Zondag 12 februari

Een hele witte wereld

Er is een ontzettend pak sneeuw gevallen vannacht, het is prachtig wit overal. Dit is heel lang geleden dat er zoveel sneeuw lag. Maar om nu naar Delft te rijden is een beetje de problemen opzoeken, vroeg weggaan heeft ook geen zin, eerst moeten de wegen een beetje bereden zijn. Rond 10.00 is het goed te doen op de weg, camera mee en toch weer naar Zwaanshoek, hier kan ik aardig ongestoord lopen zonder al te veel honden. De honden vinden het leuk de sneeuw, June en Maddy kennen het natuurlijk, maar Blaine nog niet. Zo verbaasd of verrast is ze niet eens. Het is heerlijk buiten, we lopen hier best beschud, want ik heb geen last van de kou. Het valt ook mee hoor, het is rond het vriespunt. We komen een paar fazanten tegen, tenminste voornamelijk Maddy en ze rennen er allemaal een stukje achteraan. Blaine heeft soms zo’n komische manier om haar omgeving op te nemen of om te kijken waar b.v. ik ben of Maddy. Zij gaat op haar achterpoten staan en met haar lange lijf kan ze heel veel zien zo. Het is net een Stokstaartje, alleen helemaal rechtop staan redt ze niet, maar ze komt ver.

June

Ze is in het begin van de wandeling niet lekker en moet overgeven, het is wat rood, een adertje gesprongen? Ook is haar ontlasting niet helemaal oké, thuis krijgt ze meer rijst dan brokken.

Trimbaan

Ik waag het toch maar, het is laat dat scheelt met honden. Dit komt ook uit, want ik kom bijna geen reuen tegen. Ook hier is het wit en er is veel gesleet, nu mag iedereen wel ineens van duintoppen achter prikkeldraad afglijden, dit doet niet veel goed voor de vegetatie en de zeldzame begroeing van planten?

Maddy

Maddy is veel weg en lang, dit is toch haar Walhalla, maar ze komt steeds terug, ik ben trots op haar. De laatste keer, voordat de honden aan de riem moeten, is ze echt lang weg en wordt het al bijna donker. Ineens komt er iets aanrennen, gelukkig het is Maddy. Bespaart me een zoektocht. Maddy had gisteren wat last van haar ook, vandaag gaat het een stuk beter dankzij de CAF-zalf.

Maandag 13 februari

We gaan naar Zwaanshoek en hebben geluk, want we komen geen reuen tegen. Het is nog steeds wit hier, maar de zon schijnt, het vriest niet meer, dus de sneeuw zal snel verdwijnen. Het is wel koud, een stevig noord\oosten wind. Eén fazantenhaan weet Maddy te vinden en nee ik heb haar niet zien voorstaan. Zo raar, Blaine is in de auto en ze weigert een koekje. Thuis gaat ze meteen in de mand liggen en wil echt niet eten of drinken. Ja sneeuw in de tuin! Zo is er niets aan de hand en ineens is ze niet lekker. Wel is ze hevig aan het bloeden nu en ze zit op de 11e dag van haar loopsheid.

Geluid

Wanneer we het parkeerterreintje oprijden bij het natuurgebied ziet Blaine een Vizla. Ze begint te janken, niet normaal wat een naar geluid kan zij toch produceren. Wanneer we naar de trimbaan rijden kan Maddy nog wel eens heel zachtjes piepen en Blaine reageert hierop door te blaffen, eigenlijk is het meer loeien. Ook niet om aan te horen en dit wil ik echt niet. Een paar keer trap ik flink op de rem, wanneer er niemand achter mij rijdt natuurlijk, en dat lijkt te helpen.

Trimbaan

Gelukkig accepteert ze een stukje brood vlak voor we gaan wandelen en dat neem ik mee als beloning. Eerst neemt ze geen gewoon snoepje aan, maar later ook weer. Ella gaat weer mee wandelen en ze is zeker 1 1/2 maand niet in de duinen geweest. Het is nog wel glad op de wandelpaden, het sneeuw is door de wandelaars plat en glad gelopen. Weer komen we bijna geen honden tegen. Ja één en dat is een echte reu, dus ik snel Blaine aanlijnen, blijkt hij pas gecastreert te zijn! Arme jongen, het valt me trouwens toch op dat er veel honden gecastreert zijn.

