Zondag 11 februari

Mooi werk van Blaine

Blaine laat heel mooi ‘voorstaan’ zien. Beide honden staan voor, op grote afstand blijkt later. Blaine staat rechts en Maddy gaat links om en probeert zo bij de fazant te komen. Dit lukt niet helemaal en het lijkt erop dat ze ‘em kwijt is of wat anders heeft gevonden. Blaine trekt aan op grote afstand, ik volg haar op afstand en moet flink stappen om bij haar te komen. Even is ze afgeleid doordat ik tegen een tak oploop die kraakt. Hé wat zie ik daar? Ik zie de haan lopen en ze kunnen héél snel lopen en zijn in notime een eind weg. Blaine heeft nu door dat de haan er niet meer is. Misschien wel door mijn gekraak… Maddy is niet met het spoor van de haan bezig denk ik, want ze staat bij een bosschage, al kan hij hier natuurlijk wel geweest zijn. Blaine gaat er vandoor, jammer denk ik nog, want die haan vindt ze niet meer. Ondertussen vliegt er een hen op, daar heeft Blaine niets mee gedaan, niet geroken? Kan.

Maar waar is Blaine? Waar is de fazant?

Even later zie ik Blaine rennen door het veld in ruime slagen. Oké?? Ik ben haar nogmaals kwijt  en later zie ik dat ze weer voorstaat, zou het die haan weer zijn?? Ik kan weer helemaal naar Blaine lopen, nu wordt de haan nerveus, hij durft niet meer weg te lopen en vliegt nu weg. Weer rent Blaine er niet achteraan. Dit was echt een mooi staaltje voorstaan. Voorstaan, haan rent weg, Blaine zoekt en vindt hem weer en weet

hem een tijd vast te maken. Super, ik word hier heel blij van. Dit is het spel tussen fazant en hond en dan gaat het erom wie er wint. Blaine moet leren dat zo’n haan een behoorlijk slim vogeltje is. Had ik nu toch maar mee gedaan met de veldwerktest. Ik heb altijd last van faalangst/onzekerheid vooral met veldwerk. Doe ik het wel goed, doet Blaine het wel goed. Wil ze lopen want dit is voor 85 % zeer belangrijk. Is ze niet steeds met muizen bezig waardoor die neus te veel op de grond is. Er speelt zoveel mee.

Maandag 12 februari

Het is nog steeds behoorlijk koud, maar droog en dat is zo heerlijk. ’s Avonds gaan we naar GG en het best goed. Alleen het ‘om’ gaat waardeloos, in de kamer gaat het goed, maar hier op het veld werkt het niet.

Woensdag 13 februari

Jachttraining deze ochtend, een hele koude ochtend. Arme Blaine met haar korte haartjes. Lees meer. Weer veel fazanten in Venepperhout, maar het spel speelt zich af in het bos en kan ik niet zien.

Donderdag 14 februari

Je weet ik ga altijd even rusten ’s middags, helaas word ik vrij laat wakker. Het is 17.10 uur, dit is te laat om nog naar Nieuw-Vennep te rijden. Ik besluit om naar de trimbaan te gaan, het is prachtig weer met een mooie zonsondergang. Maddy heeft de band om, want ik kan haar nu niet kwijtraken, het is zo donker. Het loopt een stuk ontspannener kan ik je vertellen. Vaak ik Maddy ’s middags feller en heeft ze meer zin, ook nu want ze is veel meer aan het graven. De band helpt uitstekend, al moet ie wel een standje hoger eer ze echt luistert. Verder gaat het prima en gebeuren er geen drama’s. Wel lijn ik ze op tijd aan, het schemert, we lopen vlak langs het fietspad, er zijn hier reeën en vossen. Wanneer de honden hier iets ruiken dan zijn ze weg en als een ree de verkeerde kant op rent, kan het zomaar gebeuren dat ze richting de weg lopen. Ik heb dit trouwens altijd zo gedaan en neem geen risico. Wanneer we richting/of bij de weg lopen, waar dan ook, ik lijn ze aan.

