de bekenden van Steef zitten en ik maak kennis met Tina en Jaap, de fokkers van Mauro. June is echt een vreemde eend in de bijt tussen al die Bracco’s. We zijn al vrij vroeg aan de beurt, om kwart voor 10 al. Het schijnt zo te zijn dat de Duitse shows zich stipt aan de aanvangstijden houden, die van tevoren bekend zijn. Hadden de Nederlandse shows dat ook maar. Bij de ring zie ik opvouwbare benches staan met Weimaraners, maar ik ken er niet veel. Ja, Lennaerts uit België, al zie ik die liever niet, want hij is een grote concurrent. Hij fokt Weimaraners puur voor het uiterlijk en hij fokt veel, met de jachtkwaliteiten houdt hij zich niet bezig. Ook zie ik nog een Belgische dame die ik voor het eerst ontmoet heb op de Appèl- en Apportproef en Roofwildapport van de Weimaraner Vereninging, waar we met June meededen met de Roofwildapport. June was de enige die deze proef behaald heeft, met dank aan Marcel en Ruud. Verder zijn het vooral mensen uit Tsjechië en Polen. Tegenwoordig worden er veel Weimaraners in die landen gefokt.

Gebruikshondenklasse

Er zijn 15 Weimaraners ingeschreven. En June en ik zijn de enige in de Gebruikshondenklasse. Hij keurt snel Herr Deutscher en voor ik het weet zijn we aan de beurt. Steef heeft haar camera meegenomen en de Bracco mensen staan ook langs de ring. We lopen de ring in en Herr Deutscher zegt: “ah ein Gebrauchshund”! Ik zie aan zijn gezicht dat hij dat waardeert. “Ja, ja”, antwoord ik en weet niet veel meer te zeggen, ook geven we elkaar een hand. De keurmeester vraagt hoe oud June is en betast haar, ook bekijkt hij haar gebit. Hij toont daarbij wat onzeker, maar is wel heel vriendelijk. “Ja, ja braaf, du bist ein braves Hund” en opent June’s bek. Ik voel dat ze wat terug trekt en dat heeft ze lang niet gedaan. We moeten een rondje lopen en June heeft er zin in. Ze loopt met verve door de ring. Hierna presenteer ik June aan de keurmeester voor de schrijftafel. June is een beetje té enthousiast en ze wil niet erg stil staan. Ik spreek haar vermanend toe en dat helpt. Ik zet haar zo goed mogelijk neer, maar krijg hier amper de tijd voor. Het gaat allemaal zo snel, voor ik het weet zijn we klaar. De keurmeester heeft het allemaal snel gezien. Helaas heeft Steef hierdoor te weinig tijd om veel foto’s te nemen. De keurmeester komt naar me toe, wat geeft hij? Altijd een spannend moment. June krijgt een uitmuntend en we moeten straks terug komen voor de verkiezing van beste teef en voor de verdeling van het CAC/ CACIB en reserve CAC/CACIB.

Wat wordt het? verkiezing beste teef

De klasse na mij is zo klaar en we moeten de ring weer in met de teven die nummer één waren in hun klasse en een Uitmuntend hebben gekregen. De Bracco-mensen staan ook nog langs de kant en Steef vertelt dat ze het zo jammer vindt dat ze zo weinig tijd had om foto’s te maken. Wie wordt beste teef? Ik weet niet eens meer wie er nog meer in de ring staan, ja Lennaerts dat weet ik wel. Ook dit gaat heel snel, we moeten twee rondjes lopen door de ring en weer heeft June er zin in. Ze loopt als een zonnetje door de ring. We moeten de honden presenteren aan de keurmeester en al snel heeft hij het gezien. Lennaerts wordt eerste en zijn Weimaraner is beste teef en krijgt het CAC/CACIB. June wordt tweede en is reserve beste teef en krijgt het reserve CAC/CACIB. Ik vind het een mooie prestatie en ben er trots op. Tuurlijk we zijn niet eerste geworden, maar dít vindt ik ook mooi. Later heb ik nog even de voorwaarden bekeken en volgens mij krijgt de beste teef 2 punten voor het Duits kampioenschap en de reserve beste teef 1 punt. Als dat zo is, dan hebben we nu twee punten. Zal ik toch door gaan voor het Duits kampioenschap? ik weet het nog niet.

