Dinsdag 12 augustus
We gaan deze laatste training naar de Vlietlanden, bij de botenloods. Weer gaat het ‘over water’ waardeloos. We hebben er patent op de laatste paar lessen. Maddy wil niet in het water en ik wil haar een duw geven, heb het helemaal gehad. Val ik toch bijna zelf in het water, het is er ook zo glibberig. Op mijn zij kom ik aan de rand van de oever terecht en de waterschade valt mee. Maar Maddy zwemt, naar de overkant en daar in het bos zoekt en vindt ze de dummy. Ik loop weer naar het gras en ik zie de vader van Marcel lachen. “Ja dit vindt u wel leuk natuurlijk”, zeg ik lachend. Gelukkig loopt het goed af, met die fijne rug van mij is het ook niet zo’n geweldig idee om te vallen. Maddy wordt aan de overkant tegengehouden, zodat ze niet over de brug terug kan lopen. Maar dit werkt niet en de trainer is bang dat ze zo een trauma oploopt. “Laat haar maar gaan”, zegt hij tegen de helper. Afijn ze heeft de dummy zelf gevonden.
Kraai
Ook zo’n geweldige oefening, alle Staande honden bakken er niet veel van. Fay niet, Sam niet, Maddy niet, ook Nona niet en dat is een Labrador. Twee keer zet ik Maddy in en een kraai vindt ze niet. Ik weet zeker dat ze erbij in de buurt geweest is. Later komt Marcel erbij en hij staat in het bos bij de Kraaien, met hulp (wil) vindt ze de kraai nu wel en meteen moet ze er weer één zoeken.
Markeren
Met een duif en dit doet ze perfect. Ik vind het eigenlijk wel genoeg, alleen de trainer wil nog een ‘vooruit’ doen. Dit vindt ze leuk en zo sluiten we de avond goed af.
Afscheid
Marcel en Jan krijgen een bon van jachthuis Leimijden en iedereen heeft of hapjes of drank meegenomen. Zo wordt het toch nog gezellig. Wel heeft Marcel een kritische noot, hij vond het een moeilijke groep met veel ‘probleem’ gevallen. Terwijl de groep zo voortvarend van start ging. Hij werd zelfs echt boos en dat gebeurt niet zo snel. Hij vertelt over iedere hond en baas de vorderingen van de training. Hij vindt dat Maddy onder de noemer: niet helemaal duidelijk valt. Harde aanpak, of toch niet. We hebben best veel geleerd, al denk ik dat voor Maddy soms de klik een beetje ontbrak met de trainingen of met de groep. Terwijl ik het zelf wel een hele leuke groep vond. Of ze nam me toch gewoon in de maling.
Dinsdag 5 augustus
Geen jachttraining voor Maddy en mij, we komen pas laat thuis van onze vakantie in Duitsland.
Dinsdag 29 juli
Het drama dat ‘over water’ heet
Met een geheel gecheckte en gemaakte auto rijden we naar Bleiswijk. Ik kom aan bij het parkeerterrein en er staat niemand. Marcel gebeld, we staan een parkeerplaats verder, klopt daar staan Kees, Laura en Astrid al. Een klein groepje, Linda komt er later nog bij. Kunnen we veel doen zou je zeggen, zou ja, want het wordt een drama-avond. Zo’n avond dat de honden niets willen en dan heb ik het vooral over de Langharen van Laura en Maddy. Fay doet het prima, zwemt over water, zoekt in het bos en vindt de dummy, al duurt dit wel even. Bella doet het ook prima, Sam heeft het druk in het bos maar niet met de dummy zoeken. De jonge Langhaar van Laura wil niet ‘over zwemmen’, alles wordt geprobeerd, uiteindelijk gaat ze wel, maar dit neemt de meeste tijd van de avond in beslag. De trainer wil niet opgeven en wil succes hebben voor Nola, maar het valt niet mee. Maddy wil ook niet erg, eenmaal in het water wil ze steeds terugzwemmen en uiteindelijk doet ze dat ook. Hierna krijg ik haar moeilijk het water in. Eenmaal aan de overkant wil ze het bos niet in om de dummy te zoeken. Wat is dit toch steeds, ligt het aan de groep, aan de trainer, aan mij in de groep? Vorige week hebben ze zonder ons een prima training gehad en nu dit. Zelf heb ik ook nooit veel problemen wanneer ik alleen of met Ella oefen. Ze vertikt het om in het bos te zoeken, we proberen het later nog eens.
Konijn
Ondertussen, wanneer Laura weer met waterwerk bezig is, Laten Astrid en ik onze honden 2 minuten uit het zicht liggen, dit gaat tenminste goed. Ook het kort apport met het konijn gaat goed, al laat Maddy het vlak voor mij weer neervallen. Weer mag ik het ‘verloren zoek over water’ proberen en weer lukt het niet. Ik stop hier mee, ben er klaar mee, probeer het straks zelf wel en anders kom ik hier binnenkort nog eens. Want lukken zal het. Een aantal zijn er van overtuigd dat ik in de maling genomen word. Dat kan best, maar ik merk wel aan Maddy dat ze het niet meer leuk vindt en helemaal in haar schulp kruipt. Apport uit water met eend gaat goed, bijna goed, want ze laat het wel aan de kant vallen.
Even zelf doen
Op weg naar de auto, gooi ik zelf een dummy in de bosjes en Maddy is er zo mee terug. Marcel gooit mijn dummy in de bosjes, ook geen probleem. “Zal het aan de dummy liggen”, zeg ik tegen Marcel. Marcel gooit een trainingsdummy in de bosjes en die kan ze ‘zogenaamd’ niet vinden. Vroeger wilde onze reu Dayan nooit een andere dummy apporteren. Het zijn rare wezens natuurlijk, die Weimaraners. Moet ik wel zeggen dat Maddy gehinderd wordt door een loslopende Fay in het bos. Marcel geeft me een trainingsdummy mee en hier kan ik thuis – Duitsland deze week – mee oefenen. Goed plan. De koffie en koek smaakt weer goed en de trainer is teleurgesteld over vanavond. Het niveau moet nu echt hoger zijn, tja wat doe je eraan, het ligt niet aan onze inzet en trainingsarbeid.
Dinsdag 22 juli
Geen jachttraining vanavond. Mijn auto staat in de garage, de afspraak voor een grote beurt was al gemaakt, maar er is nog iets bijgekomen. Helaas ging mijn auto raar doen gisterenavond na de GG-training. Het sturen ging heel zwaar en nu blijkt de electronica van de stuurbekrachtiging kapot te zijn. De onderdelen zijn besteld en komen donderdag binnen, helaas kan ik geen leenauto meer krijgen.
Dinsdag 15 juli
Goed op tijd komen Maddy en ik aan bij de Tanthof in Delft, Louis heeft de koffie al klaar voor me. Het is een warme avond en we beginnen met zwemmen, aan de kant van het bos deze keer en het is niet eenvoudig. Weer mag/moet Kees als eerste en het is moeilijk, zo moeilijk dat Kees er van moppert. En mopperen en Kees horen niet bij elkaar. Wel heeft Bella een paadje gemaakt en dat maakt het eenvoudigerer voor de andere honden. Maddy gaat niet op afstand het water in, het is glibberig en modderig. Ik loop naar haar toe en spreek haar vermanend toe. Nu stapt ze wel in het water en zwemt wat haperend naar de overkant. Ik zie steeds, tenminste dat denk ik, dat ze wil keren en probeer dat te voorkomen door “vooruit” te zeggen. Ze komt precies goed uit aan de overkant, ik hoef alleen “vooruit” te zeggen en ze loopt door een haag met beplanting heen, waar dus al een paadje doorheen ligt. Wanneer ze daar doorheen is roep ik “zoek apport”. Verder kan ik het niet meer zien en ik hoop dat ze het bos in gaat en de dummy zoekt. Ze vindt het nog ook, volgens Marcel zocht ze goed en vond het snel. Alleen moet ik haar wat aanmoedigen met komen, ik denk dat ze het een beetje intimiderend vindt om langs de wachtende voorjagers met hun honden te lopen. Want helaas ze loopt om.
