Zondag 19 maart

Pa is gisteren geopereerd en het is goed gegaan, hij heeft nu een stevige pen in zijn dijbeen met een zijverbinding naar de heup kop. Vandaag ga ik langs, hij heeft veel pijn, al zal hij dat niet snel zeggen tegen de verpleging. Geestelijk heeft hij ook een tik gehad, maar dat zal de komende week(en) bijtrekken. Hij heeft ook nog steeds een katheter.

Honden

Met de honden is het schipperen, ze zijn nu veel alleen en worden minder goed uitgelaten. Het is niet anders. Wanneer ik thuiskom wordt ik heel enthousiast begroet en ze zijn niet meer bij met weg te slaan. De één vraagt nog meer aandacht dan de ander. June vind het wat vreemd dat pa er niet is, aan de andere twee merk ik niets.

Maandag 20 maart

Vallen

Pa is veel uit bed gevallen, hij wil zelf lopen en dat gaat nog niet. Ja met hulp en met een rollator. Vanaf vandaag besluiten we dat er steeds iemand bij hem is en mijn moeder slaapt bij hem. Een bed wordt voor haar gehaald, ze krijgt wat toiletspullen, ze krijgt ontbijt, drinken en z.n. lunch en avondeten. Super is het allemaal. Maar de verpleging is natuurlijk ook heel blij met mij en vooral met ma. Gisteren moest pa al uit bed voor het eerst en vandaag natuurlijk ook. Hij gaat beetje bij beetje vooruit. Geestelijk nog niet helaas.

Honden

Ik kan ’s morgens met ze naar Nieuw-Vennep, ze kunnen zich goed uitleven. Ze zijn nog steeds zo aanhankelijk. Zelfs Maddy komt op de bank zitten en dat doet ze nooit.

Dinsdag 21 maart

Ik ga met de honden ’s morgens naar de trimbaan. Mijn broer gaat mijn moeder in het ziekenhuis ophalen. “Ja ik ga zo”, zegt hij. Maar dat ‘zo’ blijkt pas om 12.00 uur te zijn. Veel te laat natuurlijk, ze is al vanaf gisterenavond in het ziekenhuis.

Woensdag 22 maart

Doornstruiken

Deze dagen kan ik er niets bij hebben. Het is de hele dag rennen en heen en weer rijden en dan nog de honden uitlaten en de nodige aandacht geven. Werk heb ik afgebeld dat gaat even niet. Met de honden ga ik naar de trimbaan en wat zie ik daar op Blaine haar wang? Een duindoorn, oh dat is niet goed. Meteen zie ik dat Blaine met haar oog knijpt. De paniek grijpt me naar de keel, ik begin helemaal te trillen. Dit komt natuurlijk omdat pa in het ziekenhuis ligt, ik heb haast, want ik moet zo mijn moeder op halen en nu dit oog erbij. Het is teveel en ik probeer om kalm te blijven. Dit soort dingen kan ik er niet bijhebben, het is teveel. Zal ik meteen naar de dierenarts gaan? Ik besluit om toch eerst naar mijn moeder te gaan, zij wil ook naar huis. Er ligt de hele tijd een steen op mijn maag en het zint me niets.

Zeer oog

Ik rij naar het ziekenhuis en haal ma op, thuis probeer ik weer het oog van Blaine te bekijken. Haar pupil is erg klein en ik zie wat verkleuring van de iris. Weer voel ik de paniek komen en ik bel de dierenarts, meteen kan ik komen.

Wat is er aan de hand

De dierenarts ziet pijn, vandaar dat ze haar pupil zo dichtknijpt. Ook ziet ze een lichte verkleuring van de iris. Dit is precies wat ik ook zag. We hebben hulp nodig, de dierenarts heeft een fluorescerend spul in haar oog gedaan om beschadigingen op te sporen en een verdovende druppel. Dit geeft wel een hele grote pupil, waardoor fel zonlicht zeer doet. Nu moet Blaine wel rustig blijven, zodat de dierenarts met een lampje het oog kan bekijken. Blaine heeft er genoeg van en stribbelt hevig tegen. De hulp van de assistent wordt ingeroepen en later ook van de andere dierenarts. Samen overleggen ze en de diagnose is uveitis. Dit is ontsteking van de iris en we zijn er heel op tijd bij. We moeten het oog 6x per dag druppelen, het is een heftig spulletje met hydrocortison. Ik krijg meteen weer paniek, June had destijds ook uveitis maar dan in een vergevorderd stadium. Thuis maak ik een schema voor de tijden van het druppelen.

