Zondag 11 november 2012
Gemist?
Niet zo veel merk ik. Nog steeds dezelfde oefeningen, weinig variatie en nog steeds geen wild. De honden die ondeugend waren zijn het nog steeds en de honden die het goed deden, doen het ook nu goed. Al is Balda er niet bij vandaag jammer genoeg. Wel zie ik dat Jule, de Heidewachtel, vorderingen maakt en dat doet me plezier. Zijn baasje is ook serieus bezig. En nog steeds zie ik vaak Gaius voor mijn ogen, ik mis hem erg en kan het nog steeds niet geloven dat hij er niet meer is. Vorige week is zijn baasje langs geweest, maar toen was ik er niet.
Negatief of kritisch
Beetje wel, ik heb het gevoel dat we er niets bij leren en stil staan, dit moet volgend jaar echt veranderen. Ik verveel me gewoon, we houden ons wel bezig hoor Maddy en ik, af-liggen, staan, vast, apporteren, al dat soort oefeningen. Maar op een gegeven moment houdt dat ook op. Ik ben ook een beetje verwend door twee jaar les gehad te hebben van Ruud en maakt zijn oefeningen altijd gevarieerd en daar ben je constant bezig.
Gaan de oefeningen dan zo goed?
Goed is een groot woord, het gaat aardig. Een apportje halen, blijven zitten, terugbrengen, zittend afgeven, daar markeert het best nog aan. Maddy blijft keurig netjes zitten, tot ik ‘apport’ zeg. Ze rent er meteen naar toe en brengt het ook naar me toe. Bij het eerste apport zeg ik niets en dat had ik wel moeten doen, want vlak bij me gooit ze de dummy neer en gaat met haar neus de luchtjes achterna. Bob maakt haar weer attent op de dummy en dat helpt, ze geeft het net niet zittend af. De tweede keer maakt ze een ere rondje, kan ook niet anders na een week aan de riem. Wel geeft ze het zittend af. De derde keer gaat het heel goed, wel reageer ik iets te traag om de dummy op te vangen, ik zeg dit ook. “Ze kan het natuurlijk ook langer vasthouden”, zegt Bob. Tsja!
Laatste les
Volgende week is de laatste les en daar ben ik niet rouwig om. Volgend jaar nieuwe trainer, nieuwe kansen. Half januari begint het feest weer.
Zondag 28 oktober
Gehoorzaamheid bij Wim
Best een leuke training, afwisselend ook, maar nog steeds te veel gehoorzaamheid naar mijn zin. Bij Wim weer veel gehoorzaamheid oefeningen, hij brengt het wel leuk en brengt veel variatie in de oefeningen. Maddy volgt goed, niets te klagen. Nog steeds met snoepjes, maar ik probeer het steeds verder af te bouwen. Het af-liggen gaat steeds beter, wel doe het in mijn eigen tempo. Ik wil voorkomen dat ze de oefening zelf opheft.Ook doen we een oefening met draaien om je eigen as, linksom en rechtsom. Leuk! rechtsom gaat prima, linksom vergt wat oefening en moet nog even met een koekje. Wim wil Maddy even hebben om het te proberen, Maddy gaat mee maar vindt het niets. Ik wil naar mijn baasje! zeggen haar grote ronde ogen.
Apporteren bij Bob
Maddy heeft niet veel zin in de dummy, de luchtjes op de grond zijn veel interessanter dan dat groene ding. Ze pakt het even, maar laat het heel snel weer los, geen interesse. Niet goed natuurlijk, maar wat doe ik er aan. Thuis ging het heel goed, het bekende verhaal, zelfs zittend afgeven. Bob is weer van het apporteren en hij zoekt de veilige weg door naast het voetbalveld te staan. De honden kunnen nu geen kant op. Bob is weer streng, niet inspringen, goed halen, goed afgeven, bla diebla. Halen doet ze de dummy wel, maar zittend afgeven niet. Ik krijg weer een relaas over het geven van koekjes. “Ze laat het vallen omdat je een koekje geeft”, zegt Bob. “Nee, want ik heb helemaal geen koekje in mijn hand en die heeft ze ook niet gehad”, antwoord ik. “Wanneer geef je een koekje”, vraagt Bob. “Als ze een oefening goed heeft gedaan natuurlijk”, antwoord ik. “Kan je niet beter een koekje geven wanneer je helemaal klaar bent met de oefening, je geeft pas een koekje wanneer je weg loopt”. “Ik ben het daar niet mee eens”, zeg ik tegen Bob. “Ik vind dat ze beloont moet worden meteen na het moment dat ze iets goeds heeft gedaan”. “Als ik pas later een koekje geef weet ze echt niet meer waarom”. “Dat denk ik wel”, zegt Bob. “Denk er maar eens over na”. Zal ik dat doen? Same old story, wat is nu het probleem? Ze blijft zitten, 10 tellen. Ze haalt de dummy, brengt het naar me toe, alleen geeft ze het niet zittend af. En dan veel van de andere honden, die gaan er vandoor en het duurt een eeuwigheid eer ze terug bij de baas zijn. Dat is fijn. Maddy is één van de weinige honden die gewoon terug komt, Balda natuurlijk zij doet het super. Bébé doet het ook prima, evenals de zwarte Labrador en Djuke doet het ook goed, verder is het lang leve de lol. We doen de oefening nog een keer, maar het wordt er niet beter op, ze heeft veel interesse in de luchtjes om haar heen.