Weer een keer over water
Maar dan van de andere kant, ze stapt het water in, misschien kan dit vlotter maar ik ben tevreden, en zwemt naar de overkant. Ze maakt er een potje van, ze zoekt in ieder geval niet naar de dummy, want even later staat ze op het pad zonder dummy. Net tijdens het wachten zat ik op het pad naast Angela en Maddy rook steeds achter haar. Daar is een mooi ruig veld vaak met fazanten en het beetje wind wat er staat komt daar vandaan. En wat doet ze nu? Juist ze rent even het ruige gedeelte in, dit kan natuurlijk niet en ik word boos. Gelukkig blijft ze niet al te lang weg en ik spreek haar vermanend toe, anderen zullen het zeker niet streng genoeg vinden. Ze mag nog een keer over water zwemmen en na wat een eeuwigheid lijkt komt ze eindelijk tevoorschijn met dummy. De tijd gaat snel en we hebben nog maar weinig gedaan.
Verloren zoek
De trainer heeft ondertussen in het bos een stapel dummy’s neergelegd en dit onderdeel wordt helemaal een crime voor veel honden, Maddy niet uitgezonderd. Eigenlijk moeten alle honden een paar keer ingezet worden, misschien dat Aliz het snelste klaar is. Het valt op dat alle honden meteen naar links rennen, terwijl de dummy’s op een afstand recht voor de inzetplaats liggen. Maddy moet ik ook weer inzetten en na de tweede keer kap ik ermee en mogen Fay, Amber en Nola het nog een keer proberen. De rest die de oefening met succes afgesloten hebben mogen verder gaan naar de trainer voor een markeer. Bij ons duurt het lang, heel lang eer Fay, Amber en Nola de dummy hebben gevonden. Als laatste mag Maddy nog een keer en nu gaat het gelukkig goed en vindt ze redelijk snel de dummy. Pfffff.
Markeer met een eend
Maddy en ik sluiten af met een markeer die heel goed gaat. Wel zeg ik iets te vroeg vast en dat is dom, ik dacht namelijk dat ze er was en dat ze hem niet meteen wilde pakken. Voor diegene die nog een keer willen mogen nog een markeer doen. Maddy heeft het goed gedaan en ik wil de avond nog een beetje goed afsluiten. Koffie, hier zijn we hard aan toe. Jan heeft weer ganzeborst gerookt en dat smaakt heerlijk heb ik me laten vertellen. Zelf eet ik geen vlees.
Dinsdag 8 juli
Maddy is weer niet lekker en net als gisteren bij de GG had ik ook vanavond niet moeten gaan. Toch doet ze de eerste oefening – een verre blinde vooruit – goed. Alleen is de afwerking niet goed en ik had dit moeten laten gaan. Tenslotte zijn Aliz en Maddy de enige van de groep die het goed doen. In plaats daarvan wil ik dat ze het goed afsluit. Ik doe dit eigenlijk omdat ik zeker weet dat ik commentaar krijg als ik het laat gaan en nu krijg ik commentaar dat ik het goed wil afwerken. Voortaan gewoon je gevoel volgen Liaan.
Zwemmen
Dit gaat weer wel goed, ik moet mijn commando “vooruit” helaas drie keer herhalen en dat is teveel volgens de trainer, ik had haar meteen terug moeten halen. Volgens mij krijgt ze wel hulp van de hulptrainer in het bos met het zoeken/vinden van de dummy. Dit zal ze wel weer niet interessant genoeg vinden. De andere zwempartij, met een markeer over water gaat minder. Maddy blijft dralen bij het water en stapt er niet in. We moeten dichter bij het water gaan staan en dan doet ze het wel, bijzonder ze zwemt terug.
Dubbel markeer
Helemaal fout gaat dit, Maddy vertrekt traag en dat betekent dat ze de dummy niet heeft zien vallen. “Ze moet een nieuwe batterij hebben”, hoor ik zeggen. Hier kan ik net effe niet tegen, Maddy is zo beroerd, ik had gewoon moeten stoppen en naar huis moeten gaan. De eerste markeer moet echt een paar keer overnieuw en we moeten behoorlijk dichter bij gaan staan, dan pas gaat het goed. Ook het apporteren van de tweede markeer gaat niet helemaal goed.
Verloren zoek
Dit gaat weer wel goed, en er zijn best veel brandnetels. Het is een avond met twee gezichten. Sommige oefeningen gaan best goed en andere waardeloos. Ik word ook steeds stiller, zelfs de trainer merkt het. Het komt vast omdat ik ziekjes word, plus de begravenis morgen, kortom baas en hond zitten niet goed in hun vel. In ieder geval smaakt de koffie en Bienestich – die mijn moeder gebakken heeft – heel goed. Zo goed dat er wordt gezegd dat ik volgende week weer mag trakteren, maar dat gaan we niet doen…. Onderweg naar huis heeft Maddy de auto onder gekost, de arme schat, zo beroerd was ze nu.
Dinsdag 1 juli
Weer geen goede trainingsavond, de ‘verloren zoeken’ zijn een ramp. Nu beginnen we er weer mee en het is een leuke oefening. Links en rechts een markeerpaaltje en vanaf die plek met een ‘vooruit’ de hond richting het bos sturen, daar ligt het wild. Moeilijkheidje en zijn weer brandnetels. Bella begint en ze is echt een goed hondje, ze heeft niet voor niets de puberprijs gewonnen tijden “De Onderlinge”. Bella zoekt niet, snapt het niet, komt het bos weer uit, kortom ze heeft veel hulp nodig om het wild te vinden en/of te pakken. De trainer heeft van alles op de valplaats neergelegd: Ganzen, Eenden, Kauwen, keuze zat. Tweede hond: Alize, zij is niet dol op brandnetels, met wat hulp doet ze het best goed. Veel honden hebben moeite met deze oefening, raar want dit moet er toch wel in zitten. Volgens mij doet alleen de Langhaar van Laura het goed. Maddy gaat best vlot de bosjes in, maar vertikt het om het wild te pakken. Ze snuffelt over de grond en vindt de luchtjes veel interessaner. Er zijn fazanten hier en dat weet ze maar al te goed. Met veel moeite en aanmoediging van mij pakt ze het wild. Aan de rechterkant stuur ik haar niet eens meer via het markeerpaaltje, maar bij het bos zeg ik “zoek apport”. Weer zie ik dat ze verder in het bos met een hoge kophouding ruikt en later aan de grond snuffelt. Nu gaat ze wel vlotter naar het wild op een ferm: “apport” van mijn kant. Pff, ik word er moedeloos van.
Markeren
Markeren gaat eigenlijk altijd goed. Maddy vertrekt goed, rechte lijn vooruit en bij de werper gaat ze over de grond snuffelen. Wat is dit nu, snapt ze het niet? desinteresse? andere luchtjes? niet goed in haar hum vanwege de misselijkheid en braken van gisteren? Ze was wel heel hanig vanmiddag en had een kort lontje.
Nogmaals een markeer maar dan naar de overzijde van het weiland. Gelukkig dit gaat goed.
Zwemmen
De honden vertrekken nu vanaf het eiland naar de overzijde. Maddy gaat vlot te water, even ervoor vertel ik de trainer dat het gedrag van Maddy me knap onzeker maakt. Dat kan hij zich helemaal voorstellen. Maddy zwemt over en dan zie ik haar niet meer, ze krijgt geen prr’tje van de hulptrainer, dat vindt de trainer niet nodig. “Misschien loopt ze om”, zegt de trainer. “Nee dat doet ze niet”, antwoord ik. Afijn, ik heb het nog niet gezegd of we zien Maddy via de brug verschijnen… Heel fijn om te melden is dat Fenna steeds beter zwemt, alleen heeft Nona nog wat problemen, maar dat gaat ook steeds beter.
