Zondag 12 maart

Wegafsluiting

We kunnen weer naar Zwaanshoek in het weekeinde na 3 weken afsluiting. Blijk ik nog niet door te kunnen rijden, Hoofddorp kan ik wel helemaal vergeten. Via een korte omleiding komen we toch aan in Zwaanshoek en het is lekker rustig. Heerlijk weer, nu nog wat fris, maar de temperatuur loopt al snel op naar 12 graden en ’s middags zelfs 18 graden.

Laag tempo

De camera is mee en verder niets. Ik heb geen laarzen aan, spijt! Want wanneer we door het veld lopen, zelfs om daar te komen, is het een natte boel. Gelukkig geen natte sokken, terwijl mijn schoenen helemaal onder water zijn geweest. Iowa is zijn geld waard.

Veerwild

De honden trekken aan en er vliegt één fazant op. June speurt nog een hen op.

Paarden

In de Bavo komen we paarden tegen en ik ben te laat om Blaine aan te lijnen. Het gaat goed, de paarde worden rustig benaderd. Blaine vindt het wat spannender en snuffelt wat aan het paard zijn achterkant, ze doet het heel voorzichtig. De meiden die er bij lopen zijn heel lief, begripvol en rustig. Wat zijn het toch heerlijke honden om mee te nemen, het gaat zo goed met andere honden en Blaine wordt ook steeds rustiger.

Prikkeldraad

Hier in de Bavo is geen prikkeldraad, maar wel in de duinen. Dit is ook een reden waarom ik nog niet in de Katwijkse duinen geweest ben én de trimmers natuurlijk. Op de trimbaan, het stuk van het laarzenpad, zijn ook stukken duin afgezet. Dit is gewoon draad. Blaine weet er nu aardig mee om te gaan, al kan ik het niet laten om: “kijk uit”, te roepen. Maar als dit prikkeldraad was geweest had ze best wat krassen op haar rug gehad. Er overheen springen doet ze ruim, maar ze gaat er te krap onderdoor met haar hoge poten. Er is nog werk aan de winkel.

Maandag 13 maart

Maddy is weg, ja weer, maar nu is ze meteen al weg en ik heb niet gezien waar ze heen rende. Ik ga kijken achter het draad en hoor of zie niets. “Ga je mee”, zeg ik tegen Ella, “we lopen door”. Toch blijf ik de omgeving afspeuren en heel in de verte zie ik haar rennen, ze komt onze kant op. Gelukkig, met geklier wordt ze ontvangen door Blaine. En voor we er erg in hebben rent ze weer weg, nu zie ik waar ze heen rent en dat is ver weg. Ze is er binnen 15 seconden ofzo, wat is die hond snel. Nu zoekt ze het echt maar uit en we lopen ons rondje op de trimbaan. We kijken steeds of ze komt, maar dat gebeurt niet. “Zullen we maar zo lopen, dat scheelt een stuk en zo kunnen we naar de plek lopen waar ze net heenrende”. Zo gezegd, zo gedaan, wat denk je? Ineens staat Maddy naast ons, gelukkig scheelt een heel eind lopen. Wel heb ik haar op tijd aangelijnd, voor ze weer weg rent.

Woensdag 15 maart

Stemmen

Verkiezingsdag en gelukkig is er een grote opkomst. Zelf ga ik na de wandeling met de honden stemmen. De jachttraining is nog niet begonnen en ik ben lekker vrij, komt goed uit, want ik word weer geplaagd door buikpijn en hevige misselijkheid. Eten gaat slecht en ik kom moeilijk op gang, we rijden daarom vrij laat naar Nieuw-Vennep.

Ziek, zwak en misselijk

Gelukkig gaat het lopen best goed, maar met wie het niet goed gaat is Maddy. Ze heeft diarree, thuis heeft ze al gedrukt en tijdens de wandeling zeker een stuk of 4 à 5 keer. De ontlasting is heel dun. Ik merk ook dat ze moet spugen, alleen het komt niet, eerder heeft ze veel gras gegeten. Ze is knap misselijk en thuis wil ze niets eten, drinken, alleen water, wil ze wel. Steeds moet ze naar buiten, ze is beroerd en misselijk. In haar mand hoor ik haar zachtjes piepen en ze trilt de arme schat. June heeft haar toch aangestoken met dit virus en het is een lelijke virus, June was behoorlijk ziek. Na haar dierenartsbezoek ging het al snel beter.

Dierenarts

Ook voor Maddy bel ik de dierenarts en vanmiddag om 15.45 uur kunnen we komen. Dan neem ik de andere honden meteen mee om daarna te wandelen. Maddy’s buik voelt gespannen en het doet pijn met betasten, maar de dierenarts voelt geen gekke dingen. Koorts heeft ze niet. Ze krijgt 3 spuiten, tegen de misselijkheid, tegen de aandrang van steeds persen en de laatste weet ik niet. Ook krijgt ze antibiotica mee voor 4 dagen en voor de zekerheid ook voor Blaine.

Donderdag 16 maart

Gelukkig gaat het een stuk beter met Maddy. Ze heeft weer trek en is niet meer misselijk of heeft buikpijn. Wel zie ik tijdens onze ochtendwandeling dat haar ontlasting nog erg dun is, het is heel weinig maar wel roodgekleurd. ’s Middags ziet het er een stuk beter uit. Ik moet nog even bij de dierenarts langs om de rekening te halen, dit heb ik nodig om het consult van gisteren te declareren. Voor het eerst in anderhalfjaar tijd, sinds haar nestje, is Maddy weer een keer bij de dierenarts geweest.

Vrijdag 17 maart

Waar is die engel?

Ja het is gebeurd, pa is weer gevallen met de fiets en nu is het mis. Hij heeft zijn heup gebroken en moet geopereerd worden. Heel heel vaak had hij een engeltje op zijn schouder, maar vandaag was ze er even niet. Te eigenwijs om aanpassingen aan te brengen/nemen. Nu komt langzaamaan het besef dat het goed mis is.

Zaterdag 18 maart

Verwaarlozing

De honden worden aardig verwaarloosd, zeker gisteren. Na de opname van pa in het ziekenhuis, gebracht door ambulance, zijn wij er ook heen gegaan. De honden konden alleen uitgelaten worden op de Bavo en zijn lang alleen geweest. Helaas soms kan het niet anders. We waren pas om 22.30 uur thuis.

Afspraak in ziekenhuis

We moeten om 09.00 uur in het ziekenhuis zijn voor een gesprek met de arts en dan horen we meer. Pa heeft veel pijn en rond 11.45 uur zijn we meegelopen naar de OK en daar hebben we afscheid genomen. We zijn rond 12.30 uur thuis, in het ziekenhuis kunnen we toch niets doen. Rond 15.00 uur horen we dat de operatie goed is gegaan, na even bijkomen op de uitslaapkamer ligt hij al snel op zijn afdeling. Mijn broer gaat met mijn moeder, zoon en vriendin naar het ziekenhuis en blijven daar een paar uur. Het gaat aardig met hem, hij heeft nu geen pijn. Ik heb de tijd om de honden goed te laten rennen, dat hebben ze broodnodig en ze genieten ervan. Ze zijn steeds zo blij als we weer thuiskomen.