Een beetje ondeugend
We gaan weer volgen bij Wim en steeds gaan er een paar apporteren bij Bob. Maddy ziet iets interessants op een paal liggen. Het is een dummy in een konijnenvel, ‘hé maar dat is leuk’. Ze springt omhoog en pakt het ding, dit is niet de bedoeling natuurlijk en het kost moeite om haar daar vanaf te houden. Wim vindt het mooi geweest en we gaan met z’n allen naar Bob. Bob vraagt wie wil? “Ja, ik wil nog wel een keer apporteren met Maddy, we hebben het nog niet voor de tweede keer gedaan”. “Ik ook niet”, zegt de Vizlaman. “Hè, er zijn toch al een aantal geweest?” “Nee joh geintje”, zegt hij. Bob staat nu aan de andere zijde van het voetbalveld, nu kan Maddy er vandoor als ze zou willen. Bob gooit de dummy, Maddy wacht 10 tellen en dan mag ze gaan, ze rent naar Bob, pakt de dummy en rent naar mij toe. Halverwege zie ik in een split second haar hoofd naar rechts kijken, oh jee Maddy gaat er ook vandoor flitst het door me heen. Wat doet ze nu? ze rent niet een rondje om de andere honden heen, maar ze rent meteen richting de paal waar de dummy met de konijnenvel erop ligt. Wat een boef! met een noodvaart pakt ze de dummy en komt mijn kant uit. Ze staat stil, ‘wat doe ik? hou ik het velletje nog even voor mezelf of ga ik naar mijn baas?’. Ik ren naar achteren en ren naar de andere zijde van het voetbalveld, daar waar de honden geen kant opkunnen. Maddy wikt en weegt. “Maddy, hier, kom maar hier”! ik moet alles uit de kast halen om haar bij me te krijgen. Het lukt, ze komt mijn kant uit en ze geeft het nog zittend af ook! ‘Heb je het gezien Bob?’, is mijn gedachte, ‘zittend afgegeven’. Ja hij heeft het gezien en vindt het een goede ruil. “Ik zag het gebeuren”, zei ik tegen Bob. “Waarom ben je dan hier gaan staan, dan hadden we beter bij het veilige gedeelte kunnen staan”, antwoord Bob. We begrijpen elkaar verkeerd Bob en ik. “Niet van te voren! toen ze halverwege mijn kant op kwam”.
Yeah rennen!
Op een grote afstand gooit Bob een dummy neer, de hondjes moeten dit markeren. Bijna geen hond doet dit hoor, da’s nog te moeilijk. Maar ik vind dat Maddy aardig in de buurt komt, al zeg ik het zelf, alleen is de afwerking minder, maar daar later meer over. Eerst rent Anna naar de dummy, alle honden zijn enthousiast en dat mag ook wel eens gezegd worden, Anna ook en ze rent bijna naar haar baasje toe. Bijna, want dan gaat het mis en gaat ze er lekker vandoor. Langs de andere honden en maar rennen, leuk dat ze het vindt! en het duurt even eer haar baasje haar te pakken heeft. Dan de Vizla, wij aan de kant houden onze adem al in want nu wordt het echt feest. Dat klopt! de Vizla haalt de dummy en dan is het lang leve de lol. Wat een toestand zeg, het duurt heeeel lang eer zijn baas hem te pakken heeft. Lola de Labrador is niet veel beter, ze gaat zelfs nog even aan de haal met de Vizla. Dan een paar goede hondjes, Bébé doet het voortreffelijk zoals altijd, de andere zwarte Labrador ook en Djuke ook. Dan weer even lol met Juul de Heidewachtel. Hij gaat gewoon naar een andere hond heen, stelt zich onderdanig op en biedt de dummy aan. De schade blijft beperkt, want even later heeft zijn baasje hem weer in handen. Maddy is aan de beurt, ze markeert goed, loopt alleen om de band heen en moet even kijken waar de dummy is. Ze pakt het en rent terug. ‘Hé wat kom ik nu op mijn pad tegen?’ vraagt Maddy zich af. ‘Een grote zwarte autoband mét touw, maar dat is leuk! veel leuker dan deze dummy’. Maddy laat de dummy vallen en trekt en bijt aan het touw, ze sjort eraan en trekt zo hard dat de band zelfs een stukje opschuift. Daar sta ik dan als baasje voor janjoker. Van ellende zakt mijn hoofd naar voren, hoe los ik dit nu op? De omstanders vinden het prachtig en lachen zich rot. Het is ook heel komisch. Wim komt te hulp en loopt naar Maddy, hij pakt de dummy en gooit het weer op. Gelukkig pakt ze het en nu brengt ze het wel naar me toe, zittend afgeven? Bijna. Balda rent als een speer naar de dummy, komt terug en geeft het heel mooi zittend af aan Steef. Arjan komt even kijken en geniet mee van de prestaties van Balda.
