Zondag 28 september
Open dag Staats Bosbeheer. Lees meer.
Hoe gaat het met June?
Goed, ik belde mijn moeder eerder op de dag en zij vertelde alleen maar goede berichten. Ze krijgt pijnstillers 2xdgs. 500 mg. En die helpen goed. Ze heeft trek in eten en wanneer ik na de demo-dag thuis kom kan ik het mijn eigen ogen zien. Ze loopt weer net zo makkelijk, ze ligt snel, staan gaat goed, evenals bochten maken. Gelukkig maar.
Maddy is helemaal kapot en heeft alleen maar geslapen, June ook trouwens.
Maandag 29 september
We gaan toch maar naar de dierenarts met June, ook al gaat het een stuk beter. We willen toch weten wat er aan de hand is. Het is de rug vermoedt de dierenarts. Dit dacht ik zelf ook al, al wil ik niet betweterig overkomen. Wanneer de dierenarts op het laatste gedeelte van de rug drukt is dit pijnlijk. Ze piept of jankt niet, maar ze vindt het niet leuk. Omdat het al zo snel beter gaat met June, denkt Annemiek dat het meevalt. Blijven doorgaan met de pijnstillers is het advies, tot aan het einde van de week en alleen kleine stukjes lopen aan de riem. Volgende week zonder pijnstillers met de opbouw beginnen.
GG
Nog steeds heeft Maddy last van de demo-dag van gisteren, ze is niet vooruit te branden tijdens de volgoefeningen op de GG-training. Lees verder. Het is nog steeds prima weer en de hele week doen we het rustig aan ter voorbereiding van de veldwedstrijd a.s. zaterdag. Voor mij is dit ook goed, want ik heb nog steeds veel slapeloze nachten door de pijn in mijn been veroorzaakt door de scoliose. Gek word ik er van.
Dinsdag 30 september
Het gaat nog steeds goed met June. Ella loopt ’s morgens met haar en vaak ook ’s middags. Ik vind het niet makkelijk hoor om haar niet mee te nemen ’s middags, voor Wil geldt hetzelfde maar dan ’s morgens.
Woensdag 1 oktober
Ik loop samen met Hen en maar met één hond, wat is dit vreemd. Geen Santos meer en June thuis met verplichte rust. We lopen een flinke afstand en toch doen we er niet zo lang over. Dat heb je met maar één hond, het is gewoon een stuk saaier. Het gaat best aardig met Hen, ze loopt geregeld alleen in de duinen of met één van haar zussen of echtgenoot. Tuurlijk mist ze Santos enorm, maar hij was op en ze heeft er vrede mee.
Vrijdag 3 oktober
Ik heb het idee dat Maddy nu wel uitgerust is. Na de wandeling maak ik de auto klaar voor morgen. Wat extra kleding, laarzen, etc. Vanavond op tijd naar bed, morgen 05.00 uur opstaan. Zoutkamp is een eind rijden.
Zaterdag 4 oktober
Veldwedstrijd Zoutkamp
Ik heb weer een hele slechte nacht en word gek van de pijn. Rond 04.00 uur doezel ik een beetje weg en de wekker loopt al weer om 04.45 uur af. Ik lig op de bank, omdat ik niet meer in mijn bed kon liggen, ik ga zitten en voel me toch beroerd. Het zweet breekt me aan alle kanten uit en ik ben kots misselijk. Op de toilet val ik bijna flauw en ik moet als de sodemieter terug naar de 
bank om te gaan liggen. Oh, dit gaat helemaal fout, ik heb geen tijd voor dit alles, ik moet opschieten. Maar zo kan ik echt niet naar de wedstrijd, laat staan 2.30 uur heen en terug rijden en door de zware bieten lopen. Na 3 kwartier ben ik nog niet opgeknapt, ik wil alleen maar liggen. Zo gaat het niet en maak de moeilijke beslissing om af te bellen. Hans en Wim stuur ik een sms’je en ga meteen naar bed. Ik blijk last van buikgriep te hebben en gelukkig val ik nu wel in slaap.
Ik vind het zo erg, Maddy en ik hebben er zo hard voor getraind en nu door mij moeten we afzeggen, in Steenbergen konden we niet meedoen omdat Maddy loops is en nu dit. Een heel klein meevallertje, er is geen enkele kwalificatie gevallen, dit betekent hoogstwaarschijnlijk dat er weinig of geen wild was. Gelukkig gaat het een beetje beter met me later op de dag.