Prachtig resultaat voor de Bracco’s.

De Bracco reu,Fabrizio Bettino di Ala D’Oro (Mose) werd beste reu en hij is nog maar 11 maanden oud. En als klap op de vuurpijl werd hij ook nog tweede in de eindkeuring van rasgroep 7. Dit is wat hij gehaald heeft vandaag en dat is niet mis!!:
1 Uitmuntend, Beste Jeugdhond reu, Beste Reu, VDH-EuropaJugendsieger 2012 , BOB en 2e BEST IN GROUP FCI 7!!!

We kunnen niet naar huis want Steef showt nog de koppelklas in de erering, moeder en dochter, en ook nog een Basset en dat is heel wat anders. Rond 18.00 uur is iedereen geweest en kunnen we opruimen en gaan. Ik ben zwaarder beladen dan op de heenweg. Ik wilde graag schoenen kopen, dat is niet gelukt. Wel heb ik een nylonbone gekocht, vindt Maddy zo leuk. Een korthoud koortje, vindt Hilda erg fijn. Een grote zak bullepezen, vinden onze drie honden erg lekker. Een kussen, de zoveelste en nog wat beloningsbrokjes. June krijgt eten en drinken in de auto en dan kunnen we echt gaan. De terugreis gaat heel voorspoedig, geen file we kunnen lekker doorrijden. Helaas is Steef een beetje misselijk en we stoppen even bij een tankstation. Steef neemt water en ,na aandringen, een amandelbroodje. Zelf neem ik koffie en een koffiebroodje, voor de nodige cafeïne om wakker te blijven. We knappen er van op en gaan verder. Rond half 10 ‘s avonds zijn we thuis. Het was een lange maar succesvolle dag.

Clubmatch Vereniging de Weimarse Staande Hond, 6 mei 2012

In Nieuwegein voor de tweede keer, mooi terrein, gastvrije medewerkers en mooi clubgebouw.

De weerberichten voorspelden een koude dag en daar zijn we op voorbereid. Dikke kleren aan, bench mee voor de honden, fleecedekens, dikke kleden om op te liggen én we hebben bij Karwei een klein tentje gekocht, zodat de honden droog en warm liggen. En als het regent kunnen wij er ook best bij. We hebben alle drie de honden ingeschreven, Darcy in de Veteranenklasse, June in de Gebruikshondenklasse en Maddy in de Puppyklasse. Rond half 9 komen we aan en iedereen is nog volop bezig met opbouwen. Op het terrein zien we dat de partytent heeft plaatsgemaakt voor de tent.

Een tent opbouwen

We hebben geoefend dus het moet goed gaan, niet dus! Wat een gedoe zeg, Wil is veel te ongeduldig waardoor hij niet op let. We beginnen dus verkeerd, met een naar binnenstebuiten gekeerde bovenkant. Veel gemopper van Wil en mij en Ella zit daar tussen. Gezellig dus…. Het lijkt wel uren te duren, maar uiteindelijk staat ie toch. Alleen gaat er iets fout met het tweede dek, want de luifel kunnen we niet uitzetten, de stang die daar in zit is te kort. Dan maar zonder luifel. June gaat meteen in de bench, die we ook in de tent zetten. Maddy gaat er ook in, maar Darcy loopt te trutten. Ze vindt het maar niets en het duurt even eer zij ook rustig gaat liggen. Fleecedeken er over heen en het is echt heerlijk warm voor de honden. Ik weet het niet met June, ze is niet helemaal in haar hum, bibbert en vanmorgen wilde ze ook niet erg eten en dat is vreemd. Later zal blijken dat ze diarree heeft. Met Darcy gaat het lopen best weer goed, tuurlijk ze is stijf, maar ze zakt niet meer door de poten. De pijnstillers doen hun werk.