Tweede ronde
Het is nog geen 11.00 uur, Bob en Wim wagen nog een rondje markeren. Hetzelfde verhaal, zelfde hondjes gaan aan de run en dezelfde hondjes brengen de dummy wel goed bij de baas. Maddy blijft even stilstaan bij de autoband met touw, ik roep meteen: “hier” en dat helpt want ze komt, hoe ze het afgeeft ben ik geheel vergeten.
Erwtensoep en roggebrood met spek
11.00 uur stopt iedereen en is het verzamelen in de kantine om even stil te staan bij het gedachtengoed van de Hubertus viering. Ko de voorzitter vertelt het verhaal en waarom we bij elkaar zijn. Daarna laten we het ons allemaal heerlijk smaken, zelfgemaakte erwtensoep met worst, heerlijk.
Zondag 21 oktober 2012
Maddy brengt de boel aan de gang
Voor de training laat ik Maddy nog even uit in de duinen van Waaldorpse Vlakte. Ik zie een groepje mannen staan, ook voorjagers bij Hubertus, en hun honden lopen los. Maddy ziet ze en gaat liggen, klaar voor een aanval. Ze rent naar de honden en even later krijgt ze het voor elkaar om ze allemaal te laten rennen en spelen. Ik loop aan de andere kant van het watertje en wil nog verder lopen, stil staan kan ik straks nog meer dan genoeg doen. Maddy ziet dat ik verder loop en daar komt ze aangerend hoor, richting mij met een hele sliert rennende honden achter haar aan.
Bob is er niet
En ik denk dat dit de reden is dat de training vandaag meer weg heeft van een Gehoorzaamheidstraining dan een jachttraining. We hebben gevolgd op allerlei mogelijke manieren. Ook met zit en af erbij. Wel gaat het af-liggen gelukkig weer beter, maar weer wordt ze belaagt door een andere hond wanneer ze af-ligt. Dat gaat natuurlijk niet expres, maar ik baal er wel van omdat het zoveel moeite kost om haar te laten blijven liggen. Ik denk dat het natte gras de reden is voor het slechte af-liggen, maar ook de belaging van de Ridgeback op het EG-A examen van de Gehoorzaamheidstraining. Sindsdien gaat het niet goed meer.
Zittend afgeven
Yeah eindelijk geeft ze een dummy zittend af, wel een paar keer. Ik moet er wel voorzichtig mee zijn, want de interesse in de dummy is zo weer weg. We doen wat los/vast oefeningen en het gaat best aardig. Maddy heeft meer belangstelling voor de dummy, met korte oefeningen is dit wel eens anders geweest. Normaal drink ik wat na de training, vandaag niet Maddy en ik zijn meteen naar huis gegaan.
Zondag 14 oktober 2012
‘Achtje’
Best een leuke training, met van alles wat. Gehoorzaamheid en apporteren. We worden weer in twee groepen getraind. Bij Wim gaan we voor het eerst het welbekende ‘achtje’ doen. Volgen langs paaltjes die opgesteld staan in de vorm van een ‘achtje’ of zandloper. Dit houdt in dat er twee binnenbochten en twee buitenbochten zijn. Deze oefening gaat prima. Het afliggen, is nog zo zo. Ik kan nog niet op afstand staan helaas, maar dat komt wel weer.