Eten

Maddy heeft altijd honger en wil steeds meer. Ze heeft haar eten razendsnel op en moet wachten op de anderen om hun schalen leeg te likken. Dit doet ze met heel veel kabaal, de bak rammelt enorm en het lijkt wel of ze er een sport van maakt. Zoveel mogelijk geluid maken. Gelukkig wil Blaine weer eten, wel wat minder brokken voor de zekerheid, want haar ontlasting was dun.

Dinsdag 14 februari

Met Blaine is niets meer aan de hand, vast iets gegeten, of van de koude sneeuw. Het is weer rustig tijdens onze middagwandeling in Zwaanshoek en fazanten zijn er ook. Blaine heeft helemaal de smaak te pakken, ik herken nu of ze er één in haar neus heeft en kan er op vertrouwen dat er echt wat zit. Alleen het afmaken schort er nog aan, maar Maddy stond ook niet voor op deze hen. June mist finaal een haan, het lijkt wel of het haar niets doet. Maar nu bedenk ik mij dat ze er vroeger ook niet zo achterna jaagde, alhoewel ze prachtig kon voorstaan en een hele lange neus had. Ik zie dat ze veel gras eet en dat is meestal geen goed teken, is ze weer misselijk?

Haas

Blaine loopt vooruit richting het fietspad: “wachten hoor”, roep ik. Ik wil niet dat ze zomaar het fietspad oploopt. Ik zie haar niet meer en vertrouw het niet helemaal, ze is nog steeds loops, 12e dag. Ik zie geen Blaine bij het fietspad, ‘waar is ze nu? Ze zal toch niet naar dat grasveld zijn?’ Dat grasveld waar een paar dagen geleden, vrijdag volgens mij, een haas midden op het veld zat. Blaine zag hem als eerste en rende er achteraan, op de voet gevolgd door Maddy. Zondag ging ze daar ook al kijken of ‘ie’ er nog was. Ik loop naar de brug en kan het veld overzien, ja hoor daar rent ze, op zoek naar de haas. Malle meid die blijft daar toch niet op je wachten elke dag. In de verte zie ik ook een man met zijn hond aankomen, 12 dagen loops hè. Ik roep en roep, moet alles uit de kast halen, want ja die denkbeeldige haas. Gelukkig komt ze naar me toe rennen, ik heb een koekje in mijn handen als beloning. Maar ze komt dit niet halen, wanneer ze vlak bij me is draait ze naar links en duikt meteen het riet langs de slootkant in, weer gevolgd door Maddy. Ik hoor en zie niets meer, ah daar komt iets grijs, Blaine natuurlijk. Niet, het is Maddy, hmm, dit gebeurt echt nooit. Ik luister en luister, maar hoor niets. Waar is Blaine? Ik roep en fluit, niets. Hmm, ze mag nu wel komen van mij en gelukkig komt ze aan gerend, nat en zwart. Het riet en de waterkant zijn grondig onderzocht denk ik. Maddy had ik al aangelijnd en Blaine lijn ik ook aan.  Op de parkeerplaats staat alleen nog mijn auto en eerst wrijf ik Blaine en Maddy droog en schoon voordat ze de auto in mogen. Veel te laat rijden we naar huis.

Woensdag 15 februari

Trainen

’s Morgens hebben we een leuke, goede en in mooi weer jachttraining in Vinkeveen. Lees meer.

Werk in uitvoering

’s Middags gaan we naar de trimbaan en daar is het weer eens raak, het is een tijd geleden, maar Maddy is een half uur zoek geweest. Geen paniek, want ze graaft vast weer een hol uit. Het is alleen zo jammer dat ik een heel eind terug moet lopen om haar te zoeken/halen, want uit haar eigen komen gaat ‘em niet worden. June vindt haar en ik zie dat ze lekker bezig is geweest, zeker 4 holen hebben een grotere ingang gekregen van haar. Ze is zo aardig voor de konijnen. Blaine kan weer los lopen, wel zijn er wat meer honden, dit hebben we opgelost door verder door te lopen.

Donderdag 16 februari

Fazanten

We gaan naar Zwaanshoek en we komen één teef tegen, dus Blaine kan nog lekker loslopen. Ik twijfel of ik nog een dummy zal meenemen, maar doe het niet. Ik ga wel het afliggen oefenen en dat gaat goed. Maddy zoekt meteen de velden af en ik zie dat ze aantrekt met een hoge kophouding, ja hoor een haan. Later komt er uit die buurt nog een hen. Maddy blijft echt doorzoeken op fazanten, Blaine heeft het helaas (nog) niet, zij vindt muizen interessanter. Aan de overkant van het fietspad is het feest, verschillende fazanten worden er gevonden. Blaine laat ook nog zien dat ze een hele lange neus heeft, haar stap gaat langzamer totdat ze het zeker weet, daar zit een fazant. En dat is ook zo, ze heeft niet voorgestaan.