Nog een keer….
Via de brug lopen we naar het vasteland en de honden moeten nu weer van deze kant overzwemmen. Weer doet Maddy het prima, zelfs met de modderige ondergrond. Ze wil ook nu omlopen, maar ik weet dat te voorkomen. Ik kan dan een nogal harde stem opzetten en de trainer verbaast zich elke keer dat er uit zo’n klein wijfie, zo’n geluid komt. Tja, na 5 Weimaraners moet dat wel.
Nog een keer….
“Liana en Leo gaan naar Jan”, zegt de trainer ineens. Oké? Zelf gaat hij door met het ‘over zwemmen’ van de andere honden en Jan zit verderop bij het bos. De honden moeten nog een keer ‘een verloren zoek’ doen op de plek waar ze het de vorige week ook moesten doen. Ook nu ligt er wild. Laten we hier nu afgelopen zaterdag ook getraind hebben. “Eerst effe volgen”, zegt Jan. “Dat slappe gedoe is niks, goed strak volgen”. We doen dit braaf. Nona gaat eerst, ze rent het bos in, zoekt en pakt het wild en is snel terug. Oké? Nu Maddy, ook zij vertrekt snel het bos in. Ik kijk wat ze doet en ik zie dat ze het wild snel vindt, ze snuffelt er wat aan en ik moet me inhouden om niets te zeggen. Ze pakt het en is ook snel terug. “Wat is nou het probleem?” vraagt Jan. Nu is die er effen niet en dat is best fijn. Gelukkig sluiten we dit goed af en dat vindt de trainer ook erg positief.
‘Vooruit’
We sluiten het nog beter af. De trainer heeft een stapeltje dummy’s neergelegd en we zijn allemaal doorgelopen. Maddy is aan de beurt, ze zit naast me en blijft zitten. Ik zeg: “vooruit” en ze vertrekt vlot, pakt een dummy zonder te wisselen en is in no time terug. Alle honden doen dit goed. Zoals gezegd, mooie afsluiter.
Tijd voor de koffie en eigen gebakken chocolade muffins, gemaakt door Ingrid. Ze smaken heerlijk! Volgende week voor de laatste keer in Nootdorp.
Dinsdag 24 juni
Tja wat zal ik van deze avond zeggen? het is geen goede avond en af en toe brengt Maddy me tot waanzin. Wel is de groep erg jolig vanavond en ik ben er ook de dupe van. Wat doen we zoal?
Water
We zijn in Nootdorp en hier heb je mooi water, breed, smal, in allerlei vormen en maten. Eerst ‘over water’ van een best breed watertje. De waterkant is vervelend vindt Maddy, het is meteen diep wanneer ze via de houten beschutting gaat. Ze kan ook ook via een modderig instapje en laat Maddy nu een hekel aan modderige kantjes hebben. Dit kost wat overredingskracht en twee keer terughalen, maar uiteindelijk zwemt ze naar de overkant, zoekt en pakt de dummy en zwemt terug. We doen het hier nog een keer maar dan met een apport uit water, het is meer een markeer op geluid. En tuurlijk stapt ze nu veel vlotter het water in. Helemaal aan het einde van de avond wil Kees een ‘apport uit water’ met eend. Dat wil ik ook wel, uiteindelijk wil iedereen dit wel. Maddy doet het prima, alle honden doen het prima.
Zoeken
In een bos heeft de trainer dummy’s neergelegd. Het is niet zomaar een bos, het is een bos met veel brandnetels. Deze oefening gaat dan ook waardeloos en ik moet bijna helemaal met haar meelopen. Bij veel honden gaat het niet goed, zelfs niet bij een Labrador. We doen het nog een keer maar dan met wild en nu ligt het wild meer naar links, moeilijk want de wind komt van rechts. Fenna doet het uitstekend, de Labradors doen het ook beter, Alize ook, Maddy niet. Weer kost het veel moeite, ik word er zo moedeloos van. Maar dat heeft geen zin. Nona, de Langhaar, heeft ook moeite met de netels en zij heeft toch genoeg haar.
Markeren gaat prima, wel rent ze niet over het gemaaide gras/riet. Ze springt over het hoopje gemaaide gras en via het pad rent ze naar de dummy. Ze heeft het afgekeken van Alize, zij doet het ook. Maddy en ik sluiten de avond goed af, het ‘vooruit sturen’ gaat uitstekend. De Langharen lopen de dummy voorbij en de Labradors springen nog even het water in, Fenna en Alice doen de oefening ook goed.
Op naar de koffie, gelukkig is het droog gebleven en mijn jas heb ik niet nodig gehad, we stonden aardig in de luwte. Van de trainer krijg ik een eend en daar ben ik erg blij mee.
Dinsdag 17 juni
Maddy en ik gaan het proberen, de nagel ziet er goed uit, misschien niet zwemmen. We beginnen meteen met zwemmen, ‘over water’ met ‘verloren zoek’ in het bos. Ik wil deze oefening doen, veel te leuk. Aan Laura, zij is dierenarts, vraag ik wat ik zal doen. Zwemmen of niet? “Ja hoor kan makkelijk”, zegt ze.
Over water
De eerste, Bella, zwemt over water en moet in het bos de dummy zoeken. Zoeken doet Bella, het hele veld wordt afgezocht, maar niet het bos. Ze moet een barrière van struiken en brandnetels over en dat wil of durft ze niet. Wat ze niet ziet is dat er een pad is om het bos in te gaan. De tweede hond, gaat ook het bos niet in, de derde niet, de vierde niet, tot nu toe geen ene hond. Toch wil ik het graag met Maddy proberen, bijna gaat ze het bos in, maar net niet helemaal. Wat een slechte beurt zeg! Er moet één hond het bos in, dan is de ban gebroken. Marcel zet zijn eigen hond in, dit gaat ook nog niet zo makkelijk. Maar ze gaat wel het bos in, gewoon via het pad en dan vindt ze de dummy snel. Nu gaat het ook met onze honden beter en eindelijk gaan de honden het bos in en vinden de dummy, ook Maddy. Een zware bevalling deze oefening, maar gelukkig sluiten we het goed af, al kost het wel bijna de hele avond. ‘Verloren zoek’ in een ander bos gaat zowaar goed. De trainer is nog bezig met de wateroefening en met Marcel en Fenna. Fenna gaat slecht te water en dat vergt extra aandacht. Kreeg ik die maar destijds in de groep van Ruud met June….
Markeren
Op het gemaaide gras en heel moeilijk, ook omdat de trainer echt heel ver staat. Als een streep markeert, haalt en brengt Maddy de dummy. Ook trainen we ‘de vooruit’, Maddy vertrekt aarzelend en dan snapt ze het niet. Ik identificeer de dummy en nu gaat het prima.
Mank lopen
Maddy begint steeds meer mank te lopen, ze heeft echt last van haar teen. Ik doe het schoentje even aan, maar dat helpt ook niet. Gelukkig is de avond voorbij en dat komt goed uit voor Maddy. Ze heeft het prima gedaan, onder de omstandigheden. Ook is het best koud en dat merkt vooral Kees, hij heeft vergeten een jas mee te nemen. Op naar de koffie. Volgende week in Nootdorp.
Dinsdag 10 juni
Geen training omdat Maddy haar nagel is afgescheurd. Ik hoor later dat ze dubbel water hebben gedaan, jammer, jammer, had ik zo graag willen doen.
