Zondag 28 januari

Veel fazanten in Zwaanshoek en ik probeer wat te trainen.

Maandag 29 januari

Waar zit hun verstand?

We gaan naar Langevelderslag de duinen in. Omdat Maddy best braaf was op de trimbaan afgelopen zaterdag, gok ik er ook nu op dat ze niet of weinig zal graven. Dus Blaine krijgt de teletac om i.v.m. met springen tegen vreemden. Al snel komen er 2 vrouwen aan zonder hond en dan is het oppassen geblazen. Ik zie dat één vrouw al een beetje wegduikt en dat is interessant voor Blaine. Ik zie haar hoofdje al omhoog gaan en besluit om te drukken voordat ze echt gaat springen. Ze geeft een piep/grauw van schrik.

Agressie

“Uw hond blaft wel erg agressief”, zegt de wat bange vrouw. “Mijn hond”. “Ja uw hond”. “Helemaal niet”, antwoord ik en snap er helemaal niets van. Wat bedoelt ze nu? Ik hoor haar nog zeggen “doet ie anders nooit zeker”. Oh ik haat dat en roep nog dat ze er niets van snapt. Ik ook effe niet maar dat terzijde. Heeft ze gehoord dat de honden even daarvoor aan het klieren waren, ze maken dan veel kabaal. Ineens gaat het lichtje branden, zij zag die piep aan voor agressief blaffen. Echt waar, waar zit hun verstand!!

GG b

Ja ook vanavond gaan we naar de Gehoorzaamheidstraining, al is de verleiding heel groot om niet te gaan. Het heeft overdag helaas geregend, dus het veld is nat. Afliggen hoeft niet van de trainer, wel oefen ik zelf met afliggen tijdens de training. Rustig en zonder druk, maar ze liggen is liggen en gelukkig gaat het steeds beter. Zelfs appèl op afstand doet ze goed, af, zit, af, zit.

Dinsdag 30 januari

De laatste paar dagen was Maddy niet lekker, ze wilde zelfs niet eten en dit komt zelden voor. Het waren haar darmen, Blaine had er ook al last van. Zij kan niet meer gewicht verliezen, voor Maddy is het niet zo erg. Maar ze hoeft geen buikpijn te hebben. Ik geef een paar keer een maagtablet en ik heb zondagavond een kwart pijnstilling gegeven. Gelukkig heeft ze vandaag weer honger en eet ze goed. Wel is ze nog iets minder actief met rennen tijdens het wandelen.

Woensdag 31 januari

Een inktzwarte dag

Om 18.00 uur krijg ik een telefoontje van Annelies en ik hoor meteen dat er iets is. “Suzy”, vraag ik. “Liaan Suzy is dood”. De grond verdwijnt onder mijn voeten en ik vraag hoe en wat is er gebeurd. Suzy is aangereden door een auto en op slag dood. Annelies verteld dit alles huilend en wanneer ze klaar is met haar verhaal barst ook ik in huilen uit. Daarom stop ik er nu even mee en probeer morgen meer te vertellen. Het is nu te erg en te vers.

Jachttraining, lees meer.

Donderdag 1 februari

Beelden van Suzy

Steeds zie ik Suzy voor me, dood liggend op de weg en dat begint ’s morgens vroeg al. Onderweg naar mijn werk stromen de tranen over mijn wangen en ben bijna van plan om terug naar huis te gaan. Maar ik weet dat wanneer ik thuis werk er niet veel uit mijn handen komt. Dit gebeurt op mijn werk ook niet, want we moeten even een beetje bijpraten en ons verdriet delen. Er zijn nogal wat collega’s op de afdeling met ernstig zieke partners.

Fazanten

Het is koud, koude wind en het kan bijna niet, maar het is nog natter en modderiger. Op een aardig droog stukje groen met veel riet, vliegt de één na de andere fazant op. Vijf stuks tel ik er en de honden hebben niet voorgestaan, hoe krijgen ze het voor elkaar.

Vrijdag 2 februari

Beelden

Steeds zie ik Suzy voor me, vrolijk kwispelend komend uit het bos en zo wordt ze aangereden en is vrijwel op slag dood. Ze raakt waarschijnlijk met haar hoofd de auto en is vrijwel op slag dood. Dit werd later verteld door een automobiliste die het allemaal zag gebeuren. Het doet zo’n pijn, nu ik dit op schrijf, komt het weer zo hard binnen. Lieve, mooie Suzy, zo jong mag je toch niet aan je einde komen, op deze manier. Gek word ik van de beelden. Suzy zou ook bij ons komen wonen, omdat Annelies eigenlijk geen twee honden mogen hebben. Al zag ik al aankomen dat dit een moeilijk verhaal zo worden. Suzy was al zo gehecht aan Annelies en Ruud, al bestreed Annelies dit pas nog. En in gedachten zag ik haar al een opvolger worden van Maddy. Ik zag het wel zitten om een nestje met haar te fokken, Annelies en ik hebben het er nog over gehad. Weg, alles weg, toekomst dromen weg, maar vooral Suzy weg. Het zat haar niet mee in haar korte leventje en ik kan er niets aan doen, dan me toch een beetje schuldig voelen. Haar eerste baasjes bleken niet diegenen te zijn die ze pretendeerden te zijn.

Wat een verdriet hebben Annelies en Ruud nu en wat gaan ze haar missen, het is te erg.

Rust zacht lieve Suus, teefje met het gele bandje.

Zaterdag 3 februari

De kruk

Blaine is gek op mijn moeder, wanneer zij er niet is gaat ze altijd met haar voorpoten op het krukje bij de keukendeur staan. Zo kan ze mooi naar buiten kijken om te zien of mijn moeder er aan komt. Ook hoort ze altijd als eerste de poort, ver voordat ik het hoor. Ze weet dat mijn moeder dan thuis komt en wil snel naar buiten om haar te begroeten en vaak mag ze iets van de boodschappen mee naar binnen nemen. Zij maakte al gebruik van het krukje toen ze nog een hele jonge hond was, alleen zag ze in het begin niet veel.

Trimbaan

Blaine krijgt de teletac om, vooral voor in de auto. Zij reageert heel erg op Maddy, wanneer Maddy piept gaat Blaine krijsen. Maddy piept echt niet vaak, maar de trimbaan heeft een speciaal plekje in haar hart. De honden weten precies waar we heen gaan met de auto. Blaine krijst, ik druk op het knopje, ze piept en ik heb haar niet meer gehoord. Ideaal. Op de trimbaan komen we geen trimmers tegen, dus hier heb ik de teletac niet kunnen uit proberen.

Maddy

Ze is heel braaf en graaft niet, wanneer ik roep komt ze. Op het eind gaat het toch mis en komt ze niet wanneer ik roep. Ik ga haar zoeken en vindt haar snel in een hol natuurlijk. Ik kan haar aardig snel aanlijnen en ze krijgt de teletac om. Ik wacht tot ze weer gaat graven en roep “nee” en nog een keer “nee”. Geen reactie en ze luistert niet, ik druk op het knopje en ze komt onmiddellijk uit het hof en heeft daarna niet meer gegraven. Heerlijk.