Zwart

Maddy kamt het riet langs de slootkant weer uit, ze steekt het fietspad over en verdwijnt in het riet vlakbij het parkeerterrein. Oh nee! Straks komt ze er weer zwart uit. Ik wil naar huis, het is 18.00 uur. Het wachten is op Maddy, komen doet ze niet en ik kan roepen wat ik wil.  Ik word boos, ongeduldig, lief, het booszijn helpt eindelijk, want ze komt. Zwart is ze, oh Maddy!! Ik heb echt geen zin om helemaal naar die sloot bij de grasvelden te lopen, daar waar ze zo in kan. Ik probeer het hier even verderop wel, de andere twee gaan de auto in. De lange lijn gaat aan en Maddy en ik lopen door een stuk ruigte naar de sloot. Maddy heeft het druk en trekt aan, de eerste fazant. In het riet bij het water nog één en later nog één, zo zeg. Maddy heeft net niet goed in het riet gezocht of ze zijn er snel vandoor gegaan, zo zal het wel geweest zijn. Een pracht wandeling voor de honden, voor mij iets minder….

Vrijdag 17 februari

Blaine is 15 dagen loops nu en ik merk niet veel, ja ze bloedt, volgens mij de nu iets minder. Ze heeft nog geen staartactie, gaat er ook niet vandoor. Het is wel zo dat ik nu geen honden opzoek, ik wandel laat en op rustige, steeds dezelfde plek. Ook vanmiddag gaan we naar Zwaanshoek. Gisteren waren we de enige, maar vandaag staan er een stuk of 5 auto’s en dat wordt meer oppassen geblazen. We lopen altijd van de paden af, zeker nu en struinen door het ruigte. Eén veld is heel slecht begaanbaar, met kuilen en ophopingen, het lijkt wel een aardappelveld tijdens een veldwedstrijd. De ene dag loop ik hier beter dan de andere dag, vandaag is een off-dag omdat ik best last van mijn been heb.

Langhaar Weimaraners

We zijn al een paar fazanten tegengekomen, maar de honden doen er niets mee, we lopen net verkeerd op de wind. Toch zie ik dat ze steeds naar voren rennen en dan weer terug om wind te halen. We komen uit de bosjes en gaan dat slechte veld op, ineens st
uiven er twee honden luid blaffend op ons af. Eigenlijk meer op Blaine af, ze staat tussen twee langhaar teven in en wordt stevig op haar plek gehouden en mag zich bijna niet verroeren. Dat doet ze niet, ze gedraagt zich heel keurig in deze situatie en geeft de honden geen reden om in te grijpen. Goed zo Blaine. Ik denk dat het de langharen van Astrid zijn, ze heeft best pittige teven én twee reuen. Oppassen!! Alleen ik zie ze niet, ook later niet wanneer een langhaar achter een fazant aanrent, hij vliegt over ons heen en mijn honden gaan er ook achteraan. Eigenlijk was Blaine bezig met een verloren zoek, maar na die overvliegende fazant kon ik dat wel vergeten.

Eend

Blaine vindt weer een stuk poot, June weer een stuk vleugel en ze verdwijnen alletwee in een plastic zakje in mijn jas om later stiekem weg te gooien. Heel stiekem want June heeft alles door. Gisteren ben ik vergeten om het weg te
gooien en heeft het heerlijk de hele nacht in mijn jas gezeten. June vindt ook nog een eend, toen heb ik haar maar even aangelijnd en zijn we verder gaan lopen. Anders blijft ze die eend halen. Blaine had ik al aangelijnd, omdat we vlakbij het fietspad waren en ik zag mensen wandelen met wellicht honden erbij. We lopen nog even aan de overkant van het fietspad, fazanten komen we niet meer tegen.

Afleiden

Nu is het opletten geblazen, ik wil niet weer een zwarte Maddy. Eén voordeel de wind komt niet van de slootkant, maar uit de ruige velden en we lopen die richting uit om Maddy bij de sloot vandaan te lokken. Ik roep een paar keer, maar ze rent me stoïcijns voorbij, grrrrrrrrr. Ik had net al gezien dat het bijna 18.00 uur is en het duurt nog zeker 10 minuten eer ze naar me toekomt en ik haar kan aanlijnen.