Dinsdag 3 juni
We trainen in de Ruiven in Delft, ik ben hier een tijd niet geweest en het is veranderd. De sloot is verbreed en heeft nu natuurlijke oevers. Veel wild vanavond en gelukkig is de regen opgehouden, de regenbroek gaat al snel uit en de jas is veel te warm. De trainer heeft allemaal lokganzen meegenomen, ben benieuwd hoe Maddy hierop reageerd. Het is een markeer van een 
Gans en die komt tussen de lokganzen terecht. Maddy rent er naartoe, snuffelt wat aan het namaakbeestje en gaat dan naar de echte Gans. Ik moet nog een keer “apport” zeggen en dan pakt ze de gans in de nek beet, ze heeft hem niet echt goed vast, tutje. Ongeveer 3 meter voor mij laat ze het vallen en dan wil ze het niet meer pakken, ik moet er druk op zetten om Maddy de Gans te laten brengen. Ik beloon haar niet, terwijl ik dat normaal wel zou doen. Ik weet zeker dat ik dan commentaar krijg van de trainer, want hij vindt haar vast niet braaf en vindt vast dat Maddy me aan het uitproberen is. Voortaan beloon ik weer, want ik heb er geen goed gevoel over, tenslotte heeft Maddy de gans gebracht. Sommige honden pakken de Gans zo op en bij andere gaat het moeizaam, zelfs bij de hond van Leo. Fay pakt de gans ook niet één twee drie.
Hele verre markeer met Duif
Na het tikje van de trainer kan Maddy vertrekken en dat doet ze heel aarzelend. “Dit gaat niet goed”, zeg ik tegen de trainer. Ik moet haar opnieuw inzetten, weer vertrekt ze heel aarzelend, snuffelt aan de grond, kortom ze is met hele andere dingen bezig. Ik probeer in mijn hoofd altijd een verklaring te vinden. Komt het omdat ze niet los heeft gelopen vanmiddag? wel is Wil vanmorgen extra lang weggeweest. Komt het omdat we voor het eerst weer in de Ruiven zijn? Het is een mooi gebied, met Hazen en Fazanten, ze mag ze niet opzoeken, ze mag er niet achteraan, ze moet luisteren en dit kan een conflict in haar hoofdje geven, vandaar dat dralen en raar doen. Maddy loopt, laat staan rent, niet naar de duif toe, ik moet meelopen en met veel geduld en een beetje boos worden pakt ze het op. “Straks nog een keer”, roept de trainer. Na de oefening bespreek ik mijn twijfels met Louis. Louis is altijd heel duidelijk: “ze moet het gewoon pakken”. Ik krijg een kauwtje van hem om even te oefenen en dat is lief. Ik laat Maddy volgen met de Kauw in haar bek en na een wat moeizaam begin, gaat het al snel goed.
Verloren zoek
Leo legt een stapeltje dummy’s neer in het bos en Maddy mag ze zoeken. Het is echt niet moeilijk.Maddy gaat langzaam weg en even later komt ze leeg terug. Ik zet haar nog een keer in, nu vertrekt ze snel, Leo ziet haar wel de andere kant op rennen, maar gelukkig komt ze even later met dummy terug. Later vraagt de trainer hoe het verloren zoek ging, “na twee keer”, antwoord ik. En daar kan hij mee leven.
Duif, weer
Ik ben helemaal vergeten dat ik die verre markeer nog een keer moet doen. Fay en Fenna ook, Fay bakte er ook niet veel van. Hopelijk gaat het nu beter. En dat doet het ook, meteen vertrekt Maddy met meer vaart en dat vindt de trainer zeker. Wel moet ik een keer streng: “apport” zeggen, het gaat in ieder geval stukken beter dan de eerste keer.
Over water
Fazanten horen we aan de overkant van het water, oeps dat wordt moeilijk voor onze Staande Honden. Sam vindt het ook moeilijk, overzwemmen is geen probleem voor de Langhaar, maar de nepeend zoeken wel. Hij ruikt de fazanten en gaat ze zoeken, hij vindt nog een haan ook. Fenna, Fay en Maddy ruiken vol aandacht naar de overkant van het water. Maddy en ik lopen in, maar Marcel vraagt of hij mag, want Fenna wil nu wel naar de overkant van het water met die fazanten. Dat klopt ook, alleen de dummy vindt ze niet interessant. Wat gaat Maddy doen? Ze zwemt prima naar de overkant, vindt de dummy en komt terug. Prima gedaan.
Dubbel markeer
In het hoge gras, prima oefening, Maddy heeft er weer zin in en vindt brengt beide dummy’s.
Hele verre markeer in het water
Leuk, maar moeilijk. Maddy rent snel naar de kant van het water, maar in het water stappen gaat moeizaam, er worden een paar steentjes in het water gegooid. En na diverse keren “apport” van mij en Marcel, stapt ze eindelijk het water in en zwemt naar de dummy. Het is een raar watertje geworden. Het eerste stuk kan ze lopen, dan is het ineens diep en dan weer minder diep. Ze pakt de dummy, zwemt terug en komt snel naar me toe om de nepeend te brengen.
Marcel vond het een rommelige training, wij vonden het wel meevallen. Het slechte begin is stukken beter geëindigd voor Maddy en mij, volgende week weer in de Ruiven en nu koffie.
Dinsdag 27 mei
Niet zo goed
Ik was zo tevreden vorige week met het ‘verloren zoeken’ van Maddy en vanavond? Waardeloos. Ze maakt er een potje van, alle honden doen het goed, behalve Fay misschien, en Maddy dan. Ze is helemaal niet bezig met het zoeken van de dummy, welnee, sporen zoekt ze, van konijnen en fazanten. Ik zet haar een paar keer opnieuw in, maar dit wordt ook een gewoonte voor haar en hier wacht ze bijna op. Ik volg met haar, streng en duidelijk, het helpt allemaal niets. Een drama! Eindelijk heeft ze de dummy uit het ene bos, Maddy moet meteen aan de voet komen en ik heb me al omgedraaid naar het andere bos. Weer is ze aan het trutten, weer zet ik haar een paar keer in. “Je weet toch wel dat ze je in de maling neemt, zegt Marcel. Uiteindelijk moet Marcel haar helpen en eindelijk komt ze met de dummy. “Nu ben je braaf”, zeg ik en ik krijg als commentaar: “ze is helemaal niet braaf”.
Water
Een breed water moet Maddy overzwemmen en de dummy ligt aan de overkant, geen probleem voor Maddy en ook niet voor de andere honden. Alleen Fenna moet geholpen worden, zij heeft helemaal het vertrouwen in water en zwemmen verloren. Dit doet me zo aan June denken, bij haar was het ook zo vaak een drama. Alleen met veel geduld en oefenen zal dit beter gaan. Weer gaat het mis met het verloren zoeken over water, het zwemmen gaat prima, maar Maddy gaat het bos niet in en zwemt liever terug. Ik zet haar nog een keer in, nu wordt de dummy voor het bos gegooid en komt ze er mee terug.
Vooruit
Gaat bijna mis omdat Maddy konijntjes of merels in het gras ziet wanneer ze eigenlijk de dummy moet pakken. Ik gooi er nog een commando tegenaan en gelukkig komt ze met dummy terugrennen. Eigenlijk begin ik de oefening weer niet goed, Maddy vertrekt op mijn armgebaar en niet op mijn commando, hierdoor rent ze wat wijfelent weg. Ze mag niet inspringen, ik moet ingrijpen!!
Dummy vanaf de brug
Moeilijk, gaat Maddy dit doen? we gaan het proberen. De wil is er, maar ze snapt het nog niet. Dit gaan we thuis oefenen. Later moet er nog een dummy uit het water gehaald worden, Maddy pakt van alles uit het water, ze heeft een stokje en een blaadje in haar bekje wanneer ze terug zwemt. Helaas weer geen dummy. Fay doet het heel goed en Sam. Alice haalt de dummy aan de andere kant van de brug, zo hoeft ze de brug niet onderdoor te zwemmen en dit is zeker minder moeilijk.
Volgende week moet het echt, echt beter en ik wil ook geen regen meer.