Rennen door andere groepen
Bob moet steeds verplaatsen, want er zijn nogal wat honden die er vandoor gaan wanneer ze een dummy moeten apporteren. Die rennen door de groep met de oudere honden en dat vinden ze niet fijn. Het zijn simpele apporteer oefeningen, die we al doen sinds ze een klein pupje waren. Af en toe flap ik er iets uit, wat ik toch wel wat tactischer had kunnen brengen. “Je gebruikt toch wel de lange lijn”, zeg ik tegen de eigenaar van de jonge Vizla. Dat doet hij niet, het komt niet eens in hem op om er één mee te nemen. De jonge Vizla haalt de dummy helemaal niet en brengen is hij al helemaal niet van plan. Rennen wil hij en dat doet hij ook, hij komt maar niet terug. Bob vindt dat ik maar moet komen, dan kan ik de oefening doen. “Lekker”, zeg ik tegen Bob, “met een rennende Vizla”. “Ach hij is nog jong”, antwoord Bob. “Maar Maddy is ook nog jong, ze is net een jaar”. Volgens mij vergeten ze dat af en toe. Ik heb me zorgen voor niets gemaakt, want ze stoort zich gelukkig niet aan de Vizla en komt de dummy brengen. Ik kan het nog net opvangen en dan laat ik haar zitten. “Dit moet beter”, vindt Bob. Hij vindt dat ze het nu zittend af moet geven. Ik vind dat iets minder en heb zoiets van ‘dat komt wel’.
Los en vast
Nog een apporteer oefening, Maddy zit los naast me, Bob gooit een dummy neer en ik tel tot tien eer ik “apport” zeg, ze rent naar de dummy en brengt het naar me toe. Weer gaan er een aantal honden vandoor. Het kost zoveel tijd dit. Wat wel opvalt is dat de eigenaar van de Vizla de lange lijn gebruikt die er ligt. Kijk zo kan het ook. Met een andere oefening volg ik met Maddy en Bob gooit een dummy neer, Maddy moet het op mijn commando: “vast” pakken, ik loop door en Maddy heeft nog steeds de dummy in de bek. Ze doet het hartstikke goed, ik weet het ze moet het zittend afgeven, want dat doet ze nu net niet. Wel weer veel oponthoud door wegrennende honden, maar verder prima getraind.
Zondag 30 september
De gehoorzame jachthond
Helaas worden we niet in twee groepen verdeeld. We doen veel gehoorzaamheid oefeningen, ik weet wel dat dit er bij hoort, maar waarom zo lang? Het is wel een feit dat sommige deze oefeningen heel hard nodig hebben, die moeten heel dringend naar een Gehoorzaamheid training bij een kynologen club of een particuliere club, anders wordt het nooit wat. Anderen zie ik ook goed vooruit gaan en die hebben echt de wil om hun best te doen. Maddy volgt heel goed, ik gebruik steeds minder een koekje in mijn hand. Het af-liggen doe ik in mijn eigen tempo, ik zeg dit ook. Ze zit nu in een moeilijke fase en dat moet ik goed aanpakken. Wim en Bob vinden het prima. Het zitten en blijven gaat prima. Balda volgt heel mooi, de zwarte Labrador van een lange meneer volgt goed, zo ook de blonde Labrador.
Apporteren in de vrije ruimte
En dat is te merken want veel honden gaan er vandoor. De Heidewachtel doet de eerste oefening van apporteren heel goed, de tweede keer gaat hij bij iedereen langs om te laten zien wat hij nu toch heeft. De Vizla gaat er elke keer vandoor en dan echt vandoor, reuze leuk vindt hij het. De Labradors doen het heel goed, Lola geeft ook een rondje van de zaak. Balda doet het geweldig, wat is zij vooruit gegaan, halen, zittend afgeven, prima. Maddy doet het goed, helaas springt ze de eerste keer in. Ik verwacht dat Wim de dummy weghaalt, zodat ze geen succes heeft, helaas dat doet hij niet. Bob vertelt dat hij dat in het vervolg wel moet doen. De dummy geeft ze nog steeds niet zittend af, hoeft niet van mij al denkt Bob daar anders over. Ik kan de dummy net opvangen, ze heeft het dus niet op de grond gegooid. Wel laat ik haar daarna zitten en krijgt ze een beloning. Fout volgens Wim, eerst de riem om en dan belonen. Pff! De tweede keer vindt Maddy het nodig om ook een rondje te rennen langs de groep. Ze heeft dit nu zoveel gezien bij de andere honden, ze denkt volgens mij dat het erbij hoort. Toch komt ze vrij snel terug bij mij, het afgeven gaat rommelig, de riem omdoen ook. Ik geef geen beloning, omdat het deze keer niet zo goed gaat. Volgens Wim was het touwtje te strak toen we aan kwamen lopen en hij heeft gelijk.