Let the show begin

Rond kwart over 10 heet de voorzitter – Harm van Riel – iedereen welkom en de jachthoornblazer openen de show. Maddy is vrij snel aan de beurt. En June en Darcy pas laat op de dag. Ik moet nog even snel naar het secretariaat voor de nummers en het programma. Ik krijg drie plastictassen met aardigheidjes. En we hebben een paar leuke aardigheidjes meegenomen voor de loterij tafel. Ook zie ik Linda van Drunen van de handgemaakte leren hondenriemen, ik heb Maddy een nieuwe éigen leren riem beloofd. Darcy heeft er één, June heeft er één en Maddy moet natuurlijk ook een leren riem van Linda van Drunen, zo hebben ze allemaal dezelfde. Later op de dag koop ik er één met een mooie leren halsband en een messing slipketting. T’is niet goedkoop, maar het is het zó waard, ijzersterk zijn de riemen. De eerste heb ik gekocht voor Jeska en die wordt nu nog gebruikt en is zo’n 15 jaar oud! We zien veel bekenden, erg gezellig en uiteraard zijn Ruud en Annelies er ook met oma, moeder en broer van Maddy. Maddy is helemaal blij wanneer ze haar broertje Guus ziet. Jammer dat twee zusjes van Maddy, Jaylo en Blu, er niet kunnen zijn en een ander zusje Nova is loops.

Keurmeester is mevrouw M. Hutsteiner uit Oostenrijk

Maddy

Maddy is zo in de rui, haar vacht ziet er niet uit ondanks het vele borstelen van Ella en mij en het douchen door Wil. De eerste rondjes loopt Maddy goed, maar tijdens onze beurt loopt ze niet goed. Ze springt en huppelt en bijt in mijn handen. Wanneer ze zo’n bui heeft is er niets meer mee te beginnen. Ik pak haar even streng aan, maar dat helpt niet. Wel laat ze heel goed haar tanden zien en ze laat zich goed betasten door de keurmeester. Ze staat ook best goed voor de keurmeesterstafel, wel met wat hulp van Wil. Hij maakt af en toe een geluidje en zo kijkt ze weer alert. De keurmeester vindt dat ze te dik is en dat beïnvloed haar verschijning. Ze heeft daar gelijk in, ze is zeker 3 kilo te dik. We minderen al met eten, maar die kilo’s zijn er niet één twee drie af. Maddy krijgt een 3 Veel Belovend en daar ben ik best blij mee. Er is ook een pupje van Lennaerts – van de kennel “Grey Classic’s” en zij loopt al als een volleerde showhond in de ring en dat hoeft echt niet van mij op deze leeftijd. Broertje Guus doet het heel goed in de Puppyklasse Reuen, hij krijgt een 1 Veel Belovend. Ook hij springt en danst in de ring en Ruud heeft zijn handen vol aan hem, Guus is een mooie jonge reu van 8 maanden en dat wordt beloond. Later met de verkiezing van Beste Pup wordt hij helaas niet verkozen. Toch heel goed gedaan Ruud en Guus.

June

Eindelijk weer eens concurrentie en dat vind ik echt leuk. We staan met z’n drieën in de ring. Ik vind het echt zo jammer dat er zo weinig gebruikshonden in de ring staan, het zijn jachthonden nota bene. June doet het zo goed in de Gebruikshondenklasse. Ze loopt als een zonnetje, ze staat heel mooi, ze is braaf, laat haar tanden zien en vindt het betasten van de keurmeester prima. De andere twee doen het ook prima en zien er goed uit. Dan zegt de keurmeester dat ze June wat groot vindt???? Ze pakt de meetlat om haar op te meten. “Kom maar op met die meetlat”, denk ik bij mezelf. Want één ding June is zeker niet te groot, ze is rond de 63 cm. En ik heb toch echt wel grotere honden gezien vandaag, heel raar. De keurmeester meet haar op, ze zet de meetlat ruim boven de schouders, ze leest de uitkomst af en wil zo weglopen. Dacht het niet, want nu wil ik wel weten hoe groot ze is. “En”, vraag ik aan de keurmeester. “64 cm.”, mompelt ze. Volgens mij is ze teleurgesteld dat het gewoon onder de standaard is en dat ze ongelijk heeft. Ik vind het wel heel erg wanneer ik dit later op het keurrapport moet lezen, deze flauwekul, want dat is het. Na ons komen twee teven in de ring waarvan de ene toch echt groter is dan June, maar de meetlat blijft ongebruikt.