Dinsdag 20 mei
Het ‘verloren zoeken’ gaat steeds beter, Maddy loopt nu in één keer door de brandnetels, het gaat niet snel, maar ze gaat tenminste. Ze komt niet terug, gaat meteen zoeken en even later komt ze al terug met de dummy. Apport met een eend gaat aardig, ik moet wel een paar keer ‘vast’ zeggen.
Verloren zoek over water
Weer stapt ze vlot het water in, zwemt naar de overkant en op mijn “zoek apport” loopt ze het bos in, vindt de dummy en zwemt terug. Een heel tevreden baasje!
Plastic fles
Het markeren gaat bijna mis, omdat ze een plastic fles wil apporteren in plaats van de dummy. Ik kan haar toch nog verder vooruit sturen en het apport is gered.
Dubbel apport
Gaat ook heel goed, ze gaat goed aan mijn zijde zitten en let goed op. Alleen ben ik een beetje kippig, want nu zie ik een fles voor een dummy aan en dacht dat Maddy verkeerd liep. Maar nee hoor, zij heeft veel betere ogen dan haar baasje.
Langhaar
Het valt op dat Sam, de Duitse Staande langhaar, het veel beter doet. Ook zijn baasje is een stuk rustiger. Het wordt nog wat met die twee, de trainer heeft ze aardig onder controle.
Dinsdag 13 mei
Vlietlanden
Normaal rijden we de linkerkant op, maar nu de rechterkant. Een tijd niet geweest hier, er is een mooi breed watertje waar Maddy nog nooit gezwommen heeft, ben benieuwd hoe ze hier mee omgaat.
Verloren zoek
Met gans of kraai, de honden kunnen zelf kiezen. De meeste kiezen een gans en Maddy komt met een kraai, jammer vindt een gans altijd zo’n mooi apport. Weer moet ik Maddy twee keer inzetten en dan doet ze het ook. Volgens Marcel moet ik meteen ingrijpen als ze treuzelt. Goede tip. Ook zijn hier weer brandnetels, wel is er al een paadje gemaakt dus Maddy heeft er niet heel veel last van. Een paar andere honden wel, vooral Alice, zij vindt het echt niet leuk en Louis moet grote moeite doen om haar überhaupt tot zoeken te krijgen.
Kort apport met Gans
Maddy pakt de Gans wel, maar kort apport is toch weer even anders. Er moet meer druk op gezet worden en dan pakt en brengt ze het. Het gaat beter wanneer de trainer verder weg staat, nu pakt ze de Gans wel meteen. Er zijn meer honden die de Gans niet meteen pakken. Sommige pakken het in één keer zoals Fay en Belle, alleen is Belle best ruw. Voor het verre apport geldt wie met het verloren zoek een Kraai pakte, moet nu de Gans pakken zoals Maddy en wie de gans pakte moet nu de Kraai pakken.
Zwemmen over breed water
Een uitdaging, ik besluit Maddy vrij snel in te zetten. Eerst moet ze door een paadje met brandnetels en hoog blad, hier gaat ze doorheen. Ik roep: “vooruit” en wacht af wat ze doet. Niets dus merk ik aan de trainer die aan de overkant staat. Ze blijft treuzelen en ik grijp in en loop naar de waterkant. Maddy staat in het water, alleen vergeet ze te zwemmen. Nu ze merkt dat ik dicht in de buurt ben gaat ze wel. Halverwege draait ze haar kop naar rechts en ik ben bang dat ze terug zwemt en ik roep: “vooruit”, “goed ingegrepen”, roept de trainer. Een paar keer krijg ik weer het vermoeden dat ze terug wil en ik grijp meteen in. Maddy zwemt niet in een rechte lijn naar de overkant, ze heeft al gezien – denk ik – dat het geen fijne kant is, teveel groen. Maddy zwemt schuin naar rechts, zou ze misschien daarom haar hoofd naar rechts gedraaid hebben, om de overkant op afstand te inspecteren? Ze zijn niet gek natuurlijk. Nu kan ze hup zo het kantje op, geen blad of brandnelel te bekennen. Ik roep: “zoek apport”, alhoewel ze de dummy heeft zien vallen. Ze pakt de dummy en nu moet ik voorkomen dat ze terug zwemt, het lukt en ben best trots. Tot nu toe doen de meeste honden dit goed, sommige hebben weer wat moeite met het brandnetelpaadje.
Sleep met de Gans
Hè, hè eindelijk een sleep op een training. Vorige week vroeg ik het aan de trainer en nu doen we het al, super. De trainer maakt een niet al te moeilijke sleep, recht vooruit, met een kleine haak. De sleep ligt langs het water en aan het einde ligt een Gans. De trainer maakt een sleep voor 3 honden en er liggen 3 Ganzen, hierna trekt hij het opnieuw. Ik laat 3 voor me gaan en wanneer de sleep weer vers is, zet ik Maddy in. Ik heb nog niet zo vaak een sleep gedaan en zeg dan: “sleep, sleep, sleep”. Zal ik dat nu weer doen? vraag ik me af of zal ik “zoek sleep” zeggen. Ik besluit het laatste. Maddy zet ik in aan het begin van de sleep en maak haar attent op het gras waar wat veertjes liggen. “Zoek sleep”, zeg ik en Maddy gaat aarzelend van start. Dit gaat niet goed, overnieuw. Ik maak haar weer attent op het begin van de sleep en zeg: “sleep, sleep, sleep”, nu rent ze weg en lijkt te begrijpen waar het om gaat. Ze loopt de sleep helemaal uit en ze moet dan de Gans pakken aan het eind van de sleep en dat weigert ze. Ze kijkt me aan, daar in de verte. De trainer zegt een paar keer “apport”, maar ze blijft me stoïcijns aankijken. “Zeg jij het eens”, zegt de trainer tegen mij. Ik roep: “apport”, nu pakt ze de Gans en rent er mee terug. Gekke Maddy. Toch zie ik nu weer het verschil tussen Maddy en June. June werd helemaal wild van een sleep en was zo weg, pakte het wild en weer terug. Moet ik wel zeggen dat June er vaak vandoor ging met het wild toen ze echt jong was. De Labradors snappen het niet erg, de Langhaar en Fay doen het prima, bij Alice gaat het ook wat moeizaam. Louis krijgt huiswerk, geen lijnen lopen met Alcie, dat doet ze toch wel omdat ze het heel leuk vindt. Maar verloren zoek in de brandnetels oefenen, hier heeft ze een hekel aan en moet ze doorheen.
Markeer als toetje
Laura en ik vinden het wel genoeg zo, de mannen nog niet, zij willen nog een markeer. In het schemer doen we nog een verre markeer en Maddy doet het prima. Op naar de koffie! Volgende week zelfde tijd, zelfde plaats.
Dinsdag 6 mei
Nu eens geen waterwerk
Wat dan wel? van alles wat, apporteren, markeren, verloren zoeken. We mogen onze honden zelf inlopen en onder appèl brengen. Fijn dat we dit nu zelf doen, zo blijft er des te meer tijd over voor apporteerwerk. Vanavond zijn er weer een aantal terug van vakantie en afwezigheid, maar de groep is niet compleet. Helaas is de hulptrainer ziek en ik wens hem veel beterschap toe en hopelijk tot snel.