Zaterdag 18 februari

Het wordt een beetje moeilijk, naar het rustige Zwaanshoek kan niet, want de weg is de komende drie weekeinden afgesloten. Toch maar naar Venneperhout? Maar dan zal Blaine enige tijd aan de lijn moeten. We lopen eerst buiten de paden om langs het fietspad, hier zitten nog wel eens fazanten en vandaag ook. Ik zie het aan Maddy, Blaine staat ergens anders en ik wenk haar, zonder woorden, ze komt nog ook. Ze ziet haar moeder en haar houding en weet dat er wild is en ja even later vliegt een haan op. Ik denk dat Maddy heeft voorgestaan, kon het niet zien. Daarna steken we het fietspad over en lopen over de hoge bult, helaas geen fazanten. Door het bos, waar ik een dummy achterlaat, en weer naar het pad. Tot zover is het rustig, geen reuen en ik heb het idee dat Blaine er niet naar taalt op haar 16e dag. Blaine moet de dummy zoeken en ze gaat voortvarend van start en zoekt goed, maar niet goed genoeg. Ze komt weer mijn richting uit zonder dummy. Ondertussen vliegen er in het andere bos twee Patrijzen op en wie is daar? Juist Maddy. Blaine moet ik weer aan het zoeken krijgen, want natuurlijk is ze door die Patrijzen afgeleid. We lopen naar een andere plek en ik zet Blaine weer in voor de dummy, nu vindt ze het heel snel. Ik kan Blaine nog een tijd loslaten, maar wanneer we in het drukke wandelgebied komen lijn ik haar aan. De drukte is weer voorbij, want ik zie geen hond meer en laat Blaine los. Ik scan de omgeving gewoon heel goed en onderneem actie als het nodig is.

Toch wel

Ik zie aan de andere kant van de sloot twee honden lopen en wil Blaine aanlijnen, net op dat moment komt er een reu aan en ik ben te laat. Ik dacht dat Blaine er niet om taalde, wel dus. Ze vindt hem helemaal leuk en vice versa, spelen, uitdagen en ik in de stress. Ik roep een paar keer, maar ze komt niet, na een heel boos “Blaine”, komt ze naar me toe, pffffff. Maddy is veel weg, maar zoekt me steeds op. Zelfs wanneer we op het pad naar de uitgang lopen, komt ze naast me en kan ik haar aanlijnen.

Vliegen

Blaine en Maddy aan de riem is pittig, ik kan ze heel goed houden en heb ze zeker onder controle, maar……. We gaan naar de trimbaan en moeten eerst door het bos waar Annie woont. Zij had een groot hondenpension met veel ruimte er omheen. We moeten langs haar buitenruimte en nu moet ik oppassen, heel erg oppassen. Ik hoor Annie’s hond blaffen, shit. Maar hij komt niet naar het hek dus dat zit wel goed. Ik loop langs het hek en houdt de honden stevig vast, ineens stuift de hond van Annie naar het hek, luid blaffend en nu hou ik Maddy niet meer. Ik maak een snoekduik door de lucht en kom op mijn linkerheup terecht. Ik ben zo blij dat het niet mijn rug is! Alhoewel mijn linker heup ook niet helemaal oké is en ik osteopenie heb. Zo zeg, dit komt aan, dit voel ik wel en ik ben woest!! Gelukkig komt Maddy zelf terug en Blaine wordt gek. Ze is natuurlijk geschrokken net en reageert het nu af op Maddy. Ik pak ze flink aan, ook Maddy. Je begrijpt, de hond van Annie en Blaine mogen elkaar niet zo. Ik voel de valplek best wel, maar er is niets gebroken ofzo, dan had ik niet meer kunnen lopen. Later zakt de pijn trouwens, wat voor een kleur zal het morgen hebben?

Heb vertrouwen

Ella vindt het maar niets als Maddy zolang wegblijft, ze blijft staan en wacht tot Maddy terugkomt. Ze kan lang wachten dan en ik heb daar het geduld niet voor. “Ze komt wel”, aarzelend loopt Ella verder en ik zie Maddy aan komen rennen. “Kijk daar komt ze al”. Maddy is ook heel braaf, ze is al die tijd weg, graaft en jaagt, maar ze komt uit haar zelf steeds terug.