Na de pauze wel in twee groepen
En de oefeningen gaan een stuk vlotter. Een verloren zoeken. Maddy moet zitten en blijven, ik leg de dummy weg een beetje in de bosjes, loop terug en zeg “zoek apport”. Ze heeft de dummy zo gevonden en pakt het. Dan laat ze los en ruikt eigenlijk veel lekkerder geurtjes. Gelukkig pakt ze het weer en komt naar me toe en geeft het, ik kan de dummy net opvangen en dan moet ze zitten. Ja Bob ik weet het, het wordt tijd dat ze het zittend af gaat geven en ik moet daar aan werken.
Los-vast
We gaan naar Wim en ik kom tot de ontdekking dat ik mijn slipkettinkje kwijt ben, het is mijn enig overgebleven slipketting!! Shit shit, ik loop even terug naar de plek waar ik Maddy aan de paal heb vastgemaakt. Toen heb ik een andere riem aangedaan. Ik heb ook teveel riemen/troep bij me. Bij de paal ligt ie niet, het kan ook nog liggen daar waar we nu staan, mijn tas heeft er lang gelegen. Niets. Ik merk aan Maddy dat ze het een beetje zat wordt, af en toe dommelt ze wat in. Opletten nu! kijken wat Steef en Balda allemaal doen. Vanmorgen is ze model samen met Balda, zij mag alles voordoen en ze doen het goed hoor. Balda zit vlak voor Steef en Steef geeft een dummy, wanneer ze de dummy in haar bek heeft is het “vast”. Ze moet het net zolang vasthouden tot Steef “los” zegt. Heel goed doet Balda het, Steef kan op de dummy tikken etc. Balda laat niet los. Balda en Steef zijn van ver gekomen, maar nu gaat het prima. Steef heeft afgelopen zomer alleen maar deze oefening getraind. In het begin ging het helemaal niet en moet je nu zien. Zelf probeer ik dit ook regelmatig bij Maddy, heb dit al geprobeerd toen ze echt jong was. Maar Maddy weigerde en deed het slecht. Ik heb dit helaas niet goed door gezet. Nu doet ze het wel, maar heel kort en ze is het zo zat. Vanaf nu ga ik er serieus mee aan de slag, echt waar! Yeahh! ik vind de ketting, oh wat ben ik blij. Ineens zie ik het liggen in het gras, even verderop vanwaar ik nu sta. Terug naar de orde van de dag. We moeten allemaal de los-vast oefening doen, voor de groep zittend op een krukje.
Kauwen en een duif
Bob komt langs met deze vogels. Alle hondjes mogen er aan ruiken en in happen. Maddy moet het beestje een beetje verkennen, maar dan hapt ze er in. Bob legt het op een afstand van elke hond neer en als ik bijna bij de kauw ben zeg ik: “vast” en ze pakt het en neemt het mee, goed gedaan Maddy.
Al met al best een goede training, volgende week zijn we er niet, aanlegproef veldwerk bij de Weimaraner Vereninging.
Zondag 23 september 2012
Nieuwe trainer erbij
Het werkt goed, nu de groep in tweeën gesplitst is. Wim van Zaanen heeft een groep, onze nieuwe trainer, en Bob heeft een groep. Wim traint vanmorgen meer op gehoorzaamheid en appèl. Ik moet zeggen dat hij de boodschap duidelijk overbrengt en het lijkt aan te slaan. Wim ziet veel en corrigeert de voorjager waar nodig.
Volgen
Dit gaat echt steeds beter, Maddy heeft aandacht voor mij. Snuffelt ze even op de grond dan kan ik dit goed corrigeren met een “nee” of rukje aan de riem. Ik volg ook steeds vaker zonder koekje, ook dit gaat goed. Dan heb ik het weer in mijn hand en dan stop ik het weer weg. Zitten naast me gaat goed, ze zit zo op haar kont. Het af-liggen gaat ook vanmorgen niet zo goed. Het gras is weer nat en dat vindt madam niet fijn, zoals veel Weimaraners. Ik zal ook teveel met het snoepje gewerkt hebben denk ik en daar maakt ze nu misbruik van. Ik moet even weer een stap terug doen. Wel vind ik het belangrijk dat ze helemaal niet in opstand komt, ze luistert en is braaf.