Oefenen van markeren en steadyness
We staan op linie, diegene die aan de beurt is doet een paar stappen naar voren, een tweede voorjager aan de andere kant van de linie doet hetzelfde. De trainer gooit een dummy op en de voorjager aan de andere kant. Belangrijk is dat de hond van de tweede voorjager blijft zitten, moeilijk hij heeft de dummy als verleiding en de hond die de dummy komt halen. Fay maakt het bont, zij is loops en heeft veel interesse in de Langhaar rue. Hij heeft weer moeten met markeren en steadyness. De Labradors en de Vizla doen het prima. Voor maddy gooit Marcel de dummy op. Maddy zit naast me en ze kijkt recht vooruit. Er schiet nog door mijn hoofd ‘ze zit niet goed’, want Marcel staat helemaal aan de andere kant, toch besluit ik om er niets aan te doen, omdat ik hoop, eigenlijk verwacht dat ze de dummy toch ziet vallen. Een grote denkfout en ik moet allerter zijn. Ze ziet de dummy echt niet vallen, ze is daar niet genoeg gefocust voor. Ik laat haar gaan, maar ze vertrekt aarzelend en langzaam, ik weet nu of moet onderhand weten dat het dan niet goed gaat. “Ze heeft de dummy niet zien vallen”, roep ik, ik had haar gewoon niet in moeten zetten. We doen het opnieuw en nu gaat het prima. De hele avond merk ik dat ik niet zo allert ben en dat moet echt wel met een hond als Maddy.
Verloren zoek
In het bos en niet in de brandnetels. Het gaat goed, Maddy neemt wel het pad links, maar is zo terug met dummy.
Markeer in het water
De trainer gooit een dummy in het riet in het water net uit de kant. Maddy markeert goed, maar nu moet ze in het water stappen. Dat gaat heeeel voorzichtig, maar ze haalt de dummy wel!
Verloren zoek met dummy
Dit gaat weer moeizamer, Maddy vraagt weer. Ik roep haar, breng haar onder appèl en hup weg is ze het bos in en met dummy terug. Ik hoop niet dat ze straks denkt dat dit zo hoort.
Vooruit met verloren zoek met kraai
Weer ga ik de mist in als voorjager. Maddy zit naast me en ik stuur haar vooruit, bij de bosjes zeg ik ‘zoekapport’. Het gaat goed, even later komt ze met de kraai. Maar ze loopt me zo voorbij en ik laat dit gebeuren, ook omdat ik nieuwsgierig ben wat ze gaat doen. Ze loopt naar de groep honden die er staan en laat de kraai vallen, natuurlijk moet ze het weer pakken, maar ze gaat rommelen nu. Niet meer afwachten wat ze gaat doen, als ze mij voorbij loopt, meteen ingrijpen. Zo gaat ze ook niet rommelen met het apport. Snel handelen Liaan!!
Vooruit
Weer ben ik niet allert genoeg. Maddy vertrekt te snel en ik had meteen moeten corrigeren, want nu liep ze een stukje vooruit en stopte. Opnieuw! Nu vertrekt ze op mijn commando en gaat het prima.
Voor mij is deze les nuttig, want ik moet zelf bij de les blijven en mag niet verslappen. Verder hebben we natuurlijk een beetje bijgepraat, jachtverhalen gehoord en trainingsverhalen van Frankrijk.
Tot volgende week
Dinsdag 29 april
Water
We lopen meteen naar het water dicht bij de snelweg, we moeten de honden zelf onder appèl brengen en dat lukt ons best. Wilma gaat eerst met haar Labrador en zij zijn zo klaar met het verloren zoek over water. De Labrador van Leo draait eerst weer een rondje om haar eigen as, zwemt over en zoekt en vindt de dummy. Nu loop ik met Maddy naar het water, ze stapt vlot het water in, zwemt naar de overkant en dan gaat het mis. Ze ziet die muur van brandnetels en heeft echt geen zin om er in te stappen. 
Ik haal alles uit de kast, om haar de bosjes in te krijgen, ik heb het idee dat ze wel wil, maar dat ze die netels niet ziet zitten. Ik moet naar de overkant gaan, ook dat helpt niet. Ik ren weer terug en de trainer probeert het nu, nee hoor. Maddy weet het niet meer en stapt het water in en zwemt terug. Ze weigert volgens de trainer, daarom moet ik niets zeggen en haar aan de overkant van het fietspad aan het einde van het looppaadje afleggen. Het is een vies looppaadje waar veel honden plassen, dus ik moet het hoekje om waar het aardig schoon is. Hier laat ik haar liggen en hier blijft ze liggen, wel kijk ik één keer om het hoekje of ze nog ligt. Wanneer iedereen geweest is moet Maddy nog een keer, ze is helemaal blij wanneer ze me ziet, maar ik geef haar niet te veel aandacht. We lopen naar de trainer toe en volgens hem is haar staart nu helemaal laag. Weer zwemt ze netjes naar de overkant en nu gooit de hulptrainer de dummy neer aan de rand van de bosjes en het raakt nog net een paar brandnetels. Heel voorzichtig pakt Maddy, toch weer na aandringen, de dummy en zwemt terug. Ze is heel braaf nu, want ze geeft het netjes aan mij. Pfffff, zware bevalling. Ik moet echt meer in de brandnetels trainen. Alle honden doen deze oefening twee keer en Maddy is de enige bij wie het zo veel moeite kost. Sam, de langhaar, heeft een lange lijn aan met zwemmen, omdat zijn baasje bang is voor de snelweg. Klinkt logisch, alleen heeft hij ook een band om en dat maakt het weer minder logisch, ik ben niet diegene die zo wakker is, een ander wijst me erop.
Markeren over water
Nu heeft de Langhaar van Laura meer moeite om het water in te gaan. Maddy en ik staan bij het paaltje wat de inzetplaats is, de hulptrainer staat aan de overkant van een smal slootje, hij maakt een geluid en gooit een dummy neer. Ik zeg: “apport”, voorzichtig stapt Maddy het water in, zwemt naar de overkant en rent op de dummy af, ze zwemt weer terug en brengt het netjes naar me toe. Goed gedaan, ze maakt me weer trots, want dit deed ze vorig jaar echt nog niet. Eigenlijk doen alle honden de oefening goed, daarom mogen we nog een keer, alleen staat het paaltje nu nog verder van de slootkant af. Weer doet Maddy het goed, helaas sta ik nu iets te ver bij de waterkant vandaan want ze laat de dummy voor me neer vallen om even te schudden. De trainer neemt ook Sam een paar keer over en volgt met hem, wat een verandering. ‘Ik heb een baas’, denkt hij vast, want hij is één en al aandacht voor de trainer, volgt perfect en is stil tijdens het wachten. Mooi om te zien hoe de trainer het in zijn vingers heeft.
Kraai apporteren
Het beestje ruikt niet fris meer en daarom hebben wat honden moeite om het te pakken. Toch doen de honden het wel. Maddy pakt het vrij snel op en brengt het – zonder te laten vallen – naar me toe. Ik pak de kauw snel aan, om te voorkomen dat ze het laat vallen. De volgende keer moet ze het gewoon zittend afgeven van de trainer. De tweede keer laat ze het voor me voeten vallen en moet het weer pakken. Dat doet ze en vervolgens geeft ze het zittend af.
Verloren zoek
Weer stapt ze langzaam en tuttig de bosjes in. Moet je zien hoe ze het thuis doet, dan is ze niet te houden en vliegt de bosjes in. Dat gelooft de trainer vast niet, want op de training gaat het zo moeizaam. De trainer gaat achter haar aan en vermaand haar streng, nu loopt ze verder de bosjes in, zoekt, pakt en brengt de dummy. We doen het meteen nog een keer, het gaat veel beter, ze zoekt goed en apporteert prima. Zo sluiten we het goed af.