1e plaats in de Gebruikshondenklas

June krijgt de eerste plaats en ik ben hier zo blij mee. Maar ik krijg een stomp in mijn buik als ik hoor dat ze een Zeer Goed heeft. Wat?? Alle drie de honden hebben een Zeer Goed. We zijn zo teleurgesteld en snappen hier niets van. Ze heeft al jaren geen ZG meer gehad, ze is vorig jaar Nederlands Kampioen geworden en ze is Internationaal Kampioen. Vorig jaar was ze op één na beste teef van de clubmatch en kreeg het reserve CAC CACIB en nu een ZG. Ik had grote verwachtingen, maakte me geen illusies hoor. Maar ze keurde ook op de jachthonden show twee jaar geleden en daar keurde ze goed naar mijn idee en daar kreeg June gewoon een 1 Uitmuntend. Wat kan zo’n keurmeester veranderen zeg. Ik klink nu heel erg als een slechte verliezer en wil dat niet zijn. Ik heb er zelf een hekel aan als handlers veel stampij maken als ze het ergens niet mee eens zijn. Een keurmeester heeft altijd haar eigen voorkeur daar kan ik mee leven. Dat een hond daardoor een lagere plaatsing krijgt, prima. Maar er moet wel volgens de standaard gekeurd worden en June is echt geen ZG hond.

Teleurstellend

Drie veldwerkhonden, die veel of regelmatig jagen, die veel jachthondenproeven doen, ook jachtproeven georganiseerd door de vereniging. En ze doen het goed. Eén hond is nog jong en heeft al veel gehaald en zij is wat licht volgens de keurmeester. Ja logisch, ze is net twee jaar. Deze drie moeten gewoon een streepje voor hebben, altijd! Monique geeft al aan dat dit de laatste keer is en ik zeg ook dat de motivatie wel wordt weggenomen zo. We schrijven altijd in, maar dat gaat volgend jaar veranderen.

Darcy

Darcy doet het prima, ze loopt mooi en staat goed. Ze vindt het alleen niet meer leuk. En als er één hond groot is dan is het Darcy wel, maar de meetlat blijft weer op zijn plek. We zijn heel blij met de tweede plek en Uitmuntend van Darcy. Wil brengt haar voor en dat doet hij goed. Darcy is nu officieel Veteranen Kampioen.

Heerlijke dag

Het is een leuke dag ondanks mijn teleurstelling en dat blijft nog wel even hangen. De keurmeester houdt heel duidelijk van ranke slanke Amerikaanse typen. Is een hond maar een beetje stevig dan valt die buiten de prijzen. Het weer is ook helemaal prima, koud dat wel, maar het zonnetje komt door en blijft verder de hele dag schijnen. Daardoor is het toch wat aangenamer. We eten lekker een patatje en rond 17.00 uur gaan we heerlijk wandelen. Met Monique, Peter en Annelies en Ruud en 10 Weimaraners. Het gaat heel goed en wat een mooi gebied is het hier. Guus en Maddy zoeken elkaar meteen op en rennen en spelen en klieren. Bob van Peter vindt een tak, bijna een boomstam en die moet mee. 12 jaar en dan zo’n zware tak, door de sloot en al, hij houdt het vast. Totdat Peter het genoeg vindt. rond 18.00 uur rijden we weg en de honden liggen in coma in de auto.