Apporteren
Na deze gehoorzaamheid oefeningen wisselen we van trainer. We gaan nu naar Bob en daar doen we apporteer oefeningen. Langs het voetbalveld is een smal pad, ideaal voor deze oefening. De honden kunnen geen kant uit en kunnen er ook niet vandoor gaan. Ik kijk even naar de andere, maar dan doe ik zelf wat oefeningen, zodat het wachten niet zolang duurt. Maddy zit los naast me, zo trainen we de steadyness. Ik wacht ongeveer 5 tellen, Bob heeft ondertussen een dummy opgegooid, en dan zeg ik: “apport”. Ze rent er naar toe, pakt het en komt terug. Dit kan wel iets sneller vind ik en ik moedig haar aan om te komen. Dit helpt want ze komt nu sneller naar me toe. Wanneer ze bijna bij me is vang ik de dummy op en laat haar zitten. Ik vind het helemaal goed. Bob heeft wat aanmerkingen, ik moet 10 tellen wachten en ik moet proberen of ze het nu zittend af wil geven. Prompt gaat het de tweede keer minder, omdat ik teveel de nadruk op het zitten leg. Nu laat ze de dummy vallen en komt er helemaal niets van terecht. Bob komt naar me toe en zegt: “heb je nu een snoepje gegeven, terwijl het niet goed ging”? “Nee natuurlijk niet”, antwoord ik. “Ik stopte het snoepje snel weg, want ik had het al klaar liggen in mijn hand”. Wél blijft ze netjes 10 tellen zitten.
Los-vast
Na de koffie weer naar Wim, ook hij doet nu wat apporteer oefeningen, maar dan meer gericht op het los-vast principe. Ik train dit en heb het van de week een paar keer gedaan, maar weer niet genoeg vind ik zelf. Wim vertelt weer een nieuw trucje om de hond vast te laten houden. Ik moet rollend de dummy in haar bekje brengen en dit lijkt te helpen. Maar na één of twee keer vindt ze het genoeg. Ik probeer het met een bumper, ik ben erg verbaasd als ze dit meteen in haar bek neemt en ook langer vast houdt. Na twee keer moet even de druk eraf en verplaatsen we ons en dan probeer ik het opnieuw, dit werkt echt. Een oude bekende oefening komt voorbij. Dit trainde June en ik vaak bij Ruud. Ik breng de dummy weg, Maddy blijft zitten. Eigenlijk had ze af moeten gaan, maar omdat dit nu zo moeizaam gaat doe ik dit niet. We lopen eerst langs de dummy, ze wil er naar toe, maar ik zeg geen “nee” straks moet ze het wél pakken. We draaien ons om en wanneer we vlak bij de dummy zijn zeg ik: “vast”, gelukkig pakt ze de dummy en we lopen snel door en Maddy blijft de dummy vasthouden. Heel enthousiast lopen we naar onze plek terug. Ik ben heel blij, want een paar maanden terug trainden Erna en ik samen met Maddy en ze deed deze oefening toen echt niet.
Oude bekende
Wim is een oude bekende, tijdens het eerste trainingsjaar van June en ik bij Hubertus trainde we ook bij Bob en Wim. Nu pikt Wim elke keer Maddy en mij uit om een oefening voor te doen. Ik ben hier nooit zo blij mee, ten eerste sta ik niet graag zo in de belangstelling, ik ben bang dat ik wat fout doe en dat het mis gaat. Toch is het wel goed voor ons beiden, goed voor het zelfvertrouwen en het gaat ook gewoon goed. We doen de laatstgenoemde oefening, maar dan net even anders. We lopen langs de dummy, draaien ons om en Maddy moet het vastpakken. We lopen naar de plek waar we van vertrokken zijn en draaien ons om. Ik loop achteruit en Maddy loopt voor me, ze moet zitten en ik vang de dummy op. Ik doe het allemaal heel enthousiast en het helpt, want het gaat super. Weer dienen we als voorbeeld, mijn twee buurmannen hebben staan slapen denk ik want ze doen het precies fout.
Weer naar Bob
We gaan weer apporteren, hetzelfde als eerder maar nu op een ander pad langs het voetbalveld. De honden kunnen hier wel ontsnappen als ze willen, een paar doen dit ook en gaan er vandoor. Fijn naar de andere honden toe, spelen en uitdagen, een stuk moeilijker dus. Maddy doet het goed, ze komt het netjes brengen, ik vang de dummy op en laat haar dan zitten. Bob kan even de pot op, want het netjes zitten en afgeven komt wel. “Je moet hier wel naar toe”, zegt Bob. “Dat gebeurt ook, maar ik wil er niet teveel druk op leggen”, zeg ik tegen Bob en hier kan hij mee leven.