Een lijn lopen
Ik zie dat dit bij veel honden heel moeizaam gaat en daarom duurt het lang eer alle honden geweest zijn. Maddy en ik zijn als laatste aan de beurt, nu moeten wij geduld hebben, ach net moesten de anderen geduld hebben bij het water. Maddy zit naast me, het is een blinde lijn, ze weet niet waar de dummy’s liggen. Het is wel een uitdagende plek, want ze kan zo het hoekje om rennen de brug over en dan is ze in haar favoriete konijnenbosje. Mijn hand is boven haar hoofd om de richting aan te geven, maar helaas vertrekt ze iets te vroeg. Ze rent niet over het gras, maar over de weg, dit vind ik wat verdacht en hou haar stevig in de gaten, want ik ben bang dat ze er vandoor gaat. Daarom roep ik “vast” wanneer ze bijna bij de dummy’s is. Ze ruikt de dummy’s, buigt meteen naar rechts af en pakt er één. Mooi zo. We doen het nog een keer en nu zonder inspringen. Dit probeert ze weer, maar ik geef een brul en ze zit meteen. Ze moet weer aan de voet zitten, weer vertrekt ze te vroeg en het ritueel herhaalt zich. Opnieuw, nu blijft ze netjes zitten en op mijn “vooruit”, rent ze naar de dummy’s in een mooie lijn, pakt er één, rent terug en geeft het zittend af. Nog steeds net zo enthousiast, het twee keer moeten zitten heeft geen invloed hierop gehad. De hulptrainer geeft me een goedkeurend knikje en Maddy krijgt zelfs een klopje op haar zijde. Wel vindt hij dat ze het beter moet doen met dummy’s bij de brandnetels en hier ben ik het helemaal mee eens.
Fijn getraind en het is de hoogste tijd voor koffie.
Dinsdag 22 april
Een warme avond, Ruud Onderwater komt even kijken en wij starten met de eerste appèl oefeningen. Louis en Alice krijgen veel complimenten over het voorbeeldig volgen van Alice, ze kijkt mooi op naar Louis en zo hoort het volgens Marcel. Zelf vind ik dat Maddy ook mooi volgt, maar hier op het grasveld in de Vlietlanden is ze ietsiepietsie meer afgeleid. Het begint al met de opmerking van Marcel wanneer we het veld oplopen. “Lianne – helaas zegt hij mijn naam verkeerd – laat Maddy maar even los”. Ik snap het niet meteen en zeg: “hoe zo”? Dan zie ik het konijn aan de overkant van het grasveld zitten, ah dat bedoelt hij, nog even naar vorige week refereren, de grapjas.
Markeren
Dit gaat weer prima, ze wordt nog eens een prima markeer hondje. Mijn blik blijft op Maddy en Maddy kijkt naar de dummy, dit werkt het beste en zo springt ze niet in. “Goed hoor”, zegt Marcel.
Vooruit
Normaal gebruiken we de linkerarm om de richting van het ‘vooruit’ aan te geven, maar Astrid heeft het zonder ‘de arm’ geleerd bij een ander trainingsclubje. Eerst zegt de trainer er wat van, na uitleg vindt hij het prima. Fay vertrekt zonder dat de richting wordt aangegeven, toch rent ze goed vooruit. Ik doe de oefening gewoon met mijn arm. Ik vertel aan de trainer dat Maddy vaak inspringt met een ‘vooruit’ Dit doet ze nu ook, ik geef een brul en ze stopt, ze moet terug komen en aan de voet zitten. De trainer vindt dat Maddy best wat kan hebben, dat is ook zo tot op zekere hoogte. Ik moet me concentreren op Maddy, mijn arm is boven Maddy’s hoofd en de trainer zorgt er voor dat Maddy niet vertrekt. Hij is best streng, Maddy wil weer vertrekken, maar krijgt een tikje van de trainer. Ze schrikt ervan, ‘wat is dat nu?’ zal ze vast denken. Het tikje helpt wel, want nu vertrekt ze op mijn commando en ze rent nog steeds enthousiast recht vooruit. Ze stopt even, herstelt zich, rent door en vindt de dummy, ik ben enthousiast en Maddy ook. Even later doen we de oefening nog een keer, perfect gaat het nu, ze haalt het niet in haar hoofd om eerder te vertrekken.
Verloren zoeken
Nu staat de trainer in de bosjes en de hulptrainer bij de voorjager. Ik dacht dat ik Maddy aardig streng had ingelopen, toch niet want ze rent weer niet goed de bosjes in en is aan het rommelen. Nog een keer onder appèl, dit helpt weer, nu rent ze goed door, geen gesnuffel, gewoon de dummy zoeken en weer terug.
Markeer in het hoge gras
Moeilijk! en dat is het ook voor veel honden. Een aantal honden, maar vooral de Labradors, lopen veel te ver door en gaan dwalen, met markeren heeft het niets te maken. Geeft niet vindt de trainer, ze zoeken. Maddy zit naast me en mijn blik is weer op haar gericht. Nog voor het tikje gaat Maddy er vandoor. Ik geef een brul, ze gaat meteen weer zitten en ik roep haar terug. Fout! “Nooit de hond terughalen, altijd vanuit de positie laten vertrekken waar ze moest zitten”. “0 op een proef en ze zijn helemaal uit hun concentratie”. Oké! ik wist dit eigenlijk wel, maar was het een beetje vergeten. Misschien is het er nu voorgoed ingestampt, figuurlijk dan. Maddy is in ieder geval niet uit haar concentratie gebracht, ze rent recht op de dummy af en komt meteen weer terug. Heel, heel knap en dat vindt de trainer ook.
Nog even zwemmen
Aan de overkant van het water gooit de trainer een dummy op met een geluidje, “ze heeft het niet gezien”, roep ik. Hij gooit er nog één op, Maddy stapt meteen het water in en zwemt naar de overkant. Ze heeft flink moeite met het kantje, ik zeg niets, ze zoekt het maar uit. Het kantje aan de overkant is lastig, maar ze zet door en ze staat aan de overkant. Ze zoekt de dummy en wil via de brug terug lopen, ik probeer om haar op andere gedachten te brengen, maar helaas.
Ik ben zeer tevreden, op het ‘verloren zoek’ na. Er is koffie, thee en een jägermeister, waarvan ik iets te veel krijg. Ik wil een bodempje, dat is meer dan voldoende voor mij. Tot volgende week.
Dinsdag 15 april
Wild
We trainen veel met wild op deze koude avond. Vooral kraaien, duiven en een gans. Kort apport met een kraai gaat moeizaam, Maddy pakt het wel, maar ze laat het een paar keer vallen. Dat geldt ook voor het kort apport met de duif. De meeste honden hebben hier moeite mee. Erger nog, er zijn een paar die het wild niet eens willen pakken. Maar laat dat maar aan de trainer over, hij haalt alles uit de kast zodat de weigeraar toch het wild pakt. Ook is hij even appart aan de gang met Belle, zij pakt het wild té graag, dit moet zachter. Maddy apporteert het wild beter met ‘verloren zoeken’ en ‘markeren’. Al moet ik haar weer stevig onder appèl brengen met het ‘verloren zoeken’, deze keer is het wild wat in de bosjes ligt en dat zoekt makkelijker.
Ondeugend
We staan op linie voor een ‘markeer’, Maddy zit gewoon naast me, wel heb ik de riem heel losjes in mijn hand. Te losjes, want in een moment van onachtzaamheid rent ze er vandoor. Tuurlijk naar haar favoriete bosje achter ons, daar waar veel konijnen zijn. Ze rook al de hele tijd die kant op en het werd te spannend. Ik geef een enorme harde brul, zo hard dat de anderen zich rot schrikken. Ik ren achter Maddy aan, alleen niet zo snel, Maddy is allang in de bosjes. Ik hoor gekraak van takken en loop ook de bosjes in. Gelukkig blijft ze op mijn commando staan en kan ik haar aanlijnen, dit had me vorig jaar niet zo snel gelukt. We gaan vooruit zullen we maar zeggen. Maddy en ik lopen terug naar het trainingsveld en Marcel zegt: “wil je dat nooit meer doen, ik schrok me rot”. Markeren doet ze wel heel goed!
