Zondag 21 december
Kerstshow
Een heugelijke dag, mijn broer wordt 50 jaar en Maddy wordt beste van het ras in Wijchen tijdens de kerstshow. Super doet ze het, wel is ze weer een paar keer ondeugend en springt ze hoog tegen me op, gelukkig geen telgang. Het lopen gaat super, het staan kan af en toe beter. Ricky Lochs-Romans is de keurmeester, een echte ras specialist. In de erering zijn we snel klaar helaas en dan moeten we heel snel naar huis rijden om pannenkoeken te eten met broer, vriendin en 2 neefjes bij Hans en Grietje in Noordwijk.
Maandag 22 december
Geen GG-training, we hebben vakantie tot 5 januari.
Dinsdag 23 december
Ik neem een dummy mee voor een paar oefeningen. De twee honden hebben er zin in, ik laat ze zitten en Maddy mag eerst zoeken en apporteren, geen probleem. Op een ander plekje doet June hetzelfde. We lopen over het laarzen/stuiverpad, midden door de duinen. Ik probeer nog een apporteer oefening met Maddy, maar dat gaat moeizaam. Maddy heeft andere zaken aan haar hoofd en vliegt weer door de duinen. Gelukkig is June er en zij zoekt en brengt de dummy’s wel. Nu moet Maddy echt een apport doen, ze zoekt echt maar niet goed genoeg. Met mijn stomme kop maakt ik June los en zij zoekt meteen naar de dummy en vindt het. Zo blijft Maddy met een lege bek achter. Daarom doet ze het daarna niet nog een keer, ze blijft heel lang weg en het is al donker. Wanneer we weer op het pad zijn lijn ik Maddy aan en even later June ook.
Plastic zak
Dit waait uit mijn jas, het is mijn konijnenzakje voor wanneer de honden een dode konijn vinden. Het waait weg en het waait snel weg, want er staat nog steeds veel wind. Ik kijk waar het naar toe gaat en loop die richting op en zie het in de stuiken liggen. Oh dit kan June wel halen, ze rent er naar toe en gaat dan naar rechts. Nee June je moet naar links, ze loopt achter de bosjes waar het zakje is en gaat dwars door de bosjes. Oh jee, als dit maar goed afloopt, het is donker en ik ben bang voor haar oog. Maar wat doet ze? via de bosjes – het had echt eenvoudiger gekund, maar dat terzijde – komt ze aan de voorkant uit bij het zakje. Het blijkt hoger te hanger dan ik dacht en June moet springen, maar ze heeft het en brengt het naar me toe. Mijn mooie, lieve, trouwe June.
Woensdag 24 december
Vandaag wandelen in Katwijk met Hen, June bedelt voor kaas en Maddy is veelal weg, maar ze houdt ons in de gaten. ’s Avonds loopt ze een heel klein beetje mank, dit zie is steeds in de avond, hmm.
Donderdag 25 december
Ik vraag of Wil meegaat, anders kan hij ook geen kant op zonder hond. We rijden naar Nieuw-Vennep en zijn er zo, we zijn de enige, niemand wandeld zo vroeg met zijn hond op eerste Kerstdag. We komen voor de fazantjes, maar dat duurt even. “Nou waar zijn die fazanten”, vraagt Wil. Tja, ik kan ze niet uit mijn hoed toveren. Het is nat, veel plassen en helaas regent het flink. Even later hebben de honden twee fazanten gevonden, Wil ziet er ook nog twee in de verte. De motivatie zakt door het slechte weer, niet bij de honden, maar bij mij.
Vrijdag 26 december
Alles is weg!!
Een onaangename verrassing. We rijden naar Berkel en Rodenrijs, Wil is ook mee en is hier nog nooit geweest. Wanneer ik de auto parkeer bij het natuur-/industriegebiedje begint het heel hard te regenen, even wachten maar. We kunnen natuurlijk even het terrein oprijden en wat zie ik? Alles is weg, echt alles. Ze hebben alles gerooid, er staat geen struik meer alleen kaal zwart grond. Jeetje wat een ellende, weer een mooi trainingsgebied met fazanten weg. Ik hou niet veel meer over zo, Nieuw-Vennep zijn ze bezig, Nootdorp en nu hier. Dit heeft geen zin en we besluiten naar een ander natuurpark te gaan. Toch wil ik nog even aan de andere kant kijken, hier is het nog wel ruig. Maar Wil ziet het niet zitten, hij ziet weer overal beren op de weg. Ik mag de auto niet voor een hek neerzetten. “Het is een kinderdagverblijf pa, het is tweede Kerstdag, er komt niemand nu hier”. “Je weet maar nooit”, krijg ik als antwoord. Zucht. Laat maar gaan, ik ga hier nog wel een keer alleeen naar toe. Inmiddels is het droog en we rijden naar Bleiswijk, Maddy gaat meteen helemaal los en luisteren is niet haar doel. Jagen, konijnen zoeken, dat is het plan. Gelukkig is het nog niet zo druk met trimmers en mountainbikers. June kent het hier goed, we hebben hier veel getraind saampjes. De honden hebben het enorm naar hun zin en de baasjes ook, alleen jammer dat het zo modderig is en dat ik één keer uitgegleden ben :-).
Ziekjes
Het verkoudheidsvirus is al een paar dagen bezig om mij ziek te krijgen en het gaat aardig lukken. Ik word steeds beroerder, koud, vreselijk hoesten, verhoging, kortom ik heb vakantie en weer geveld door een griep.