We hebben echt fijn getraind en Steef is ook helemaal blij, Balda heeft alles geapporteerd en zelfs zittend afgegeven. De vorige training was dus niet een eenmalige opleving. Ben zo blij voor die twee.
Zondag 16 september 2012
Trainer van vandaag
Is Ruud Onderwater, leuk! twee seizoenen is hij de trainer van June geweest en ik heb veel van hem geleerd. Ruud vertelt veel en we doen veel en zoals ik van hem gewend ben ziet hij veel. We doen voornamelijk basisoefeningen voor de koffie, want alles valt of staat bij appèl. We volgen, maar dan met z’n allen en daarom zijn we gewoon zo lekker bezig. Wachten is er bijna niet bij, heerlijk. We doen zit-oefeningen en af-oefeningen. De meeste oefeningen zijn bekend en gaan goed. Maddy doen dit ook veel bij de EG-cursus. De af-oefeningen zijn net even anders. Maddy ligt en ik moet langs haar lopen naar achteren toe en dit is vreemd voor haar. Ik loop haar weer voorbij en ik vind dat ze het goed doet. Ik had dit nog niet gedacht of ik voel een paar poten hoog tegen me opspringen. Zo van “en nu vind ik het genoeg”. Ruud ziet het en ik moet stiekem een beetje lachen en Ruud ook. Maar ik moet streng zijn en leg haar weer af. Alleen wil ze nu niet meer goed blijven.
Na de koffie
We gaan los/vast oefeningen doen en apporteren en kennismaken met een eend. Alleen is Ruud heel erg verbaasd dat veel cursisten geen dummy hebben meegenomen, ook hebben velen nog geen fluit…. Dat is ook raar, zelf neem ik altijd mijn dummytas mee met twee dummy’s, meestal een canvas dummy en een bumper. Ruud is een groot voorstander van het commando ‘vast’ en dit is ook heel belangrijk. Wanneer de hond dit beheerst, willen ze alles apporteren en dat heb ik zeker bij June gezien. Bij Maddy lukt het nog niet zo de ‘vast’ oefening. Ze is het heel erg snel zat en ik moet veel uit de kast halen om haar aandacht vast te houden. Het lijkt sowieso wel of ze niet veel aandacht heeft voor de dummy. Voor de eend moet ik Maddy even aanmoedigen, maar dan vindt ze het beestje helemaal leuk. De groep vindt de training helemaal geweldig en men heeft veel geleerd en ze vertellen dit ook aan Ruud. Ruud heeft veel verteld, geeft tips in de groep maar ook individueel. Hij neemt regelmatig een hond over en laat zien hoe het wél moet. De hele ochtend is het prachtig weer en rond half één vindt Ruud het welletjes en Maddy en ik ook. Heerlijk getraind.
Een hele brede autoband
Op het grasveld waar we getraind hebben ligt van alles, ook autobanden. Hé denkt Maddy dat is leuk. Ze springt zo in een autoband, alleen is het erg diep, het is een hele brede autoband. Maddy duikelt helemaal naar beneden, even is ze wat aangeslagen, maar al snel doet ze net of ze dit dagelijks doet. Ze heeft dorst denk ik, want ze drinkt meteen een beetje water in de band. En hup ze springt er zo weer uit en het is best een hoogte. Een heel komisch gezicht!
Zondag 9 september 2012
Volgende week maar weer
Geen jachttraining voor Maddy, June en ik zijn voor de KNJV-proef naar Heerle Brabant.
Zondag 2 september 2012
Start vervolg jachttraining, eerste seizoen bij Hubertus
Vandaag beginnen de jachttrainingen weer en we zitten in een tussengroep, te groot voor de puppen en te jong voor de C. Het is jammer genoeg een hele grote groep, wel is het een gevarieerde groep en alle jonge honden hebben eerst de puppencursus bij Hilda gevolgd. De leeftijd ligt zo tussen de 8 maanden en 1 jaar, behalve Balda zij is ouder.
Wat voor honden zitten er zoal in de groep?
Een Vizla, vier Labradors, Duitse Staande Langhaar, Duitse Staande Korthaar, Weimaraner, Heidewachtel, Bracco Italiano, Egelse Springer Spaniel, Stabyhoun, misschien vergeet ik er nog één maar dat vul ik later wel aan. Veel Staande Honden en dat doet me plezier. Dat betekent dat het verschil tussen de honden niet zo groot zal zijn.