zaterdag 1 0ktober 2011

Pupje kiezen

We hebben de foto’s van de teeftjes uitgebreid bestudeerd. Favoriet zijn Esté en Penny, Noa als reserve. Heel gemeen, Ruud en Annelies hebben de bandjes verwisseld, dus alle foto studies zijn voor niets geweest. Annelies wil dat we een bewuste, al is het bewuste er nu wel af, eigen keuze maken, niet bevooroordeeld door eerdere verhalen en ervaringen. We krijgen een eend en duif en doen hier allerlei testjes mee. We spelen met de pups onderling, over het hek waar ze nog niet zo bekend zijn. Het eerste teefje doet het zo leuk met de eend, sleep doet ze perfect, neusje gaat omhoog en wanneer ik haar over het hek til voelt het goed. Maar in stand doet ze het minder. Ik denk dat dit Noa is en dat klopt ook. Pas wanneer we een keuze hebben gemaakt verteld Annelies wie wie is.

Ik pak het tweede teefje en zij voelt heel vertrouwt, een knuffel en lieverd is ze.

De sleep doet ze zo goed, ze is fel en wil steeds weer. Neusje gaat goed omhoog naar de eend die op een kruk ligt. In stand ziet ze er goed uit. Ik heb een heel sterk vermoeden wie ze is. Het derde teefje doet het naar mijn gevoel minder. De sleep doet ze niet zo goed, wel is het een ander spoortje, haar neusje gaat ook niet erg omhoog wanneer de eend op een kruk ligt. Wel pakt ze de eend fel vast, wanneer ik de eend weg wil halen gromt ze. Ik schrik en trek, helemaal fout, mijn hand terug. Ik herstel snel en pak alsnog de eend af. Wel is ze heel alert, nieuwsgierig, lief. In stand staat ze heel mooi, alleen is ze wat stijl. Prachtig vrouwelijk hoofdje, mooie kleur. Ook bij deze heb ik een heel sterk vermoeden wie ze is. Het laatste teefje, een heel mooi teefje. In stand staat ze mooi, mooi hoofdje, mooie kleur, alles is mooi, lief ook, iets af tastender. Met de proefjes met de eend en duif doet ze het niet zo goed. Heeft geen drive om te zoeken. Is voorzichtig, moet echt even wennen wil ze wat gaan ondernemen.

De keuze gaat wat mij betreft tussen teefje één en twee.

Twee voelde echt meteen vertrouwt en ik heb een goed gevoel bij haar. Teefje één is ook heel leuk, exterieur is beduidend minder, ze is erg speels en enthousiast en met het wild zit het ook meer dan goed. Het wordt teefje twee en wie is zij? Blauw of te wel Penny. Dacht ik wel. Mijn vermoedens over de teefjes zijn juist, één is Noa (aqua), twee blauw, drie Esté (rood) en vier is Vicky (roze). We hebben geen twijfels meer, het is goed. Ik bel mijn moeder op en zij is ook helemaal blij. Na de keuze komt alle spanning eruit en begin ik te huilen. Erg hè, maar ik kan er niets aan doen, we hebben zoveel meegemaakt de laatste twee maanden. Annelies en Ruud staan erop dat we blijven eten, het is weer heel gezellig, Penny ligt de hele avond bij pa op schoot en we zijn weer laat thuis. Maandag gaan we het pupje halen. Nu nog de naam kiezen. We hebben nog over: Meadow, Maddison, Lone en Elin.

Vrijdag 1 oktober 2010

Fazanten

ik bn weer een keer naar 1 van mijn favoriete plekjes geweest.

Om te kijken of er nog fazanten waren. Ik ben er een tijdje niet geweest, de reden weet u. Normaal train ik hier vaak ter voorbereiding op veldwedstrijden. Het is een groot gebied. Van het voorjaar waren er aan de kant van de molen best veel fazanten. Eerst was het te nat en zaten ze veel in het riet, maar ik zag toen niets van het voorstaan en de loop. Dat schiet niet op. Later toen het droger werd, zaten de fazanten gewoon weer op de weilanden. Ik mag er niet lopen, dus het is oppassen geblazen. Heel vroeg er heen gaan en de omgeving in de gaten houden. De laatste keer, had ik het gevoel dat ik in de gaten werd gehouden, dus ik maakte dat ik wegkwam. Mijn fantasie gaat dan altijd een beetje met me op de loop en haal me van alles en nog wat in het hoofd. Dit zou zo wie zo de laatste keer zijn, want de vogels gingen snel broeden. Van het voorjaar was het met het veld bij de windmolens slecht gesteld. Alles was gemaaid en er was geen fazant meer te vinden, bovendien was er teveel bedrijvigheid.