Suzy

Het is weer zo’n dag, tijdens de wandeling gaan mijn gedachten steeds uit naar Suzy. Het is schemer en we lopen richting de ‘uitgang’ van de trimbaan. Er is geen echte uitgang, maar hier moeten de honden vaak aan de lijn van mij tijdens het broedseizoen en omdat we richting het fietspad lopen. Ik mijmer en vraag me af ‘wat als Suzy wel naar ons had gekomen, van de zomer of nadat June was overleden’. Want, zo zei men, 4 honden is wel erg veel en de oorspronkelijke eigenaar had hier weer een grote vinger in de pap om het niet toe te staan. Suzy had nu nog zeker geleefd, dat staat als een paal boven water. Ik heb het een paar keer aan de orde gebracht “gaat het nog goed met Suzy? Ze hangt nu wel erg aan jou?” En dat was ook zo, ze was gek en idolaat op vooral Annelies. Ik vond het ook zielig om het weer voor te stellen om nu Suzy op te nemen in onze roedel. ‘Wat als’, het is zo zinloos om zo te denken, want ik kan niets meer terugdraaien. Het doet pijn, heel veel pijn, ook nu nog en de tranen stromen weer over mijn wangen. De honden kijken me aan wanneer ik sniffend ademhaal net alsof ze het begrijpen….

June

Ook denk ik aan June vooral wanneer we net op de trimbaan lopen, June was er altijd bij, dik elf jaar. Ik loop hier pas een paar keer zonder June. Ja het is een melancholieke dag.

Vrijdag 15 februari

Spieren

’s Avonds laat doe ik altijd oefeningen, dit doe ik sinds ik zo afgevallen ben. Het zijn spierversterkende oefeningen, er bleef niets meer van me over en zo probeer ik weer wat massa te kweken. Ik doe het nu een klein jaartje, het gaat langzaam, want ik hou een sessie van b.v. een uur intensief trainen niet vol. Maar wel in een rustig tempo van een half uur. Mijn rug is bijna helemaal vastgezet, dus het zijn vaak aangepaste oefeningen. Ik hou vol en doe het bijna elke avond.

Pantoffels

Voor Maddy is dit vaak een aanleiding om van de bank of uit haar mand te komen. Ze vindt het geweldig om een speeltje te halen, of om aandacht te vragen, rollen, kopjes geven – ja honden doen dit ook – van alles om mij te pesten en te dwarsbomen alleen ziet zij het anders. Ik kan nooit, nooit mijn pantoffels zomaar ergens laten slingeren of even uitdoen. Maddy ziet het, pakt het en ik krijg ze van mijn leven niet terug, behalve voor een koekje. Blaine doet het ook – goed voorbeeld – alleen geeft zij het wel heel makkelijk af. Ik zie Maddy steeds mijn kant opkijken vanaf de bank, terwijl ik op de grond lig te puffen, wat moet ze nu? Ga slapen denk ik. Even later is het duidelijk, ik heb de pantoffels tijdens op de grond laten slingeren en even later heeft ze er één in haar bek, grrrrrr.

Gezelschap

Het baasje van een Vizla heeft wat vragen voor mij en we lopen samen verder. Mijn honden zijn alleen maar aan het graven, gras en hout aan het eten tijdens ons geklets. Ik denk dat ze het wel gezellig vindt, want ze loopt nog een extra rondje met me mee. Haar vraag was: “zijn Weimaraners net zo druk als Vizla’s?” Ja dat zijn ze!Zaterdag 17 februari

 

Noordwijk

De trimbaan wordt het, eerst heeft Blaine de band om voor het geval we trimmers tegenkomen en daarna Maddy wanneer het graven uit de hand loopt. Ik vind het toch wel weer heerlijk hoor om hier te lopen, het weer is geweldig en dat is een extra cadeautje. Ja June is nog steeds bij me, dat zal nog wel even blijven, zo ook de vochtige ogen.

Klimmen

Er zijn veel heuvels door o.a. zandverstuivingen en één hele hoge, zal ik er op gaan? Oké we doen het, veel konijnen zijn er hier, dus dat wordt opletten. Het valt me op dat het me aardig makkelijk afgaat. Tijdens het klimmen hoef ik niet een paar keer stil te staan en mijn benen verzuren ook niet zo snel. Sinds bijna 3 maanden slik ik weer ijzertabletten, Hb was weer aan de lage kant en dan vooral de voorraad. Dit merk ik echt weer, de trappen op mijn werk neem ik weer makkelijker – tenzij ik niet lekker ben – en deze heuvel kan ik hebben.

Blaine staat ’s middags prachtig voor op een koppeltje Patrijzen!!