Grote pupil

Omdat het zo druk is en ik altijd rust neem ’s middags, kan ik dit vanmiddag toepassen. Ik ga later met de honden wandelen en mijn broer gaat naar het ziekenhuis vanavond. Geen dubbele dienst voor mij. Wanneer ik op sta schrik ik van het oog van Blaine, haar pupil is wel heel groot. Ik weet dat dit erbij hoort, ik heb het zelf ook gehad. Maar vaak wordt het na een paar uur minder. Het zit me niet lekker, want rond half 6 is het nog steeds zo groot. Ik bel de dierenarts en dit is normaal, het kan zelfs tot morgenochtend duren. Ik ben enigszins gerustgesteld, ook omdat ik verder geen gekke dingen zie.

Donderdag 23 maart

Opstaan

Ik sta steeds vroeg op, met honden lopen en dan naar het ziekenhuis, het is veel haasten en stressen. Nu ga ik meteen kijken hoe de pupil van Blaine eruit ziet. Gelukkig het is kleiner, nog niet zo als de andere, maar het is beter. Ook zie ik geen verdere verkleuring van de iris en geloof me ik weet hoe dat er uit ziet!!

Bavo

Het zijn deze dagen rondjes Bavo van een half uur, het is niet anders. Maar anders had ik moeten werken en dan was het ook zo geweest. De trimbaan laat ik even met rust, ik heb genoeg van al die duindoornbosjes.

Kroelen

Wanneer ik ’s avonds laat thuis kom na het ziekenhuisbezoek aan mijn vader zijn de honden zo blij. Mijn moeder slaapt nog steeds in het ziekenhuis en ik ben alleen met ze. Ik krijg alle affectie, de één wil nog liever geaaid en gekrabbeld worden dan de ander. Zelfs Maddy komt op de bank. Soms wil June me echt claimen en kunnen de andere twee niet bij me komen, maar dat laat ik niet toe. Tuurlijk moeten Maddy en Blaine even klieren en veel geluid maken, wat vaak niet om aan te horen is. Eerst klimt June op de bank en later – wanneer ze het aandurft – komt Blaine bij me liggen en Maddy ligt op de grond naast de bank en kan ik zo ook aaien.

Loops

Ja hoor kan er ook nog wel bij, Maddy is loops!

Vrijdag 24 maart

Ziekenhuis

Met pa gaat het steeds beter. Hij wordt met de dag sterker, maar de geest blijft wat achter. Alhoewel dat ook al een stuk beter is. Ik besluit om niet naar de GG-training te gaan, het wordt zo’n gehaast. Ik kies ervoor om naar pa te gaan. Ik ga nu wel langer weg met de honden, ze kunnen lekker rennen in Nieuw-Vennep.

Oog

Met Blaine ga ik voor controle naar de dierenarts. Ik wilde eerst nog alleen bellen, maar besluit om toch te gaan. Gelukkig, want de dierenarts ziet dat de uveitis nog niet over is. De pupil van het linker oog blijft nog achter, wat betekent dat ze er nog last van heeft. Alhoewel dit beter is dan heel klein. En ze ziet nog een hele lichte verkleuring van de iris. Dus het is nog niet helemaal over en ik moet blijven druppelen 6 x dgs gedurende een week.

Zaterdag 25 maart

Naar het ziekenhuis, honden uitlaten naar het ziekenhuis honden uit laten. Zo ziet mijn dag eruit. Voor werken is even geen plaats en ’s avonds kan ik geen pap meer zeggen. Wel kan ik vandaag naar Nieuw-Vennep rijden met de honden. Daar kunnen ze rennen en hebben we even tijd om te wandelen.