Hoe staat het er nu voor.

Ik was aangenaam verrast toen ik zag dat het weer aardig begroeid was. Dit gaf hoop. Er was ook een jachthaven aangelegd, ik vond dit zo erg! Op die plek kon je zo heerlijk lopen, door het ruigte en hoge riet, dan weer waterplassen en veel fazanten. En nu liggen er boten en staat er een clubhuis. Maar het viel me mee, ik had het erger verwacht. Ik zette mijn auto bij de jachthaven neer. De honden hadden er al helemaal zin in. Vooral June, die kent de plek zo goed. Darcy had ik ook meegenomen. Ik kwam er tenslotte niet om te trainen. Het was frisser dan ik dacht, de zon was weg en er stond een straffe wind. June had er meteen zin in en Darcy ging haar achterna. De heuvel op. Ik zag dat June al vrij snel tekende. Het zal toch niet, dacht ik….en ja hoor daar stond ze. Ik er naar toe, maar June’s hoofd kwam al overeind, dus niets dacht ik. Ik liep verder, Darcy liep mee, ook had ik mijn camera mee.

Even later zag ik dat ze weer naar die plek ging en voor ik het wist, dook ze het bosje in

Ik hoorde wat gepiep. Potverd…mompelde ik, en zag dat ze een konijn te pakken had. Het piepte nog en June liep er mee weg, staart huizen hoog. Ik snel naar Darcy, want die moet dat konijn niet te pakken krijgen, ook snel om me heen gekeken, gelukkig liep er niemand. Ik wil geen gezeik hebben. Het konijn moet ziek zijn geweest, anders krijgt ze het niet zo snel te pakken. Konijntje ging en niet eens vandoor. Later zag ik ook dat het een bebloede neus had, wat vaak op die bloedziekte doet vermoeden. Ben even de naam kwijt. Ik zei tegen Darcy dat ze moest zitten en blijven. Toen riep ik June naar me toe en ze kwam meteen en gaf het konijn keurig aan mij. Ik heb het haar nog een keer laten apporteren en dat ging prima.
Ik deed het konijn in een zak, want het zag er verder prima uit. Gelukkig stond mijn auto vlakbij geparkeerd, dus ik bracht broer konijn naar de auto. Darcy bleef al die tijd keurig zitten. Tegen June zei ik ook dat ze moest zitten, maar dit ging niet helemaal goed. Ik had mijn jachttas in de auto en daar ging het konijn in. Als ik het konijn ergens in de natuur neerleg, blijft June het apporteren. En als ik het in een zak doe en meeneem is het goed. Ik liep weer de heuvel op, daar waar Darcy nog steeds zat, de schat. June is ook zo’n donderstraal. Ze ging naar de plek terug waar ze het konijn gepakt had, rook er nog wat en toen rende ze weer naar de auto, ook daar zag ik haar snufferd in de lucht gaan en toen rende ze weer mijn kant op. Nou dit begon lekker.

We liepen verder, June had er zin in, verkende het veld van links naar rechts op zoek naar fazanten.