Bob de ……… trainer
Ook hebben we een nieuwe trainer. Bob Phielix, een oude bekende want hij was de trainer toen ik met June voor het eerst trainde bij Hubertus. Ben benieuwd hoe hij het doet met de jonge honden. Ik bereid me voor op veel wachten met zo’n grote groep. Maar dat valt allemaal reuze mee, het gaat best vlot. We staan op een klein veldje vlakbij het grote veld waar de B-groep traint en dat gaat niet altijd goed. Honden die weglopen rennen naar de andere groep en daar is Jan niet blij mee. Daarom draaien we ons om naar het bos en doen de oefeningen die kant op.
Wat doen we zoal?
Eerst volgen natuurlijk, voor/achterlangs en tussen de honden door. Ik ben weer aangenaam verrast over Maddy, veel aandacht heeft ze voor me. Uiteraard volg ik met een koekje, maar halverwege stop ik het koekje weg. Nu verslapt de aandacht wel iets en gaat de neus wat meer naar de grond, maar nog steeds ben ik tevreden. Bob vindt dat ik de koekjes toch echt moet afbouwen, ik vind dat nog niet en moet het dus wat meer gaan verbergen. Jammer, vooral bij dit soort jachthonden is het zo belangrijk om aandacht te krijgen. Als ik zie hoe andere voorjagers volgen met hun hond, dan word ik daar niet blij van. Steeds aan de riem rukken, dan weer hoor ik ‘foei’ of ‘nee’ of ze hebben hele verhalen. Uitzonderingen daargelaten, Balda van Steef volgt heel goed. De één doet het via een koekje en de ander door een ruk aan de riem. Ik doe het via een koekje, op de positieve manier. Zo train ik het ook bij de Gehoorzaamheid en bevalt mij het beste. Tuurlijk moeten de koekjes afgebouwd worden, maar nu toch nog niet, Maddy is net één jaar.
Veel apporteer oefeningen
Leuk! ik was zo bang dat het veel gehoorzaamheid oefeningen zouden zijn. Ik vind dat je dat bij een andere cursus moet doen, Ik wil dat Maddy leert apporteren en met wild graag. Natuurlijk moeten de honden wel eerst onder appèl gebracht worden. Bob wil graag kijken hoe ver de honden zijn en na afloop vertelt hij dat hij aangenaam verrast is. Op afstand wordt er een dummy neergegooid en Maddy moet het halen. Ik neem best veel afstand van Bob. “Durf je dit aan”, vraagt Bob. “Ik wel”, zeg ik overmoediger dan ik me voel, “en misschien sta ik straks goed voor joker”. Maar dat staan we niet, Maddy doet het heel goed. Met veel passie haalt ze de dummy en komt het hartstikke goed brengen. Ik geef weer te vroeg het koekje volgens Bob en ik ben het weer niet met hem eens, alleen zeg ik dat niet. Ik geef een koekje voor het brengen en niet voor het feit dat ze naderhand gaat zitten en ik de riem om kan doen. We verschillen nogal van mening Bob en ik. Veel honden gaan er vandoor met deze oefening, de dummy halen de meeste wel, maar terug naar de baas is een ander verhaal. We doen deze oefening nog een keer en drinken hierna koffie.
Steadyness oefeningen
Bob gooit een dummy en Maddy zit zonder riem naast me, zodra ze inspring haalt Bob snel de dummy weg. Ik moet 10 tellen wachten eer ik Maddy een commando geef. Ik moet me assertief opstellen, borst vooruit. Op het moment dat ik dat doe rent Maddy naar voren. Zij denkt door mijn lichaamshouding dat ze mag gaan. Ik roep en ze komt terug, ik geef een koekje. Moet ik niet doen volgens Bob, “ze rent weg en dan beloon je haar nog ook”, zegt hij. Ik beloon haar voor het komen, maar goed hij heeft in dit geval een punt. Volgens mij weet Bob niet meer hoe moeilijk het is om een jonge Staande Hond te laten komen. We doen het nog een keer en Ik wacht 5 tellen, lang zat en ze blijft mooi zitten tot ik: “apport” zeg. Goede oefening dit en we doen deze oefening een paar keer. Ook nu gaan er een aantal honden vandoor. Wel is Steef aangenaam verrast, want Balda haalt de dummy! Een paar keer wel en Steef is blij. Balda vindt het leuk, meestal is ze het na één keer zat, maar nu niet. Wel oefent Steef het los/vast tussendoor.
Leuke les
Ik vertel af en toe dat ik het niet met Bob eens ben, maar ik heb wel leuk les gehad en ben heel tevreden over Maddy. Ik ben blij voor Steef en Balda en Maddy zijn blij dat ze elkaar weer zien, wat een vriendinnen die twee.