Water
Voor de zekerheid heb ik een riem omgedaan met een kort koordje. Zo heb ik Maddy onder controle, want ze moet het water in stappen waar ik dat wil. En dat doet ze, ze zwemt netjes naar de overkant. Ik roep: “zoek apport”, in plaats van de bosjes in rennen, rent ze naar het fietspad links. Ik roep een paar keer, want ik wil dat ze de bosjes in gaat, “misschien wil ze wel omlopen”, zegt Marcel. “Ik vertrouw haar niet, straks gaat ze er weer vandoor”. Marcel had gelijk, want ze loopt om en gaat via het fietspad de bosjes in. Helaas loopt ze met de gevonden dummy over de brug terug.
Markeer over water
Aan de overkant van een smal watertje, maar wat net te smal is om er overheen te springen, staat de helper en hij gooit een dummy op. Maddy moet het water overzwemmen, ze aarzelt, maar na mijn aandringen stapt ze het water in en zwemt naar de overkant. Ook zwemt ze terug met dummy, ik ben hier heeeel blij mee.
‘Vooruit’
Blinde vooruit, ze springt iets in, verder doet Maddy het prima.
Het was weer een leuke les, leerzaam ook en met een redelijk goed gevoel gaan we weer huiswaarts, na de koffie uiteraard.
Maandag 7 april
Eindelijk
word ik ingedeeld in de groep van Marcel, ik ben zo benieuwd naar zijn trainingsaanpak.Ik vind het ook leuk om verschillende trainers mee te maken. Bij Hubertus krijg ik training van zijn zus Angela en volgens haar veschilt de aanpak niet veel van elkaar. Dat geloof ik ook, alleen geeft Marcel wel al heel wat jaartjes trainingen en Angela doet het nog niet zo lang. Marcel moet natuurlijk kijken wat voor een vlees hij in de kuip heeft. Zie intro week 15.
De groep
Is gevarieerd en bestaat voornamelijk uit Staande Honden. Astrid met haar Weimaraner Langhaar Fay, Louis met zijn Vizla draadhaar Alice, Marcel met zijn Drent, de zus van Louis met haar Labrador, de kleine Springer Spaniel Jane en volgende week komen de Labrador Bella en Cees er nog bij. Volgens mij vergeet ik een paar, maar dat komt de volgende keer wel. Eerst wat appèloefeningen, die gaan prima, bij de meeste honden gaan die goed. Gelukkig men weet wat er van hem of haar verwacht wordt. Daarna wat apportoefeningen en de hulptrainer is de vader van Marcel. Ook die gaan goed. Wat minder gaat een een verre markeer met een bumper. Een aantal honden hebben moeite met het vinden van de bumper, een aantal hebben nog nooit met een bumper gewerkt, maar ik denk voornamelijk dat de luchtjes van de konijnen in het gras de oorzaak van het niet vinden is. Ik vind dit ook spannend, de plek waar de dummy neerkomt grenst aan bosjes waar veel konijnen zijn. Vorig jaar ging ze er hier menig keer vandoor en rende ze naar die bosjes. Nu gaat het heel goed, ze rent recht op de dummy af, pakt het, rent enthousiast terug en geeft het heel goed af. Sommige honden komen wat traag terug, dit kan enthousiaster volgens de trainer. Daarom wordt de spanning er even afgehaald door een ‘happydummy’.
Verloren zoek
Dit gaat bij veel honden niet goed, ook bij Maddy niet. Fay vindt de dummy wel, al kost dit ook moeite en de Drent is de enige die snel terug is. Maddy doet het slecht, ze rent niet genoeg door en snuffelt veel te veel aan de grond. Veel konijnenspoortjes, even daarvoor is er nog een konijn weggerent. Ik roep haar terug en zet Maddy nog een keer in, ook nu lijkt het nergens op. Marcel loopt met haar mee de bosjes in en probeert haar enthousiast te maken. Het lukt want ze vinden de dummy en ze pakt het. Ik wacht aan de rand van het bos en zie niets, waar blijft ze nu? Marcel zie ik al terug komen langs de rand van de bosjes. Ik snap er niets van want wanneer ik Maddy zie heeft ze geen dummy in de bek. Ik roep dit naar Marcel en ik moet haar weer roepen en onder appèl brengen, want ze neemt de boel in de maling. Ze had de dummy namelijk gevonden en heeft het dus weer neergegooid. Ik volg met Maddy en dat kan strakker en strenger volgens de trainer, ik luister naar hem en nu gaat het goed en is ze één en al aandacht. Ik zet Maddy opnieuw in aan de rand van het bos, weg is ze en ze is in no time terug met de plastic eend. “zie je wel”, zegt de trainer, “ze nam je in de maling”. Ja dat doet ze wel vaker!!
Waterwerk
Spannend vind ik dit, ik hoop dat ze meteen het water in gaat. Het is een ‘over water’ en we doen het in de sloot wat dicht bij de snelweg ligt en dit is zeker niet mijn favorite plek, hier oefen ik niet zo vaak. Een aantal honden hebben moeite om in het water te gaan, terwijl ze dat normaal wel doen. Alice gaat met veel moeite het water in, de Drent ook, Jane doet het ook niet graag. De Labrador is de enige die de oefening goed doet. Fay gaat ook goed te water, alleen wanneer ze de dummy gevonden heeft komt ze niet terug en loopt maar heen en weer met de dummy in haar bek. Ze blaft met de dummy in de bek, wat best knap is, naar de hulptrainer. Met veel moeite zwemt ze eindelijk terug, ik denk alleen maar ‘Astrid loop niet zo dicht naar die snelweg toe’, doodeng vind ik dat, want als er een haas opspringt…. Tijdens het wachten ziet Maddy denk ik een fazant, want ze trekt me bijna omver en begint te piepen. Ik moet veel moeite doen om Maddy in bedwang te houden.
Maddy is aan de beurt en ik sta vrij dicht bij de waterkant en vind dit altijd spannend. Maddy is keen en wil al het water in. Maar eerst moet de trainer de dummy naar de overkant gooien. Op mijn “vooruit”, stapt Maddy meteen het water in en zwemt naar de overkant. Ik zucht ervan en dat valt de trainer op. Wanneer Maddy de kant op klimt roep ik: “apport”, dit had eigenlijk een ‘zoek apport’ moeten zijn. Maddy kijkt niet eens naar de dummy, ze staat en kijkt in de ruimte. Die is wat van plan en ik roep een paar keer “apport”, luid en duidelijk. Ze is uit mijn bereik en daar maakt ze meteen misbruik van, oh die gaat er vandoor flitst er door me heen. En ja hoor, als een raket rent ze langs de hulptrainer en weg is ze. Ze steekt een weggetje over en het gaat maar net goed, want er passeert net een auto. Ik ren er achteraan, want waar ze rent is het gevaarlijk. Maar ze is zo snel, ik zie haar al bijna niet meer. Ik roep en fluit en wonder boven wonder duurt het niet lang eer ik haar weer terug zie rennen. God zij dank. Maddy mag meteen nog een keer over zwemmen, de dummy wil ze niet meteen pakken, de hulptrainer moet er nog één opgooien en dan pakt ze het wel en zwemt terug.
Nog een keer
Het begint te regenen en het wordt schemerig, de honden moeten allemaal nog een keer ‘overzwemmen’ en weer gaat het niet vanzelf. Ook Fay heeft de nodige tijd nodig om terug te komen, ze wil de dummy niet uit de brandnetels pakken. Maar uiteindelijk doet ze het wel. Tegen de tijd dat Maddy aan de beurt is, is het bijna donker. Weer vind ik het spannend en weer zucht ik ervan wanneer Maddy prima het water in gaat. Ze zwemt naar de overkant, wanneer ze de kant op klimt roep ik: “zoek apport”, nu pakt ze de dummy meteen en zwemt terug. Pff. “Mooie afsluiter”, zegt de trainer. “En dat zuchten van je krijg ik er wel uit”. Koffie drinken we in de regen, toch is het niet minder gezellig. Er komen wat voorjagers bij ons staan van de A-groep en ik maak kennis met een paar uitgesproken types. Ik heb zin in volgende week en dan is het gewoon op dinsdag.