Darcy ging een beetje haar eigen gang. June luisterde best aardig, dat was mooi. Op de hellingen was het knap ruig, veel brandnetels ook. Zo liepen we verder, ook kwamen we op een stuk uit, waar ze toch weer hadden gemaaid, shit. En ze waren nog niet klaar, zo ver was wel duidelijk. Ik liep richting de zuivering, tot nu toe niets. Bij de zuivering was het kaar, hier zat echt niets. Dat weet June ook, zij liep al naar het hek van de zuivering, want ze weet achter het hek, heeft menig haan haar regelmatig uitgelachen: “Ha, je kan toch niet bij me komen”. Er was een tijdje een gat in het hek en June had dit al vrij snel gevonden en toen was ze wel aan de andere kant van het hek. “Shit”, moet de haan gedacht hebben. Het gat is gedicht, allang, maar June gaat er toch altijd nog even heen, je weet maar nooit. Darcy en June liepen beide naar het water, de kanten waren helemaal begroeid. Van al dat rennen krijg je dorst. We liepen weer verder, ik wilde nog even in de hoek kijken, daar konden ze ook nog wel eens zitten. Ik zag dat June in de vieze sloot stond, STOND. Uit zich zelf! ze had het dus echt warm, alleen jammer dat de sloot niet erg schoon is. June liep het ruigte in de hoek in, Darcy ging daar ook in. Niets te vinden. Eigenlijk wilde ik even naar de andere kant lopen naar de grote waterplas, daar is het water schoon en kunnen ze goed drinken. Maar zover kwam ik voorlopig niet.

In het midden ligt een strook groen en dit was spannend, dat had ik al snel door.

Eerst stond June lichtjes voor langs de kant. Want het rook er erg spannend. Alleen was het een en al hoge brandnetels. Maar als het spannend is, dan weerhoudt dit June niet om er in te gaan. Darcy had al snel zoiets van, ga je gang. En daar stond ze, een paar keer prachtig voor. 1 keer zo overtuigend, dit kon niet anders dan raak zijn. En dat was het ook. Er vlogen 3 fazanten op. 2 vlogen weg, maar 1 had meer moeite. Ik hoorde gepiep. Oh nee, dacht ik. Maar de fazant kon zich prima redden, hij vloog een boom in. Later zag ik dat het een jonkie was, zijn veren waren aan het doorkomen. June had het niet meer, blaffen! Ze was vreselijk gefrustreerd. Ze kon er niet bij, blaffen, tegen de boom opspringen, niets hielp. Uiteindelijk vloog ook deze fazant er vandoor. Later had ze hem weer opgespoord, of zijn broer, dat kan ook. En Darcy waar was zij dan. Roepen en roepen, geen Darcy. Even later zag ik haar gelukkig. Darcy wist niet wat ze meemaakte, de fazanten vlogen om haar oren, die reactie van haar, mooi. June had veel succes daar, ze heeft mooi werk laten zien en ze was het nog niet verleerd dus. Was ik ook niet bang voor hoor. Nu echt naar het water, er was moeilijk bij te komen, omdat er beschoeing stond. Dus ik ben er toch maar helemaal omheen gelopen, ik weet een plekje waar ze heerlijk in het water kunnen staan. Alleen moet ik June goed in de gaten houden dat ze niet het terrein van de manege oploopt, want ook daar wil een fazantje nog wel eens rondlopen en geef ze eens ongelijk met al dat graan. De beide damen hebben even heerlijk in het water gepoedeld.

Ondertussen was het al laat en het werd tijd om naar de auto te lopen.

Maar we waren best een eind weg, dus dat werd nog een hele tippel. Op de weg terug, aan het water stond June weer voor. Ik dacht dat het een eend was, maar ik zei niets en liep er naar toe. Vloog er toch weer een fazant op. We hebben grotendeels langs het water gelopen, dit ging sneller. Af en toe liepen ze in het water of gingen nog even een steiger op. Ik kon het toch niet laten om weer naar boven te lopen. Een hele klim. Even daarvoor hoorde ik heel veel sirenes en nu vloog er een trauma helikopter. Ik wilde kijken of ik wat kon zien. Niet dus. June bleef doorjagen, Darcy deed het rustiger aan. We liepen weer naar beneden. Vlakbij de jachthaven dook June het ruigte in langs het water. Was het wel veilig daar? Ach laat maar gaan en ja hoor daar vloog er weer 1 op. Het kon niet op. Eindelijk waren we bij de auto, toch moesten de dames nog even naar voren lopen, je weet maar nooit…..Helaas moest ik omrijden, want er was dus toch dichtbij, een ernstig ongeluk gebeurd.
We waren pas tegen 19.00 uur thuis, de honden sliepen in de auto en ze hebben het heerlijk gehad. Darcy heeft ook genoten.